ریتا زوسموت، رئیس سابق مجلس فدرال آلمان و شخصیت برجسته و ذینفوذ جنبش برابری خواهی
سخنرانی در جلسه به مناسبت روز جهانی زن تحت عنوان «زنان نیروی تغییر: نقش زنان در قیام ایران»
پاریس – ۱۷ فوریه ۲۰۱۸ – ۲۸ بهمن ۱۳۹۶
دوستان و خواهران عزیز و مردانی که از اقبال خوب دانسته اید که نمی شود آنطور که مدتهای طولانی کار کرده ایم، ادامه بدهیم. من خیلی خوشحالم که باشما هستم. از یک طرف خوشحالم از این خیزش شگفت انگیز و انقلاب جدیدی که رخ داده است. از طرف دیگر دیدیم چقدر مشکل است که این قدر شجاع باشی که بروی (در این اعتراضات) شرکت کنی و کنار نایستی.
همانطور که از خانم رجوی شنیدیم، وقتی که باید صدایتان را بلند کنید سکوت نکنید. این کار را با هم بکنید و این چشم انداز نوین همبستگی است. این کار از ما شروع می شود و بستگی دارد به این که چه تعداد از ما پیروی کنند.
حادثه ای که در ایران رخ داد نشان داد که کسانی که طی سالیان طولانی جان باختند و شکنجه شدند و هیچوقت به خانه هایشان برنگشتند، بار دیگر به ما برمی گردند چرا که آنها هرگز تسلیم نشدند.
به عنوان کسی که دید سیاسی دارد این اعتقاد من است. چون وقتی ما تسلیم بشویم دیگر هیچ امیدی وجود نخواهد داشت.
بنابراین باید سپاسگزار باشیم از همه این زنان و مردان معترضی که خواستار آزادی شدند، آزادیهای فردی، آزادی فکر، بیان و آزادی اینکه خودمان سبک زندگی خود را مشخص کنیم. چرا که این یک تصمیم فردی است و چنین دستوری نه در قرآن هست و نه در هیچ مذهب دیگری.
حالا زنان برخاسته اند و می گویند این تصمیم شخصی خود ما است و نباید از بیرون به ما تحمیل شود.
حالا ما در سال 2018 هستیم و می بینم که حضور زنان چقدر ضروری است و مردها نمی توانند به تنهایی امور را اداره کنند. بعد از جنگهای بسیار، پناهندگان بسیار، و کشته شدن زنان و کودکان بسیار، سربازان و مردان تسلیم (تضادها و دشواری ها) شده اند و ما می بینیم که زنان تسلیم نمی شوند و علیه همه نوع ناامیدی می جنگند.
من خیلی خوشحالم که ما همه در اینجا با هم با خانم رجوی هستیم. هنوز ۸ مارس نشده ولی تا چند روز دیگر فرا می رسد.
قبل از هر چیز می خواهم به شما بگویم که در غیاب کسی که هدایت کند ما راهمان را گم می کنیم. و من امیدوارم که امروز، هدایت کنندگان زن از هدایت کنندگان مرد متفاوت باشند.
تا زمانی که ما اعتقاد داشته باشیم که هر تصادم و تضادی را باید با یک جنگ، یک شکنجه و با سرکوب جدید حل کنیم، موفق نخواهیم شد. این (تفکر) ادامه راه کهنه است، نه راه جدید.
آزادیهای فردی به معنی اعمال کنترل بیشتر بر دیگران نیست. این مشکل نه فقط در یک سیستم بلکه در بسیاری سیستم ها وجود دارد که افراد معتقدند به هیچ کس جز خودشان نباید اعتماد کنند. اما ما به اعتماد به انسانها و اعتماد به توانایی آنها برای تغییر جهان نیاز داریم. آنچه ما این روزها آموختیم و آنچه در ایران اتفاق افتاد، این بود که آنها تسلیم نشدند. و اینکه ما به هدایت نیاز داریم.
البته همه با یک انرژی مشخص خودمان شروع می کنیم ولی ما نمی توانیم به تنهایی کار را انجام بدهیم. هیچکس نمی تواند به تنهایی کاری بکند. وقتی افراد فکر کنند که می توانند کاری را به تنهایی انجام دهند، اوضاع سخت می شود.
با نگاهی به فجایعی که امسال در جهان رخ داد، می بینیم که ما علیرغم همه این فجایع، امیدوارتر شده ایم چرا که ما از انسانهایی که با هم متحد می شوند الهام می گیریم و اینکه همه ما می توانیم آنها را بشنویم.
همیشه این انتقاد وجود دارد که زنان قادر به اداره دنیا نیستند. اینکه زنان نمی توانند خلاق باشند، صلح را نمایندگی کنند…
اما وقتی به خودمان نگاه می کنیم می بینیم که ما می توانیم تغییر بدهیم. امروز در حالی که همه گرد هم آمده ایم با زنان و مردانی از سراسر جهان که انتخاب کرده اند برای صلح و آزادی بیشتر و برای اعتماد بیشتر به توانایی انسان نیاز داریم با هم همکاری کنیم….
اما به عقیده من، و اعتقاد من این است که، ما بایکدیگر بسیار بسیار قوی هستیم و هرگز به خودتان این جرأت را ندهید که بخواهید چیزی عکس این بگویید زیرا ما قدرت داریم. ما صلاحیت و خلاقیت داریم نه برای کشتار بلکه برای نجات انسانها. به این ترتیب است که حیثیت انسانی به او باز می گردد.
ما باید این را درک کنیم که ما باید به سرعت همه چیر را تغییر بدهیم نه فقط در ایران بلکه در سراسر جهان. وگرنه در جهان خودمان گم خواهیم شد. ما داریم سیاره خودمان را با احترام نگذاشتن به طبیعت نابود می کنیم.
و به عنوان یک زن اروپایی و یک زن آلمانی، امیدوارم که ما حساسیت بیشتری به دست بیاوریم و با همه پناهندگان احساس همدردی کنیم. من اغلب می شنوم که گفته می شود پناهندگان برگردند چون ما نمی توانیم آنها را بپذیریم یا استطاعت آن را نداریم.
تنها راه حل این است که ما با همدیگر شروع کنیم و حس جدیدی از همبستگی داشته باشیم، نه فقط آن احساس قدیمی بلکه به طور واقعی با هم متحد شویم. به یکدیگر کمک کنیم و هرگز نگوییم که تو باید از من یاد بگیری.
ما در آموختن، در شنیدن و در نجات دادن تازه کار هستیم.
ما باید همه تبعیض ها را از بین ببریم. همه خشونت، خشونت جنسی و همه سایر انواع تبعیض را…
امیدوارم امروز روزی باشد که ما یک بار دیگر شروع کنیم با الهام و اعتقادی که از قیام ایران و فریادهای آنها برای نیازمندی انسانها به دست آورده ایم. نیاز به حفاظت و نیاز به امنیت و نیاز به آزادی.
و همه صحبتهای ما در مورد آزادی عمق بیشتری دارند: اول اینکه همه انسانها آزاد هستند که بخوانند، خلق کنند، به یکدیگر کمک کنند و به این کار ادامه بدهند که به یکدیگر نشان بدهند که چشم اندازهای جدیدی برای اداره دنیا وجود دارد.
این چیزی است که امروز ما زنان بین خودمان بحث کردیم. ما به چشم اندازهای جدید احتیاج داریم نه چشم انداز قدیمی. ما می توانیم از قدیمی ها درس بگیریم ولی باید آنها را پرورش بدهیم و غنی کنیم. به جهان امروز نگاه کنید و ببینید که زنها قادر هستند پاسخهای درست را بدهند به طور خاص وقتی که این فرصت به آنها داده شود. آنها به طور خاص از قدرت ذهنی و روحیه مورد نیاز برای جهانی بهتر برخوردارند.
بیاید متحد باشیم، در کنار هم بجنگیم. و این بدون جنگیدن محقق نمی شود. ولی ما می توانیم و توان آن را داریم که این هدف را محقق کنیم. متشکرم.