یک پاسدار خواهرش را در الشتر در شمال استان لرستان به ضرب گلوله کشت. راضیه حسنوند ۲۰ ساله مادر یک فرزند بود.
راضیه حسنوند در کودکی مجبور به ازدواج شده بود. او پس از چند سال، با وجود مخالفت خانواده، از پسر عمویش طلاق گرفت. حالا برادرش، بهمن، میخواست راضیه حسنوند با فردی که مدنظر اوست، ازدواج کند. راضیه روز پنجشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۲ پس از چند روز بستری در بیمارستان جان خود را از دست داد.
در یک نمونه هولناک دیگر از قتلهای ناموسی، تروتسکه عبدالله زاده، ۲۱ساله، مادر دو فرزند، توسط پدر، پدر شوهر و همسرش مورد ضرب و شتم قرار گرفت و حلق آویز گردید.
تروتسکه عبدالله زاده در پیرانشهر در استان آذربایجان غربی زندگی می کرد. تروتسکه در سنین پایین مجبور به ازدواج شده بود. او اولین فرزندش را در ۱۳سالگی به دنیا آورد.
پدر، پدر شوهر و شوهرش دست و پایش را بستند و آنقدر او را کتک زدند که دست و پا و سر و گردن و حتی صورتش شکست. سپس او را به دار آویختند. پدرش مسئولیت قتل او را پذیرفته است.
قوانین رژیم آخوندی به قتل های ناموسی مجوز می دهد و آنها را نهادینه کرده است.
بر اساس قوانین زن ستیز رژیم آخوندی، پدر صاحب خون فرزندانش است. اگر پدری دخترش را بکشد به جرم قتل اعدام نمی شود. در عوض، او مدت کوتاهی حبس و متعاقبا آزاد می شود.
در مورد رومینا اشرفی که پدرش به دو سال حبس محکوم شد و پس از مدت کوتاهی با قرار وثیقه آزاد شد، چنین وضعیتی وجود داشت.
رژیم ایران با عدم جرم انگاری خشونت خانگی و خشونت علیه زنان به گسترش زن کشی، قتل های ناموسی و قتل کودکان بی گناه توسط پدران، شوهران و سایر اقوام مرد آنها دامن زده است.
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران از گزارشگر ویژه سازمان ملل در امر خشونت علیه زنان درخواست می کند تا در این رابطه تحقیق کرده و رژیم را به خاطر عدم حمایت از زنان بی دفاع مورد مؤاخذه قرار دهد.