عفو بین الملل با صدور یک بیانیه اقدام فوری در روز ۱۳بهمن ۱۳۹۹ (اول فوریه ۲۰۲۱) درباره سرنوشت زینب جلالیان ابراز نگرانی کرد و از اعضای خود خواست که از قضائیه رژیم خواستار آزادی فوری این زندانی سیاسی کرد بشوند.
عفو بین الملل در بیانیه خود گفت: «مأموران وزارت اطلاعات با محروم کردن عمدی زن کرد ایرانی زینب جلالیان او را شکنجه می کنند تا او را به اعترافات ویدئویی مجبور کنند. محرومیت عمدی از مراقبت های درمانی برای او درد و رنج شدیدی تولید کرده است به طور خاص که او دچار بیماری های جدی از جمله مشکلات تنفسی ناشی از بیماری کووید۱۹ می باشد.»
عفو بین الملل در جای دیگری می گوید:«تا زمانی که او آزاد بشود باید مراقبت پزشکی کافی برای او تأمین شود از جمله باید او را به منظور رسیدگی های درمانی که در زندان وجود ندارد به تأسیسات بیرونی ببرند، از شکنجه بیشتر و سایر بدرفتاری ها حفاظت کنند و به زندانی منتقل کنند که به منزل خانواده اش نزدیک تر باشد.»
عفو بین الملل نامه ای درباره سرنوشت زینب جلالیان خطاب به رئيس قوه قضائیه رژیم آخوندی، ابراهیم رئيسی، تنظیم کرده که در آن آمده است:
از ۲۹ آوریل ۲۰۲۰ (۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹) در حالی که زندان های سراسر ایران تجربه شیوع کووید ۱۹ را از سر می گذراندند، مأموران وزارت اطلاعات زن ایرانی کرد زینب جلالیان را به چهار زندان در سراسر کشور جابجا کردند و در نقض ممنوعیت مطلق شکنجه و سایر بدرفتاری ها، او را به مدت طولانی در حبس انفرادی نگهداری کرده و به طور عمدی او را از دسترسی به مراقبت های پزشکی کافی محروم کردند. وزارت اطلاعات دسترسی او به مراقبت های پزشکی کافی و انتقال او به زندانی که به خانه خانواده وی در آذربایجان غربی نزدیک تر باشد و پایان انتقامگیری علیه او و خانواده اش را مشروط به «اعتراف» او به کارهای خطا و ابراز پشیمانی از فعالیت های سیاسی خود در گذشته در مقابل دوربین کرده است و اینکه موافقت کند با وزارت اطلاعات کار کند. زینب جلالیان به طور عمدی به مدت شش سال از انتقال به تأسیسات بیرونی برای مراقبت های پزشکی که در زندان وجود ندارد، محروم شده است. تنها یک بار در ژوئن ۲۰۲۰ بعد از اینکه تست کووید ۱۹ او مثبت در آمد او را به مدت بسیار کوتاه برای درمان به خارج از زندان بردند. ولی بعد از آن او دیگر دسترسی کافی به مراقبت های پزشکی نداشت، از جمله به خاطر مشکل تنفسی بعد از ابتلا به بیماری کووید ۱۹ که به گفته او به قدری شدید است که مانع از خواب او می شود و همچنین برای یک بیماری جدی چشم.
در ۲۹ نوامبر ۲۰۲۰ (۹ آذر ۱۳۹۹)، علی جلالیان، پدر زینب جلالیان به وسیله وزارت اطلاعات دستگیر شد و در رابطه با صحبت او درباره دخترش با سازمان های مدافع حقوق بشر و رسانه های خارج از کشور مورد بازجویی قرار گرفت. وی بعداً با تودیع وثیقه آزاد شد.
زینب جلالیان بعد از یک محاکمه به شدت غیرعادلانه در آذر ۱۳۸۷ که بدون حضور وکیل تنها چند دقیقه به طول انجامید، در حال گذراندن حبس ابد در زندان یزد می باشد که ۱۴۰۰ کیلومتر از منزل خانواده اش فاصله دارد. زینب جلالیان بعد از بازداشت خودسرانه به مدت ۸ ماه در حبس انفرادی به سر برد بدون اینکه به وکیل دسترسی داشته باشد. او گفته است که در این مدت مقامات وزارت اطلاعات او را از جمله با شلاق زدن به کف پاهایش، مشت زدن به شکمش، کوبیدن سرش به دیوار و تهدید به تجاوز او را شکنجه کردند.