شهرهای ملتهب ایران در هفته اول بهمن شاهد اعتراضات گسترده پرستاران و معلمان و همچنین اعتراضات سراسری بازنشستگان بود. ویژگی برجسته اعتراضات گسترده پرستاران و معلمان و بازنشستگان حضور گسترده و فعال زنان بود که بخش عظیم این اقشار را تشکیل می دهند.
اعتراضات پرستاران
پرستاران در دو کلان شهر تهران و شیراز دست به اعتراض زدند.
روز ۶بهمن ۹۹ پرستاران بیمارستان مرکزی شیراز در اعتراض به حقوق پایین دست به تجمع زدند. آنها شعار می دادند: «زنده باد عدالت»
پرستاران شرکت کننده در این اعتراض گفتند: «مسئولان بیمارستان علی رغم پیگیری کادر درمان، حاضر نیستند بخشنامه ای که برای افزایش حقوق کارگران اداره کار صادر شده را اعمال کنند.» بیمارستان مرکزی شیراز یک بیمارستان خصوصی می باشد و مجبور به اعمال دستورات دولت نیست.
در تاریخ ۵ بهمن ۹۹ کارکنان و پرستاران بیمارستان میلاد تهران به اعتراض برخاستند. کارکنان و پرستاران این بیمارستان که یکی از اصلی ترین بیمارستان های مبتلایان به بیماری کروناست خواستار افزایش کارانه، افزایش ۵۰درصدی دستمزد و قرارداد رسمی از سوی وزارت بهداشت هستند. پرستاران در این تجمع شعار دادند: سزای فداکاری بی احترامی و کاهش حقوق نیست. افزایش کارانه حق مسلم ماست.
پیشتر کارکنان بیمارستان میلاد در تاریخ ۲۳ دیماه ۹۹ دست به تجمع زده بودند. اعتراضات این قشر زحمتکش و فداکار تا کنون انعکاس وسیعی در رسانه ها به همراه داشته است.
قوانین تعرفه گذاری خدمات پرستاری ۱۴سال پیش تصویب شده است اما نظام پرستاری و مقامات حاکم بر این دستگاه پیگیر اجرای آن نبوده اند. پرستاران و کادر درمانی بیمارستان میلاد همچنین خواهان اجرای قوانین تعرفه گذاری خدمات پرستاری هستند.
اعتراضات معلمین
در تاریخ ۶ بهمن ۹۹ جمعی از معلمان حق التدریسی آبادان به دلیل قرار نگرفتن اسامی شان در فهرست سهمیه استخدام وزارت آموزش و پرورش، مقابل ساختمان خانه ملت در این شهر دست به اعتراض زدند.
همزمان شماری از مربیان پیش دبستانی اخراج شده در شهرستان باغملک در اعتراض به بیکاری تجمع کردند.
در همین روز در سیرجان معلمان حق التدریسی و مربیان نهضت سواد آموزی برای تعیین تکلیف وضعیت شغلی خود در مقابل محوطه آموزش و پرورش این شهر تجمع کردند.
پیشتر در تاریخ اول بهمن ۹۹ گروهی از معلمان نهضت سواد آموزی و پیش دبستانی مقابل مجلس رژیم تجمع کردند. این معلمان از شهرستان های مختلف برای تعیین تکلیف وضعیت استخدامی خود دست به اعتراض زدند. آنها شبها را در پارک مقابل مجلس سپری کردند و روز بعد مجدداً برای ادامه اعتراض مقابل مجلس تجمع کردند.
معلمان پیش دبستانی در استان خوزستان نیز در تاریخ ۲ بهمن ۹۹ همزمان با سفر وزیر آموزش و پرورش به خوزستان مقابل استانداری به اعتراض برخاستند. این معلمان گفتند استاندار خوزستان، وزیر را از درب دیگری خارج کرده و مربیان معترض اخراج شده بیش از ۴ساعت را در سرما در انتظار خروج وزیر مانده بودند.
اعتراضات سراسری بازنشستگان
صبح روز سه شنبه ۷ بهمن ۹۹، بازنشستگان و مستمری بگیران تأمین اجتماعی بر اساس فراخوان قبلی در یک اعتراض سراسری در ۱۷ استان و ۲۲ شهر تظاهرات کردند. بازنشستگان معترض که اغلب آنها در دوران بازنشستگی توان کار و کسب درآمد دیگری ندارند از مشکلات و بیماری نیز رنج می برند.
در تهران شمار زیادی از بازنشستگان با وجود تدابیر بازدارنده و سرکوبگرانه، در مقابل وزارت کار تجمع کردند. علاوه بر تهران جمعیت کثیری از بازنشستگان در شهرهای اصفهان، اهواز، مشهد، شیراز، تبریز، رشت، ساری، ایلام، قزوین، کرج، کرمانشاه، اردبیل، نیشابور، خرم آباد، همدان، اراک، شوش، سنندج، بروجرد، کرمان و بجنورد در مقابل سازمان تأمین اجتماعی، استانداری یا فرمانداری رژیم تجمع نموده و نسبت به وضعیت معیشتی و مطالبات معوقه خود اعتراض نمودند. تجمع کنندگان همچنین خواهان تجدیدنظر در فرمول های همسان سازی حقوق و پرداخت بدهی های دولت به سازمان تأمین اجتماعی هستند.
معترضان شعار می دادند «فقط کف خیابون به دست میاد حقمون»، «تا حق خود نگیریم آرام نمی نشینیم»، «نصر من الله و فتح قریب، مرگ بر این دولت مردم فریب»، «فریاد، فریاد از این همه بیداد»، «تا حقمان نگیریم آرام نمی نشینیم»، «خواسته اصلی ما حقوق طبق تورم»، «برای رفع تبعیض ما همه با هم هستیم»، «سفره ما خالیه، در به دری کافیه.»
یک روز قبل از این تاریخ، بازنشستگان تأمین اجتماعی در تهران مقابل سازمان برنامه و بودجه دست به اعتراض زدند.