آخرین خبرها از داخل ایران حاکی است که مسئولان زندان فشار بر مریم اکبری منفرد، یک زندانی سیاسی که ۱۲ سال را بدون حتی یک روز مرخصی سپری کرده است، را افزایش داده اند.
مسئولان زندان خانم اکبری را از دیدار با سه دخترش محروم کرده اند، به این بهانه که می خواهند مانع از گسترش کرونا بشوند. این در حالی است که زندانیان جدیدالورود را بدون اجرای ریل قرنطینه به داخل بند می فرستند.
شش ماه بعد از تبعید وحشیانه مریم اکبری به زندان سمنان، او هنوز کارت تلفن ندارد و تنها وقتی می تواند با خانواده و فرزندانش تماس بگیرد که در حضور یک مأمور زندان باشد. این مأمورین نیز به طور مکرر تماس وی را قطع می کنند و موجب آزار و شکنجه روانی او و خانواده اش می شوند.
از سوی دیگر هیچ مرجع قانونی تبعید مریم اکبری به زندان سمنان را نمی پذیرد. دادستانی، اجرای احکام و دادیار زندانیان سیاسی، امین وزیری، می گویند که انتقال و تبعید زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد به دستور آنها نبوده است.
اما رئیس زندان سمنان، امیر اصغری علایی می گوید که دستور گرفته است مریم اکبری منفرد را در زندان سمنان حبس کند.
همچنین آخرین گزارشات از وضعیت زندان سمنان حاکی است که وضعیت بهداشتی در این زندان بسیار وحشتناک است.
زندان سمنان فاقد زیرساخت های بهداشتی است. زندانیان برای استحمام آب ندارند و مجبورند به صورت ساعتی برای استحمام نوبت بگیرند. مدتی است که چاه های فاضلاب زندان ریزش کرده اما مسئولان زندان به جای تعمیرات و رسیدگی، سیفون های مجموعه بهداشتی را قطع کرده و استفاده زندانیان از حمام ها را ساعتی و نوبتی کرده اند.و به این ترتیب به مشکلات زندانیان افزوده اند.
زندانیان در بند زنان زندان سمنان به بیماری های پوستی مبتلا شده اند آن هم در جایی که هیچ درمانگاه و دکتری برای رسیدگی به آنها وجود ندارد.
مریم اکبری منفرد متولد ۱۳۵۴ در تاریخ ۱۰دی ۱۳۸۸ و پس از قیام عاشورای سال ۸۸ بازداشت و در خرداد ماه سال ۱۳۸۹ توسط دادگاه انقلاب تهران به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. اتهام خانم اکبری محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران عنوان شده، اتهامی که او آن را هرگز نپذیرفته است. وی از زمان بازداشت تا کنون حتی یک روز هم اجازه رفتن به مرخصی نداشته است.
وی در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۹۹ به طرز وحشیانه ای از بند زنان زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد، جایی که فشارها و محدودیت های بیشتری را باید تحمل کند.
یک برادر و خواهر خانم اکبری در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، و دو برادر دیگرش در جریان اعدامهای وحشیانه دهه ۶۰ اعدام شده اند.