همزمان با روز جهاني حقوق بشر در دهم دسامبر، مراسم کوچکی در بند زنان اوین برگزار شد. هر یک از شرکت کنندگان در این مراسم چند جمله ای از تجربه عملی خود در دفاع از حقوق بشر را بیان کرد.
آتنا دائمی طی سخنانی گفت: «بايد بدانيم كه ما خودمان مي بايست براي تحقق حقوق بشر در جامعه خود گام برداريم. بايد به حقوق خود آشنا باشيم و هر وقت حقوق مان نقض شد نسبت به آن اعتراض كنيم».
زندانی مسیحی مریم نقاش زرگران گفت قوانين نظام جمهوري اسلامي ايران در مورد زنان به گونه یی است كه زنان را از موقعيت برابر با مرد به موقعيت فرودستي نسبت به مردان تنزل مي دهد و حتي مانع رشد و ارتقاء جنس زن به عنوان نوع بشر مي گردد. وي تنها راه برون رفت از اين وضعيت را رشد زنان در تمام عرصه هاي سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي عنوان كرد.
زندانی بهایی مهوش شهریاری یادآور شد که تحقق حقوق بشر در جوامع نياز به حركتي همه جانبه دارد و اين تلاش ها بايد در آثار نويسندگان كشور و جامعه ما نيز رواج پيدا كند و توجه بيشتري به آن شود.
فهیمه اعرفی که به خاطر اعتراض به بازداشت و اسارت محمدعلی طاهری زندانی شده، در باره وضعیت او ابراز نگرانی کرد.
ستوده فاضلي، ۶۵ ساله كه ۳۰ سال به عنوان يك معلم در مدارس تهران خدمت کرده، به نقض حقوق خود به عنوان مادری که به جرم تلاش برای دیدار فرزندانش دستگیر شده اعتراض کرد.
مهين ايزدي، زندانی کرد، وضعيت زنان در کردستان را بسيار نامناسب و نگران كننده توصيف كرد.
فریبا کمال آبادی، زندانی بهایی، پايبندي به اخلاق را تنها تضمین تحقق و اشاعه حقوق بشر در جهان دانست.
مريم اكبري منفرد از فرصت خود برای گرامیداشت خاطره دكتر كاظم رجوي استفاده کرد و گفت: او اولين كسي است كه در ايران به حقوق بشر پرداخت و آن را پايه ريزي كرد و با فعاليت هاي او مسعود رجوي از حكم اعدام نجات يافت.
گلرخ ايرايي با اشاره به وضعيت همسرش آرش صادقي كه حدود ۴۰ روز است که در اعتصاب غذا به سر مي برد، اظهار داشت: راه تحقق حقوق بشر، افزايش آگاهي در ميان مردم است و مهمتر آن كه حقوق بشر را فقط براي خودمان نخواهيم و براي همه بخواهيم.
فاطمه مثنی نيز با اشاره به اینکه در سن ۱۳سالگی به همراه مادرش و به خاطر خویشاوندی با فعالین سیاسی بازداشت شده، به نقض حقوق انسانی خود اعتراض کرد.
در پایان نرگس محمدی گفت: سركوب نهادهاي مدني، نقض جدي و هدفمند حقوق بشر است چرا كه زمينه ساختاري آن را از بين مي برد و (این امر) مي بايست مورد توجه فعالان حقوق بشر و روشنفكران قرار گيرد.