تعدادی از مادران که فرزندانشان به دست حاکمیت آخوندی اعدام شده اند، طی بیانیه‌یی اعدام زندانیان را محکوم کردند.
آنها در بخشی از بیانیه خود سیستم قضایی ناعادلانه حاکم در ایران را به باد انتقاد گرفته و نوشتند:
«سالهاست که اعدامهای پیاپی، بدون محاکمه، بدون حضور وکیل، بدون رعایت آیین دادرسی یا قوانین استاندارد و بین‌المللی، باعث از دست رفتن بهترین فرزندانمان شد. زنان بسیاری در دهه‌های گذشته، به سوگ فرزندان اعدام شده‌شان نشستند. بی‌آنکه نشانه‌ای از قبری داشته باشند تا بر آن مویه کنند و اشک ببارند.»
آنها همچنین شیوه های قرون وسطایی و غیرانسانی رایج در رژیم ملایان برای ارعاب خانواده های قربانیان اعدام را محکوم کردند: «بسیاری از این مادران و همسران مجبور به تحمل رنجهای مضاعفی شدند. از پرداخت پول تیر تا دیدن جوانکی با جعبه شیرینی که خود را داماد خانواده‌شان معرفی می‌کرد!» (این اشاره به فتوای خمینی مبنی بر تجاوز به دختران باکره قبل از اعدام است.)
مادران داغدیده سپس تجدید پیمان کردند که دست به دست هم دهند تا به مجازات اعدام در ایران نقطه پایان بگذارند: «ما با قلبی خونین در کنار مادران و همسران و خواهران جوانان اعدام شده از دهه‌های گذشته تا کنون ایستاده ایم و خواستار برچیدن چوبه‌های دار از سراسر ایران همچنین محاکمه عاملان مرگ جوانان هستیم. به خون سیاوش سوگند که تا آخرین لحظه زندگی‌مان در جاده‌ی دادخواهی گام خواهیم زد».