افسانه بایزیدی در رنج‌نامه‌ای که به تاریخ ۲۲شهریور۹۵ منتشر شد، از شکنجه ها و بدرفتاری هایی که طی بازداشت با وی شده، نوشته است.

خانم بایزیدی در این باره نوشته است: «برای ۹۰ روز با هر وسیله ای شکنجه ام دادند. در نخستین روزهای بازداشتم میزان شکنجه ها به حدی بود که توان راه رفتن نداشتم. پاهایم و پشتم سیاه و کبود شده بود. دو بار حداقل بیش از چندین ساعت از دست و پا آویزانم کردند. تمام روشها را برای گرفتن اعتراف از من به کار بردند. تهدید به تجاوز جنسی شدم، ۱۱روز در دستشویی بازداشتگاه اطلاعات نگهداری شدم و در همان توالت به من غذا می دادند. هر شب ماموران به سلولم لگد می زدند که نتوانم آسایش داشته باشم و هرکدام با نام فاحشه من را صدا میزدند».