روز پنجشنبه ۲۰ اردیبهشت 97، زنان و مردان معلم ایران در حداقل ۳۲ شهر در مقابل ادارات آموزش و پرورش و در تهران در مقابل مجلس و سازمان برنامه و بودجه دست به اعتراض زدند.
این تظاهرات علاوه بر دو نقطه در تهران، در شهرهای اراک، قزوین، زنجان، کرمانشاه، اصفهان، همایونشهر، شیراز، ممسنی، شهرضا، شهرکرد، مشهد، بجنورد، بیرجند، کازرون، سقز، بانه، سنندج، دهگلان، مریوان، مهاباد، قروه، زیویه، دیواندره، تبریز، رشت، ساری، خرم آباد، بهبهان، بندرعباس، بوشهر و همدان در اعتراض به حقوق هاي بسيار پايين، وضعیت معیشتی دشوار و محرومیت از حداقل مزایای شغلی از جمله بیمه درمانی کارآمد و نداشتن تأمین شغلی و رسیدگی نشدن به خواستهایشان برگزار شد.
معلمین معترض از جمله شعار می دادند، «معلم زندانی آزاد باید گردد». بر روی پلاکاردها نوشته شده بود: معلم، كارگر،دانشجو، اتحاد؛ حقوق و دستمزد بالای خط فقر حق معلمان است؛ نان،کار، آزادی، عدالت آموزشی؛ دسترسی به آموزش کیفی، رایگان و عادلانه حق تمام کودکان است.
در تهران، نیروهای انتظامی به این تجمع از پیش اعلام شده فرهنگیان در مقابل سازمان برنامه و بودجه یورش برد و معلمان و به طور خاص زنان معلم را مورد ضرب و شتم قرار دادند. هنگام دستگیری محمد حبیبی از اعضای کانون صنفی معلمان که به تازگی از زندان با وثیقه آزاد شده است، معلمان زن او را حلقه کرده و تلاش کردند مانع از دستگیری مجدد او شوند. زنان معلم شعار می دادند «فریاد، فریاد از این همه بیداد؛ پلیس برو دزدو بگیر». در جریان این حمله چشم یکی از زنان معلم آسیب دید.