سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای ضمن اشاره به محرومیت زینب جلالیان از رسیدگی های ضروری درمانی در زندان، در خصوص خطر نابینایی وی هشدار داد.
عفو بین‌الملل در بیانیه ۲۸مهر ۹۵ خود نوشت: ««مقامات از دسترسی او به متخصص چشم جلوگیری کرده و به او اجازه انتقال به بیمارستان جهت انجام عمل جراحی ضروری برای چشم نداده اند و به دادن قطره چشم اکتفا کرده اند. آنها همچنین درخواستهای مکرر برای مرخصی استعلاجی را رد کرده اند. بنا به گفته وکیل او، برخی از درخواستهای او بلافاصله رد شده اند در حالی که در سایر موارد به شرط اینکه او اعتراف تلویزیونی کند پذیرفته شده اند. وی می گوید که در یک مورد مقامات زندان به او گفته اند که قبل از اینکه به او اجازه بدهند از درمان پزشکی برخوردار شود باید تست باکره گی انجام بدهد.»
عفو بین الملل خاطرنشان ساخت: «طبق قوانین بین المللی، محروم کردن زندانی از رسیدگیهای پزشکی که منجر به درد و یا رنج شدید بشود به منظور به زور گرفتن اعتراف معادل شکنجه محسوب می شود.»