حکومت آخوندی طی ۴۰سال حکومت خود، هرساله به خاطر نقض حقوق بشر به مناسبت های مختلف محکوم می شود. اما ابعاد خاموش دیگر سیاست های ضد ایرانی این حکومت فاجعه خاموشی است که مردم ایران تا نسل های آینده از آن رنج خواهند برد. یکی از این زوایا موضوع محیط زیست و از جمله بیابان زایی است.
رژیم ایران در جهت محافظت از محیط زیست اقدامی نمی کند، بلکه آن را تخریب می کند. تخریب محیط زیست ایران منجر به فقر و فلاکت بخش عمده ای از مردم شده است.
مدیریت ناکارآمد رژیم در برداشت سهم آب طبیعی از منابع موجود، باعث افزایش بیابان زایی در ایران شده است.
بیابان زایی صرف خشکسالی زمین ها و قنات ها نیست. کاهش حاصلخیزی خاک و افزایش مهاجرت نیز از پیامدهای آن است.
حدود ۲۰ درصد از اراضی ایران در نوار کویر واقع شده؛ که از سوی منابع حکومتی به مثابه یک زمین لرزه خاموش تلقی می شود. در حال حاضر ۱۸ استان از ۳۱ استان و ۹۷ شهر ایران درگیر بیابان زایی هستند و این تعداد سالانه در حال افزایش است. (سایت حکومتی گسترش نیوز – ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۰)
خشک شدن دریاچه ارومیه، خشک شدن زاینده رود در اصفهان، طوفان گرد و غبار و مه در جنوب غربی استان خوزستان، کمبود آب در سراسر کشور و همچنین میزان نگران کننده آلودگی هوا در تهران و کلان شهرهای دیگر، از مهمترین فاجعه های زیست محیطی در سالهای اخیر است.
به گفته عیسی کلانتری، رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست: «ما جریان آب را بسته ایم و دیگر آب روان نداریم. رودخانه های ایران مرده اند، به جز رودخانه های سفید رود و کارون که تنگی نفس دارند. بقیه رودخانه ها به مقصد نمی رسند و زنده نیستند.» (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۲۳ مهر ۱۳۹۶)
خشک شدن دریاچه ارومیه
خشک شدن سریع دریاچه ارومیه یکی از بدترین فاجعه هایی است که تحت حکومت رژیم آخوندی در ایران اتفاق افتاده است. خشک شدن دریاچه زندگی ساکنان استان آذربایجان شرقی و غربی را به خطر می اندازد و به مرور زندگی استان های مجاور را تحت تأثیر قرار می دهد.
سواحل شور اطراف دریاچه به تدریج در حال گسترش است و شوری سفره های زیرزمینی در حال افزایش است. با خشک شدن دریاچه ارومیه، صحرای وسیع نمکی جای آن را می گیرد و چهره زندگی مردم محلی را تغییر می دهد.
کارشناسان می گویند ساخت و سازهای بی رویه رژیم آخوندی در ساخت سد های بزرگ و همچنین ساخت جاده ای با اهداف نظامی که از وسط این دریاچه عبور می کند تعادل اکولوژیکی آن را برهم زده و سرعت کم آبی آن را تسریع می کند. (روزنامه حکومتی جوان – ۲۰اردیبهشت ۱۴۰۰)
پهنه دریاچه ارومیه در سال ۲۰۲۰ نسبت به سال پیش از آن، ۱۷ کیلومتر کاهش یافته است.
آب آشامیدنی
مردم ساکن خوزستان، واقع در حاشیه بزرگترین رودخانه ایران و شهرهای هم مرز با آب دریا، با کمبود آب آشامیدنی دست و پنجه نرم می کنند.
۱۰۷ شهر که از کمبود آب رنج می برند اکثراً ازدیاد جمعیت دارند و در حال حاضر ۱۷ میلیون نفر در معرض کمبود آب قرار دارند. (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۱۷مرداد ۱۳۹۷)
مقامات پیش بینی می کنند که به دلیل کمبود آب برای کشاورزی، مناطق شرقی و جنوبی ایران در کمتر از ۲۵ سال کاملاً خالی از سکنه خواهد شد و ۵۰ میلیون نفر مجبور به مهاجرت می شوند. (خبرگزاری حکومتی ایلنا – ۲۰مهر ۱۳۹۵)
از ۵۷۰ چشمه استان کهگیلویه و بویراحمد، ۳۶۰ چشمه و منبع آب شرب در مناطق قبایلی کاملاً خشک شده است. (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۳اردیبهشت ۱۳۹۷)
استان جنوبی کرمان که یکی از صادرات اصلی کشور یعنی پسته را تولید می کند، از “سونامی خشکسالی” رنج می برد. آب ۸۰۰ دهکده این منطقه با تانکر تأمین می شود. (سایت حکومتی قدس – ۲۲مهر ۱۳۹۶)
وضعیت سفره های زیرزمینی جنوب استان فارس که زمانی یکی از تولید کنندگان برتر گندم در ایران بود، غیرقابل بازگشت شده است. (خبرگزاری حکومتی مهر – ۱۱ آبان ۱۳۹۸)
ساکنان ۸۰۰ روستای خوزستان با وجود نزدیکی به ۵ سد بزرگ و ۷ رودخانه، به آب آشامیدنی پایدار دسترسی ندارند. (خبرگزاری حکومتی فارس – ۲۰مرداد ۱۳۹۹)
تنها ۱۹ درصد از ساکنان سیستان و بلوچستان به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند. پروژه های آب و فاضلاب به مدت ۳۰ سال است که نیمه تمام مانده اند. شهروندان در برخی از این مناطق حتی آب نمکی را که زمانی در لوله های آب جریان داشت، ندارند. (سایت حکومتی سلامت نیوز – ۱۴تیر ۱۳۹۹)
شهر بندری چابهار یکی از مهمترین شهرهای استان سیستان و بلوچستان است که در ساحل اقیانوس قرار دارد. اما ۱۰۰٪ تأمین آب روستاهای آن با تانکر انجام می شود. (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۱مرداد ۱۳۹۸)
یک نماینده مجلس با تأکید بر بحران حاد آب در استان سیستان و بلوچستان فاش کرد که ۴ سال پیش، یک زن بیوه برای تامین آب قابل شرب برای فرزندانش مجبور به تن فروشی شد. این زن نگون بخت سپس دست به خودکشی زد. (سایت حکومتی اعتماد – ۳۰مهر ۱۳۹۹)
فقدان آب آشامیدنی و تأثیرات آن بر سلامتی زنان و کودکان
در نبود لوله کشی مناسب، زنان در خوزستان و سیستان و بلوچستان مجبور می شوند آب مورد نیاز خود را حمل کنند. این امر منجر به بسیاری از مشکلات جسمی می شود. زنان برای تأمین آشامیدنی برای خانواده های خود باید ساعت های متمادی در صف های طولانی صبر کنند.
در میان همه گیری ویروس کرونا، زنان و سایر مردم با مشکلات بیشتری مواجهند. اقدامات ایمنی اولیه در برابر ابتلا به ویروس شستن مکرر دست با آب و صابون است. علاوه بر این، آب بد خطراتی را برای سلامتی ایجاد می کند و سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند و مردم را مستعد ویروس کرونا می کند.
جنگل زدایی و بیابان زایی مضاعف
پیشرفت بیابان زایی در خاک ایران در شرایطی اتفاق می افتد که سرانه کویر در ایران بیش از دو برابر میانگین جهانی است. (سایت حکومتی گسترش – ۱۲اردیبهشت ۱۴۰۰)
براساس داده های جمع آوری شده توسط سازمان منابع طبیعی و جنگلداری، طی ۴۰ سال گذشته مساحت جنگل های شمال از ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار به یک میلیون و ۸۰۰ هزار هکتار کاهش یافته است. سالانه حدود ۱۰۰۰۰۰ هکتار جنگل در ایران تخریب می شود. (سایت حکومتی همشهری – ۲۱اسفند ۱۳۹۲)
گزارش های رسمی سازمان جنگل ها می گویند که ایران نیمه اول سال ۱۳۹۹، بیش از ۲۴۰ مورد آتش سوزی در مناطق طبیعی را تجربه کرده است. (سایت حکومتی ایمنا – ۵شهریور ۱۳۹۹)
تالاب ها
بیشتر تالاب های ایران در حال خشک شدن هستند.
اقدامات غیرمسئولانه حکومت ملایان که سطح آب رودخانه کارون را پایین آورده، منجر به خشک شدن تالاب هور العظیم شده و به گرم شدن قابل توجه هوا در استان خوزستان کمک می کند.
استان نفت خیز خوزستان با وجود آب فراوان، خاک حاصلخیز و منابع نفت و گاز که می تواند همه جمعیت ایران را تغذیه کند اما تالاب ها و رودخانه های این استان خشک شده است. بر این اساس، طوفان های گرد و غبار سال ها خوزستان را فلج کرده است. (خبرگزاری حکومتی مهر – ۱۱آبان ۱۳۹۸)
در استان محروم سیستان و بلوچستان دریاچه هامون خشک شده و بحران زیست محیطی جدی را در این استان ایجاد کرده است. تالاب معروف گاوخونی و دریاچه بختگان در استان فارس، جنوب ایران نیز در حال خشک شدن است. (تریبون زمانه – ۷ ژوئن ۲۰۱۷)
دریاها
خط ساحلی دریای خزر به تدریج و در هر دو استان مازندران و گیلان در ایران از بین می رود. (خبرگزاری حکومتی مهر – ۱۱آبان ۱۳۹۸)
همایون خوشروان، مجری پروژه بین المللی تأثیر نوسانات دریای خزر بر محیط زیست مناطق ساحلی، در مورد کاهش سطح آب دریای خزر گفت: «ما بخشهای زیست محیطی بسیار ارزشمندی داریم، تالابهای ساحلی بسیار مهم مانند خلیج گرگان، تالاب میانکاله، پارک ملی بوجاق، تالاب کیاشهر و تالاب زیبا کنار که اگر هر کدام خشک شوند، خدمات زیست محیطی آنها به طور کامل از بین می رود و آسیب جدی به کشور وارد می کند.» (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۲۱دی ۱۳۹۹)
تخریب محیط زیست ایران که یکی از غنی ترین کشورهای دنیا از بابت تنوع محیط زیست می باشد، موضوعی است که نه تنها منافع مردم ایران بلکه منافع بشریت را به خطر انداخته است. این رژیم نه تنها بزرگترین رژیم حامی تروریسم است، بلکه بزرگترین تخریب کننده محیط زیست نیز می باشد و جا دارد که توسط ارگانهای ذیربط بین المللی مورد حسابرسی قرار گیرد.