تخریب خانه های مردم در شهرک فدک و قتل یک زن سرپرست خانوار
اکثریت مردم جهان امروز به دلیل بحران کرونا با از دست دادن شغل خود دچار مشکلات اقتصادی هستند. در این شرایط همه دولتها سعی می کنند به مردم خود کمک کنند تا بتوانند این دوران را سپری کنند. در ایران که به علت ورشکستگی اقتصادی اکثریت مردم به ویژه زنان، بیکار هستند و یا در اثر تعطیلی واحدهای تولیدی شغل خود را از دست داده اند، از کمک های دولتی خبری نیست.
رژیم حاکم به جای کمک مالی به اقشار کم درآمد و مردمی که منبع درآمدی ندارند، خانه هایی که آنها با رنج بسیار ساخته اند را بر سرشان خراب می کند. و در این میان زنان محروم بیشترین صدمات را متحمل می شوند.
قتل یک زن سرپرست خانوار در حمله به منطقه حاشیه نشین فدک
صبح روز ۳۰ اردیبهشت ۹۹ مأموران منطقه ۳ شهرداری کرمانشاه با لودر و بولدوزر به شهرک فدک در حاشیه شهر حمله کرده و بدون اطلاع قبلی به ساکنان اقدام به تخریب خانه های محقر مردم حاشیه نشین در این منطقه کردند. این حمله زمانی صورت گرفت که مردم خواب بودند. مأموران شهرداری سقف خانه ها را بر سر آنها خراب کرده و وسایل زندگی مردم زیر آوار تخریب شد.
در جریان این حمله یک زن ۵۸ ساله به نام آسیه پناهی که در مقابل مأموران مقاومت کرده بود مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفت و به دلیل استفاده مأموران از گاز فلفل دچار عارضه قلبی شده و جان خود را از دست داد. آسیه پناهی مادر چهار دختر و سه پسر بود.
مقامات رژیم ملایان در ابتدا تلاش کردند که این قتل را بپوشانند و ادعا کردند که خانم پناهی یک زن معتاد بوده که در بیرون شهر دستگیر شده و در حالی که سعی داشتند او را به اردوگاه ترک اعتیاد در چشمه سفید منتقل کنند جان خود را از دست داده است. این ادعای دروغین اما از سوی افکار عمومی مورد قبول واقع نشد. (خبرگزاری حکومتی ایلنا – ۵ خرداد ۱۳۹۹)
بالاخره در روز ۹ خرداد ۹۹ یکی از مقامات رژیم به قتل این مادر ۵۸ ساله به دست مأموران شهرداری اعتراف کرد. مسئول بسیج دانشگاه رازی کرمانشاه، رضا صالحی، در ویدیو کلیپ ارسالی خود به سایت حکومتی فرهیختگان آنلاین گفت، «آن روزی که واحد اجرائیات شهرداری به منطقه می رود اخطار کتبی مبنی بر خراب کردن خانه ها توسط شهرداری به دست ساکنین نرسیده بوده است و مردم بی اطلاع بودند. واحد شهرداری وارد منطقه می شود و بدون این که به مردم فرصت بدهد که وسایل زندگی شان را خارج کنند، شروع به تخریب وسایل خانه می کند.»
صالحی همچنین تصریح کرد که مأموران شهرداری از وسایل و تجهیزاتی که در صحنه های درگیری با به اصطلاح اغتشاشگران استفاده می کنند مانند گاز فلفل و باتوم و … با شهروندان ساکن منطقه فدک برخورد کردند و به دلیل استفاده از اسپری فلفل به زن ۵۸ ساله کرمانشاهی را به قتل رساندند.
به گفته اهالی شهرک فدک آسیه پناهی تنها ۴روز بود که آن خانه را به کمک مردم ساخته و به آنجا اسباب کشی کرده بود.
آسیه چند بار به مأموران تاکید کرده بود که به وی اسپری فلفل نزنند چون بیماری قلبی دارد.
یکی از اهالی شهرک فدک در مورد آسیه گفت، «لودرها آمدند. آسیه می گفت: باید از روی جنازه من رد شوید و مرا بکشید تا خرانه را خراب کنید. درست یادم نیست که آسیه خودش بالای لودر رفت یا آنها او را روی لودر انداختند، اما بعد از این اتفاق زنگ زدند چند نیروی زن آمدند. زن ها رفتند در را باز کنند. در که باز نشد، اسپری را از پنجره اتاق به داخل انداختند. آن زن ها لباس نوه ۱۰-۱۲ ساله آسیه را که داد و بیداد می کرد، از تنش در آوردند و حسابی کتکش زدند. بعد از ویران کردن خانه، آسیه و دخترش سمیه را سوار ون کردند و رفتند. ۲ساعت بعد خبر مرگ آسیه رسید. یک ساعت از مرگ آسیه نگذشته بود که مأموران دنبال شناسنامه و مدارک شناسایی آن خدابیامرز آمدند.»
عکس و فیلم آسیه پناهی بر تلی از خاک در بیل لودری که برای ویران کردن آلونک او آمده بودند در رسانه ها و فضای مجازی منتشر شده است که حاکی از شجاعت این زن در ایستادگی در مقابل مأموران سرکوبگر رژیم می باشد.
روایت ساکنان شهرک فدک از تخریب خانه و وسایل زندگی شان
در جریان این عمل غیر انسانی شهرداری، مردم شهرک فدک حتی نتوانستند وسایل زندگی شان را خارج کنند و کلیه وسایل شان تخریب شد.
یکی از اهالی شهرک فدک به نام علی صحنه یورش مأموران شهرداری را اینگونه توصیف کرد: «همگی در خواب بودیم که بدون کوچک ترین اخطاری شروع به تخریب کردند. اسپری را از پنجره خانه ۲۵متری ما پاشیدند. در را که باز کردم نتوانستم چیزی ببینم. اسپری به چشمم پاشیدند. بیش از ۱۰۰نفر ما را محاصره کرده بودند.» (سایت حکومتی انتخاب – ۱۰ خرداد ۹۹)
همسر همین شهروند اضافه کرد: «این اتفاق در روزهای پایانی ماه رمضان افتاده بود و مأموران شروع به تخریب کردند و حتی به ساکنان مهلت ندادند اسباب و اثاثیه را بیرون بکشند… (مأموران شهرداری) بدون هیچ جوابی فقط و فقط خراب می کردند. من و دخترم را از خانه بیرون انداختند. نمی دانستیم چرا، برای چه و از کجا آمده اند. من و دخترم را هم به اردوگاه چشمه سفید بردند و تا ساعت یک و دو ظهر نگه داشتند. آن قدر گریه و زاری کردیم تا ما را برگرداندند. هنوز دخترم بعد از هفت، هشت روز به خاطر اسپری فلفل سرفه می کند.»
گزارشگری که پس از مرگ آسیه پناهی به منطقه فدک رفته بود نوشت: «خانه ها را یکی پس از دیگری جا می گذارم. به یک منزل ویران می رسم. مرد و زن جوان با کودکی روی ویرانه ها در رفت و آمد هستند. همه چیز اینجا زیر و رو شده است. ظرف و ظروف، یخچال و ماشین لباسشویی همه شکسته و در هم پاشیده است. فرش ها پاره پاره و خاکی هستند. شن و ماسه و آجرپاره روی زمین و وسایل ریخته شده است.» (سایت حکومتی انتخاب – ۱۰ خرداد ۱۳۹۹)
در یک اقدام غیر انسانی دیگر، روز شنبه ۱۰ خرداد، شهرداری تربت جام خانه یک پیرزن نابینا که فرزند معلول دارد را پلمب کرد و جلوی آن یک دیوار سیمانی کشید. (سایت حکومتی خبرآنلاین – ۱۰ خرداد ۹۹)
پیش از این نیز، مأموران سرکوبگر رژیم در حملات مشابهی در تاریخ ۷ خرداد ۹۹ به ساکنان بستان از توابع بهبهان در خوزستان و در تاریخ ۲۶ فروردین به مردم ساکن منطقه فقیرنشین فلک الدین در خرم آباد لرستان خانه های آنها را تخریب کرده بودند.
۳۸ میلیون نفر از جمعیت ایران حاشیه نشین هستند
ساکنان شهرک فدک جزو حاشیه نشینان محسوب می شوند. حاشیه نشینی یکی از فجایع ناشی از سیاست های غلط و غارتگرانه رژیم ملایان طی ۴۱سال حاکمیت آنها است که به فقر و فاصله طبقاتی در ایران به شدت دامن زده است.
محمد حسین مقیمی استاندار تهران اعتراف کرد، «۴.۵ میلیون نفر در استان تهران در بافت های فرسوده و حاشیه شهرها زندگی می کنند.» (روزنامه حکومتی شهروند – ۹خرداد ۱۳۹۹)
محمد رضا محبوب فر، کارشناس مدیریت بحران شهری و منطقه ای اعتراف کرد در فاصله سال های ۹۶ و ۹۹ حاشیه نشینی به ۴۵درصد افزایش یافته است و گفت: «اگر این ۴۵درصد را نسبت به جمعیت ۸۵میلیون نفری ایران حساب کنیم، امروز بیش از ۳۸میلیون نفر حاشیه نشین و بدمسکن هستند که نشان می دهد میزان حاشیه نشینی در کشور به دلیل سیاست های غلط و مشکلات اقتصادی افزایش معنا داری داشته است.» (تی نیوز به نقل از خبرگزاری حکومتی برنا- ۴ خرداد ۱۳۹۹)
وی اذعان کرد: «در سال ۱۳۹۷ یعنی ۲۰۱۸ میلادی حدود ۱۹میلیون نفر از ایرانیان در ۳هزار منطقه حاشیه نشینی سکونت داشتند اما امروز بعد از ۲سال همزمان با وقوع بحران های مالی و اقتصادی در کشور، این جمعیت به ۳۸ میلیون نفر رسیده که این خبر از وقوع نابرابری های اجتماعی و تبعیض در داخل سیستم اقتصادی کشور می دهد.»