تنها شاهد اعدامها در سالن مرگ یاد زنان مجاهد قتل عام شده را گرامی داشت.
سومین روز از محاکمه حمید نوری در محل دادگاه دورس در آلبانی شاهد اظهارات تکاندهنده اصغر مهدیزاده بود. اصغر مهدیزاده به مدت ۱۳ سال به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران در زندانهای اوین و گوهردشت بوده است و در سال ۱۳۷۳ آزاد شد.
اصغر مهدیزاده تنها کسی است که بدون چشم بند صحنه حلق آویز ۱۲ مجاهد سرموضع را در محل اعدام دیده و در همانجا از هوش رفته است. شهادت او یک گواهی و شهادت تاریخی است.
اصغر مهدیزاده در سال ۱۳۶۵ در زندان گوهردشت برای اولین بار حمید نوری را دید. وی در آن زمان دفتردار دادیار زندان، ناصریان بود.
اصغر مهدیزاده از روز ۱۳ تا ۱۷ مرداد ۶۷ در راهرو و کریدور مرگ بود. وی هر روز شاهد بود که ۱۵سری ۱۰ الی ۱۵ نفره را به سوله اعدامها در سالن مرگ می بردند.
![](https://women.ncr-iran.org/fa/wp-content/uploads/2021/11/کروکی-اتاق-هیأت-مرگ.jpg)
پاسداران او را در روز ۱۷ مرداد به اتاق بزرگی منتقل کردند که در آنجا ساک هایی بود که روی آنها نوشته بودند، بچه ها ما رفتیم. سلام ما را به سازمان برسانید. روی ساک ها چند ساعت و تسبیح بود. آقای مهدیزاده ادامه داد: «من این صحنه ها را دیدم خیلی متأثر شدم. چون تنها بودم اطراف را نگاه کردم دیدم صدای خواهرها از طبقه پایین می آید. شروع کردم به ضربه زدن و با مورس تماس گرفتن. می خواستم داستان اعدام و قتل عام را به آنها بگویم. در همین حال دیدم ۵-۶ پاسدار وارد شدند و مرا داخل حمام انداختند و شکنجه کردند.»
اصغر مهدیزاده پس از ادای شهادت در دادگاه، به اشرف ۳ بازگشت و مورد استقبال همرزمان خود قرار گرفت. وی اظهارات کوتاه خود را با درود به شهیدان قتل عام ۶۷ به خصوص منیره رجوی، زهرا خسروی، آذر سلیمانی و زری دادستان که در ۱۲سالگی دستگیر شد و در قتل عام ۶۷ بر طناب دار بوسه زد. وی همچنین به فروزان عبدی درود فرستاد، که از جمله قهرمانانی بود که بی باک از هویت خود در مقابل تهدید اعدام دفاع کرد.
صدها زن مجاهد در میان ۳۰هزار زندانی سیاسی قتل عام شده در سال ۱۳۶۷ بودند.