نیروهای اطلاعات سپاه گلاله مرادی زندانی سیاسی کرد را تهدید کردند که اگر اعتراف نکند فرزندانش را در مقابل چشمانش «با آتش شکنجه» خواهند کرد.
خانم مرادی با ارسال یک فایل صوتی به زبان کردی از زندان مرکزی ارومیه از شکنجه ها و فشارهای امنیتی وارد شده بر او برای گرفتن اعترافات اجباری سخن گفت.
گلاله مرادی زندانی سیاسی کرد که مادر دو فرزند است، در سخنانش از جمله گفت: »من گلاله مرادی هستم از زندان ارومیه تماس می گیرم. مدت یک سال است بلاتکلیف در زندان هستم. من قربانی ام در این زندان … بدون اینکه مرتکب هیچ گونه جرمی شده باشم. من را اداره اطلاعات پیرانشهر دستگیر کرد. بعد من را به بازداشتگاه سپاه منتقل کردند که اسمش هتل بود. من را ۴۰ روز در آنجا نگه داشتند و من هر روز از ساعت ۹ شب تا ۲ بعد از ظهر بازجویی می شدم. با ایجاد رعب و وحشت و تهدید فرزندانم و همچنین اسلحه ای روی میز بازجویی می گذاشتند و آن را دستکاری می کردند، برای اینکه من را بترسانند و می گفتند باید حرف بزنی و اعتراف کنی. می گفتند در مورد شما گزارش دریافت کرده ایم و باید بگویی همه این گزارش ها حقیقت دارد، در غیر این صورت پسرانت را دستگیر و به زیرزمین خواهیم برد و زیر آنها گاز پیک نیکی روشن می کنیم و پسرانت با چشمان خودشان خواهند دید که تو اعتراف خواهی کرد…»
خانم مرادی در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: «می گفتند اگر هم اعتراف نکنی مهم نیست، برای ما پیش آمده کسی را دستگیر کرده ایم و قتل هم انجام نداده بود ولی آخرش مجبور به اعتراف شد … آنها پسر زیر سن قانونی من را دستگیر و مجبورش کرده بودند علیه من اعتراف کند، و من را هم مجبور کردند اعتراف ها و گفته های پسرم را تأیید و امضاء کنم. همچنین به من می گفتند به بچه ها و خانواده ات رحم کن و اعتراف بکن، وگرنه تک تک اعضای خانواده ات را به اینجا می کشانیم… ۴۰روز تمام به این شیوه بازجویی و شکنجه شدم. بعد هم از من فیلم گرفتند و گفتند اگر فردا روز کاری بکنی این فیلم را پخش می کنیم و شکنجه ات می کنیم.»
گلاله مرادی محروم از ملاقات با خانواده
گلاله مرادی زندانی سیاسی کرد همچنین در انتهای این فایل صوتی به ممنوع الملاقات بودن با فرزندانش اشاره کرد و گفت: «لطفاً کمکم کنید، حسرت دیدار دخترم و بچه هایم را دارم، دلم برای نوه ام تنگ شده، آرزو و حسرت دیدن مادرم را دارم، وقتی به ملاقات من آمد نتوانست از شدت گریه چشمانش را باز کند و به من نگاه کند… خواهش می کنم، استدعا دارم بی گناهی من را برای همه ثابت کنید، همه دنیا باید بداند که من بی گناهم و قربانی هستم اینجا، من مرتکب گناهی نشده ام، به خدا من هیچ نقشی در ترور آن شخص (عثمان حاجی حسینی از اعضای سپاه پاسداران در پیرانشهر) نداشته ام …»
یک منبع نزدیک به خانواده گلاله مرادی زندانی سیاسی کرد در مورد اینکه او را از طریق تهدید به آزار و اذیت فرزندانش وادار به اعتراف اجباری می کنند گفت: «یک بار عکسی از دست پسرش به او نشان داده بودند که انگشتش را بریده بودند- البته ظاهراً عکس ساختگی بوده – و گلاله را در شرایط بسیار سختی قرار داده بودند. او درخواست کرده بود ابتدا باید فرزندش را ببیند و مطمئن شود حالش خوب است تا اعتراف کند. مأمورها پسر کوچک گلاله مرادی را چشم بند زده بودند و دست های او را هم از پشت بستند و به زندان بردند و از فاصله دور اجازه دادند تا گلاله او را ببیند. گلاله داد می زد بگذارید بیاید نزدیک و دستش را ببینم، اما اجازه نداده بودند و به فرزندش گفته بودند اجازه ندارد وقتی آنجاست حرفی بزند … خیلی شرایط سختی بر گلاله مرادی و فرزندش گذشته بود.»
گلاله مرادی روز ۲۸ فروردین ۱۴۰۰، توسط نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت و به ارومیه منتقل و پس از ۴۵ روز بازداشت و به بند زنان زندان مرکزی ارومیه منتقل شد. دو فرزند گلاله مرادی نیز به نام های طاهر و متین بزازی ۱۴ ساله نیز در همین رابطه بازداشت شده بودند که پس از مدتی آزاد شدند.
گلاله مرادی زندانی سیاسی کرد در بهمن ماه ۱۴۰۰ دست به اعتصاب غذا زد. در حال حاضر او به دلیل تحمل زندان و بازجویی و شکنجه در شرایط بسیار نامناسب روحی و جسمی قرار دارد و خانواده اش به شدت نگران سلامتی او هستند.