حجاب اجباری در ایران موضوع گزارشی است که مرکز پژوهش های مجلس رژیم ملایان به آن پرداخته است.
این گزارش تحت عنوان «عوامل مؤثر بر اجرایی شدن سیاست های حجاب و راهکارهای پیش رو» از سوی دفتر مطالعات فرهنگی مرکز پژوهش های مجلس رژیم به تازگی منتشر شده است.
در قسمتی از این گزارش آمده است که حجاب شرعی( چادر) تنها برای حدود ۳۵ درصد زنان ایران ارزشمند است و نزدیک به ۷۰ درصد زنان یا اعتقادی به حجاب ندارند و یا جزو کسانی هستند که «بدحجاب» خوانده می شوند و به حجاب اجباری در ایران اعتراض دارند.
گزارش بر این واقعیت صحه می گذارد که حجاب تنها با اجبار و سختگیری رعایت می شود. بنا بر این گزارش، در واقع نوعی بی‌رغبتی درخصوص (چادر)، میان بخشی از افراد جامعه ایجاد شده است که موجب می‌شود آنها بین دو گزینه حجاب عرفی و (چادر)، به اجبار حجاب عرفی را انتخاب کنند.
منظور رژیم از حجاب عرفی، پوشش های جایگزین چادر و مقنعه، یعنی شال و روسری است که زنان ایرانی تنها به خاطر تبعیت از قوانین حجاب اجباری رژیم و نه از روی اعتقادات شخصی، برای پوشاندن موهای خود از آن استفاده می کنند. اینها کسانی هستند که رژیم آنها را «بدحجاب» توصیف می کند.
به زعم مرکز پژوهش مجلس رژیم، بیش از ۸۵ درصد زنان بدحجاب نسبت به ارزشمندی چادر و همچنین مداخله دولت در کنترل حجاب موضع داشته و آنرا قبول ندارند. این تحقیق درباره حجاب اجباری در ایران همچنین نشان می دهد که افراد تحصیلکرده جوان ساکن شهرهای بزرگ و کلان‌شهرها بیشترین میزان مقاومت را در موضوع حجاب اجباری در ایران دارند. (خبرگزاری حکومتی ایسنا- ۶ مرداد ۱۳۹۷)
قانون حجاب اجباری در ایران در سال ۱۳۶۲ توسط مجلس رژیم به تصویب رسید و برای عدم رعایت حجاب در معابر عمومی، مجازات تعیین نمود.
مقاومت ایران همواره با تحمیل حجاب اجباری مخالفت کرده است. خانم مریم رجوی در برنامه ۱۰ماده ای خود درباره آزادی ها و حقوق زنان در ایران فردا تصریح کرده است، «زنان در انتخاب پوشش خود آزادند. قانون حجاب اجباري لغو مي‌شود. مقرراتي كه رعايت نكردن حجاب را مستوجب مجازات‌هاي اداري براي كارگران يا كارمندان زن دانسته، لغو مي‌شود. قوانين نوشته يا نانوشتة كنترل پوشاك و رفتار زنان تحت عنوان «بدحجابي» كه حق آزادي و امنيت زن ايراني را نقض كرده، در ايران فردا جايي ندارد.»