ظهر روز شنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۲، مزدوران خامنه‌ای با حمله خشونت آمیز به زنان بی‌دفاع محبوس در زندان قرچک تیراندازی کردند. سازمان مجاهدین خلق ایران گزارش داد که این حادثه دلخراش منجر به زخمی شدن حداقل ۲۰ زندانی شده است.
این زنان زندانی که در این زندان زنان نگهداری می‌شوند، برای گرامیداشت اولین سالگرد درگذشت مهسا امینی و اعتراض به شرایط غیرانسانی حاکم بر زندان تجمع کرده بودند. ولی خواسته های مسالمت آمیز آنها با یورش وحشیانه و بی دلیل زندانبانان مواجه شد. نگهبانان بی رحمانه به سمت زنان معترض گلوله های ساچمه‌ای شلیک کردند که منجر به زخمی شدن حداقل ۲۰ نفر شد، در حالی که تعداد قابل توجهی از زندانیان به دلیل ضربات وارده توسط نگهبانان آسیب دیدند.
در پی این حمله هولناک، تعداد زیادی از زندانیان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند، به زور از بند عمومی خارج گردیده و به سلول انفرادی منتقل شدند. اوضاع به حدی پیش رفت که بخشی از زندان آتش گرفت و متعاقباً به چندین بند دیگر سرایت کرد.
توجه به این نکته ضروری است که زندان قرچک در منطقه ای منزوی واقع شده است که کمک گرفتن برای زنان زندانی را بسیار دشوار می کند. شاهدان عینی گزارش داده‌اند که دود از محوطه زندان بلند می‌شود. صدای تیراندازی از داخل زندان شنیده شده است. قطع خطوط تلفن وضعیت را پیچیده کرده و مردم را در مورد جزئیات این حوادث نگران کننده بی اطلاع نگه داشته است.
خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران، این یورش بی رحمانه به زنان زندانی در زندان قرچک را به شدت محکوم نمود. وی خواهان اقدام فوری كميسر‌عالی و شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد، گزارشگر ويژه ملل‌متحد درباره حقوق‌بشر در ايران، گزارشگر ويژه ملل‌متحد درباره خشونت عليه زنان و مراجع مدافع حقوق‌بشر و حقوق زنان، برای نجات جان زنان زندانی گردید و بار ديگر بر ضرورت بازديد هيات حقيقت‌ياب بين‌المللی از زندان‌های ايران و ديدار با زندانيان، به‌ويژه زندانيان زن و زندانيان سیاسی تاکید نمود.
زندان مخوف قرچک ورامین تنها زندان زنان در ایران است که برای بازداشت زنان محکوم به جرایم خشن و تبعید داخلی زندانیان سیاسی زن مورد استفاده قرار می گیرد. در این زندان تفکیک جرایم وجود ندارد و زندانیان سیاسی در کنار زندانیان عادی و جنایتکاران خطرناک نگهداری می شوند. در یک کلام، شرایط زندانیان در زندان قرچک افتضاح است.
زندان قرچک که به نام زندان شهر ری نیز شناخته می شود، یک مرغداری صنعتی در منطقه ای کویری در شرق تهران است که وضعیت آن بسیار پایین تر از استانداردهای جهانی است. حدود ۲هزار زندانی به طور متراکم در شرایط غیربهداشتی و بدون دسترسی به آب آشامیدنی، غذای مناسب، دارو و هوای تازه در حبس به سر می برند.
شکایات رایج عبارتند از: کف‌پوش‌های آغشته به ادرار، کمبود تهویه، امکانات ناکافی و کثیف حمام، شیوع بیماری‌های مسری، غذای بی کیفیت حاوی قطعات کوچک سنگ و آب شور.