خشونت علیه زنان در ایران تحت حمایت حکومت باید متوقف شود

روز ۲۵نوامبر مصادف با ۴ آذر روز جهانی حذف خشونت علیه زنان می باشد. این فرصت خوبی است که به طور مختصر عملکرد رژیم آخوندی و خشونت علیه زنان در ایران را بررسی کنیم.

رژیم ملایان در ایران به طور ذاتی زن ستیز است. این بدان معنی است که رژیم با در بند کشیدن زنان و تبعیض جنسیتی به نیروهای خود روحیه می بخشد و سیاست های خود را حول همین تعیین می کند.

دو ویژگی خشونت علیه زنان در ایران عبارتند از ۱. این خشونت تحت حمایت حکومت صورت می گیرد و ۲. در قوانین نهادینه شده و به وسیله قانون ترویج می شود.

در نتیجه، یکی از بالاترین آمار خشونت علیه زنان در ایران وجود دارد. مقامات اعتراف می کنند که خشونت علیه زنان طی سالهای اخیر افزایش شدیدی داشته است. کارشناسان رژیم ضمن اعتراف به اینکه آخرین تحقیقات خشونت علیه زنان در ایران ۱۴سال پیش انجام شده، فاش می سازند که ۶۶ درصد زنان ایران در دوران عمرشان خشونت را تجربه می کنند. محققین و کارشناسان رژیم همچنین اذعان دارند که ساختار حقوقی، قضائی و انتظامی به گونه ای است که مردان به خودشان اجازه می دهند علیه زنان اقدام به خشونت کنند. (خبرگزاری رسمی ایرنا- ۲۷ تیر ۱۳۹۷)

قانون اساسی، قوانین جزائی و کیفری

قانون اساسی و قوانین رژیم مروج ازدواجهای زودهنگام اجباری، سوءاستفاده از کودکان، خشونت خانگی و قتل های ناموسی است.

سن قانونی ازدواج دختران در ایران ۱۳سال است و پدر حتی مجاز است با تأیید قاضی دادگاه  دختر خود را در سنین پایین تر هم وادار به ازدواج کند. سال گذشته، مجلس آخوندی لایحه پیشنهادی برای افزایش سن ازدواج دختران به ۱۶سال را رد کرد و گفت این لایحه مغایر با تعالیم شرعی است.

لایحه پیشنهادی برای جلوگیری از خشونت علیه زنان به مدت ۸ سال در مجلس و قضائیه ملایان متوقف شده بود. بالاخره در شهریورماه گذشته، قضائیه این لایحه را به دولت داد تا بعداً توسط مجلس به تصویب برسد. قوه قضائیه عنوان لایحه را به «صیانت، کرامت و تأمین امنیت بانوان در برابر خشونت» تغییر داد، ۴۱ماده لایحه اصلی را حذف کرد و آن را در ۵ فصل و ۷۷ ماده بازنویسی کرد. (خبرگزاری رسمی ایرنا- ۲۶شهریور ۱۳۹۸)

به گفته کارشناسان، یک حفره جدی در این لایحه جایگزین کردن واژه «زن» با واژه «بانو»‌است. به این ترتیب، دختران زیر ۱۸سال، زنان مجرد، زنان آسیب دیده و در معرض آسیب های اجتماعی شامل این لایحه نمی شوند. این لایحه آزار جنسی و تجاوز و بهره کشی جنسی از زنان را جرم انگاری نکرده و حاوی هیچ مجازاتی برای فرد مهاجم نیست. در عین حال حاوی هیچ تضمین مؤثر و کافی برای جلوگیری از خشونت و مقابله با خشونت علیه زنان نیست و خشونت های مورد حمایت دولت علیه زنان به خاطر تحمیل حجاب اجباری را که اصلی ترین نوع خشونت سیستماتیک علیه زنان می باشد، در بر نمی گیرد.

قانون حمایت از کودکان مصوب سال ۱۳۸۱ آزار فیزیکی کودکان را جرم انگاری نکرده است. قانون اساسی پدر را به عنوان صاحب خون فرزندش به رسمیت می شناسد و در نتیجه در رابطه با قتل های ناموسی توسط پدران اغماض می کند.

تحمیل حجاب اجباری، اصلی ترین گونه خشونت علیه زنان در ایران

خشونت حکومتی برای تحمیل حجاب اجباری رایج ترین گونه خشونت علیه زنان در ایران است. فرمانده نیروی انتظامی، حسین اشتری، در شهریور ۹۵ اعلام کرد که قوای او هر روز حداقل ۲هزار زن را در شهرهای مختلف سراسر کشور به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری دستگیر می کنند. این دستگیری ها با قهر و خشونت همراه هستند.

زنان ایرانی بیش از خشونت خانگی، در معرض خشونتی قرار دارند که از سوی ۲۶ ارگان سرکوبگر رژیم آخوندی در همه جا، هر روز و در همه ساعات متوجه آنها است.

مجلس رژیم در تیرماه ۹۷گزارشی منتشر کرد که بر اساس آن ۷۰درصد زنان ایرانی به حجاب اجباری باور ندارند و «بدحجاب» محسوب می شوند. بیش از ۸۵ درصد زنان «بدحجاب» مداخله حکومت برای تحمیل حجاب را قبول ندارند.

اما هر سال نیروهای امنیتی و انتظامی اقدامات شدیدتر و خشونت بارتری را نسبت به سال قبل اتخاذ می کنند.

در تیرماه ۹۸، مأموران لباس شخصی نیروی انتظامی با خشونت اقدام به بازداشت ۵ دختر و پسر در پارک تهرانپارس تهران کردند که مشغول آب بازی بودند.

رئیس پلیس تهران علناً اعلام کرد، «بی حجابی و بدحجابی جزو جرائم مشهود در جامعه به شمار می آید.» (خبرگزاری حکومتی رکنا- ۱۱ خرداد ۱۳۹۸)

در بیانیه کارشناسان سازمان ملل از آغاز سال ۲۰۱۸ تا کنون ۳۲ زن به دلیل اعتراض به حجاب اجباری بازداشت و دستکم ۱۰ زن روانه زندان شده اند.

رژیم با راه اندازی طرح هایی به اسم ناظر ۱ و ۲ در استان های مختلف به سرکوب زنان به بهانه بدحجابی پرداخت. مصطفی ایزدی، از معاونان خامنه ای در ستاد کل نیروهای مسلح، اعلام کرد مجمع امر به معروف و نهی از منکر در ۲۶ استان کشور، ۳۰ هزار عضو دارد که هر ۶ ماه یکبار گزارش خود را به خامنه ای ارائه می کنند. (خبرگزاری رسمی ایرنا- ۸ مهر ۱۳۹۸)

اعدام و بدرفتاری با زندانیان زن

ایران تنها کشوری در جهان است که تعداد قابل توجهی از زنان را اعدام می کند.

در دوران ریاست جمهوری روحانی ۹۷ زن اعدام شده اند که ۱۱ تن از آنان در فاصله نوامبر ۲۰۱۸ تا ۲۰۱۹ بوده است.

بسیاری از زنانی که اعدام می شوند خود قربانی خشونت علیه زنان بوده اند و در دفاع از خود مرتکب قتل می شوند.

زندانیان سیاسی به طور سیستماتیک مورد ضرب و شتم قرار می گیرند تا وادار به اعترافات دروغین، همکاری با رژیم و دادن اطلاعات شوند.

صبا کردافشاری ماهها تحت شکنجه قرار گرفت تا با رژیم همکاری کند. آنها حتی مادرش را دستگیر کردند تا فشار بیشتری بر وی وارد کنند و وقتی موفق نشدند به او حکم ۲۴سال زندان دادند.

طی سال گذشته، رژیم چندین حکم شلاق از ۷۴ تا ۱۴۸ ضربه برای فعالین زن صادر کرد از جمله برای عاطفه رنگریز، پریسا رفیعی، ناهید خداجو، مرضیه امیری، نسرین جوادی، سپیده فرهان، نسرین ستوده، …

حداقل در یک مورد، یکی از زنان دراویش گنابادی به نام الهام احمدی بعد از پایان محکومیت خود و قبل از آزادی از زندان ، ۷۴ ضربه شلاق خورد.

حداقل در دو مورد، فعالین زن در سلولهای زندان ضرب و شتم شدند. در یک مورد دیگر با همه زندانیان بندهای ۱ و ۲ زندان قرچک با خشونت رفتار شد، از گاز فلفل و گاز اشک آور استفاده کردند و آنها را از آب و غذا محروم کردند. و همه اینها به خاطر درخواست رسیدگی پزشکی به یک زندانی بیمار بود.

ازدواج های زودهنگام

یکی دیگر از گونه های رایج خشونت علیه زنان در ایران ازدواجهای زودهنگام است. به دلیل قانون و سن قانونی ازدواج که ۱۳ سال است، و همچنین به دلیل فقر، تعداد ازدواجهای زودهنگام در سالهای اخیر افزایش یافته است.

سازمان ثبت احوال ایران، آمار جدیدی در رابطه ازدواجهای زودهنگام منتشر کرد که براساس آن ازدواج ۲۳۴هزار دختربچه زیر ۱۵سال طی سال ۹۶ در کشور رسماً ثبت شده است. ۱۹۴ مورد از این ازدواج ها با دختربچه های زیر ۱۰سال بوده است. (روزنامه حکومتی ایران – ۸ آبان ۱۳۹۸)

علی کاظمی، مشاور حقوقی قوه قضائیه، ‌در اسفند ۱۳۹۷ اعلام کرد سالانه بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار کودک در ایران ازدواج می کنند که به طور رسمی ثبت می شود و این آمار شامل کسانی که خارج از فرآیند رسمی ازدواج می کنند، نیست. (روزنامه حکومتی انتخاب – ۱۳ اسفند ۱۳۹۷)

قتل های ناموسی و همسرآزاری

طی سال گذشته، ایران شاهد گونه های جدید و بی سابقه ای از قتلهای ناموسی بود. این گونه از خشونت خانگی به دلیل فرهنگ مردسالاری است که از سوی رژیم ترویج می شود و همچنین به دلیل اعدامهایی که از طریق حلق آویز در ملاءعام صورت می گیرد.

طی سال گذشته موارد متعددی وجود داشت که شوهران همسران خود را حلق آویز کردند.

در بوکان، منیره آبو، ۳۵ ساله که ۸ماهه باردار بود به دست همسر خود حلق آویز شد.

در سنقر، مریم محبی، مادر دو بچه، به دلیل دیر آمدن به خانه به دست همسر خود حلق آویز شد.

در دهلران، مریم بختیاری، ۲۹ساله، به دست برادرش حلق آویز و بعد سرش بریده شد.

در ارومیه، شیبا کامران، ۲۱ ساله، به دست پدر و مادر شوهرش به آتش کشیده شد.

از سوی دیگر، در فروردین ماه گذشته، یکی از مقامات رژیم اعتراف کرد که ۹۸ درصد از مراجعات به اورژانس اجتماعی مراجعات زنان به دلیل همسرآزاری بودند. رضا جعفری، رئیس اورژانس اجتماعی، گفت ۱۵درصد از زنان دارای تحصیلات عالی بودند. (خبرگزاری حکومتی فارس – ۲۵ فروردین ۱۳۹۸)

با این همه، مقامات رژیم از دادن آمار کل و دقیق خودداری می کنند.

در تهران، مدیر کل پزشکی قانونی اعلام کرد، سال ۹۷، ۱۶ هزار و ۴۲۰ پرونده همسر آزاری به مراکز پزشکی قانونی ارجاع شد. تهران از نظر همسر آزاری رتبه ششم را در ایران دارد. (خبرگزاری رسمی  ایرنا – ۲ مرداد ۹۸)

تنها در استان کهگیلویه و بویر احمد در سال ۹۷، ۷۲۱ مورد همسر آزاری گزارش شد. (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸)  و فقط در یکی از مناطق همین استان به نام دیشموک طی ۶ ماه ۱۱ مورد خودسوزی زنان جوان گزارش شده است.

کلام آخر

بررسی مبسوط تر و عمیق تر مسئله خشونت علیه زنان در ایران و علل آن در این فشرده نمی گنجد.

در این ایام که جامعه جهانی در تدارک بزرگداشت پکن+25 است و همه کشورها در صدد ارائه بیلان مثبت در امر برابری و احترام به حقوق زنان هستند، مردم و زنان ایران علیه رژیم مستبد و زن ستیز حاکم به پا خاسته اند. به اعتراف رژیم، زنان هدایت اعتراضات را در بیش از ۱۷۰ شهر کشور به عهده داشتند. آنها در پی برقراری حکومتی کثرت گرا مبتنی بر برابری جنسیتی و حاکمیت مردم هستند.

در همین حال، رژیم ایران وحشیانه به سرکوب مردم و اعتراضات به افزایش قیمت بنزین و خواسته های مشروع آنها مشغول می باشد. حداقل ۱۳زن در میان جانباختگان قیام اخیر شناسایی شده اند.

کلام آخر اینکه علت ریشه ای تمامی مشکلات ایران و به طور خاص مشکلات زنان ایران در حاکمیت استبدادی و زن ستیز ملایان است. و راه حل آن نیز در تغییر رژیم و همان چیزی است که این روزها مردم در کف خیابانها فریاد می کشند.

تا آن زمان اما، جامعه جهانی باید با اتخاذ اقدامات مؤثر مانع از کشتار، شکنجه و نقض حقوق بنیادین مردم و زنان ایران بشود.