در حال حاضر در كشورهاي توسعه يافته و يا در حال توسعه، شاخص اصلی، ميزان رشديافتن يا عقب ماندگي زنان است. ولي در ايران تحت حاكميت آخوندها هر روز شاهد سركوب زنان و عقب رانده شدن آنها از جامعه هستيم.
اگر چه رژيم زن ستيز آخوندها تقصير اين سركوب و عقب رانده شدن را با ترفندهايي و به بهانههاي مختلف به گردن خود ِ زنان مياندازند.
يكي از برنامه های تلويزيونی رژيم در تاريخ ۲۱آذرماه گذشته، به همين شاخص اصلي پرداخته و با دعوت از يك كارشناس اقتصادي و دادن آمار و ارقام مشخص موقعيت اجتماعي زنان را بررسي كرد. كارشناس اقتصادي رژيم بنام «محسن رناني» گفت: «یکی از مهمترین شاخصهای توسعه، مسأله مشارکت زنان است که یکی از پدیده‌هایی است که در قضیه توسعه در کشور ما در مورد آن دقت نشده است. ما از نظر مشارکت زنان جزو ۳کشور آخر دنیا هستیم.»
اين كارشناس با ارائه آماري از نرخ مشاركت زنان در قبل از انقلاب (يعني حضور زنان در بازار كار، مديريتها و فعاليتهاي اجتماعي و اقتصادي) در سال ۱۳۵۵ را حدود ۱۳درصد اعلام كرد كه اين نرخ در سال۱۳۶۵ در زمان حاكميت آخوندها به ۸درصد كاهش يافته و در سال۱۳۸۵ به حدود ۱۴درصد افزايش يافته است. وي اين مشاركت را در سال۹۵حدود همان ۱۴ يا ۱۵درصد برآورد كرده است.
با بررسي همين آمارها ميتوان دريافت كه مشاركت زنان در قبل از انقلاب از ۱۳درصد پس از ۱۰سال يعني در سال۱۳۶۵ به ۸درصد كاهش يافته و در حال حاضر نيز پس از ۳۷سال حكومت آخوندها، زنان با اينكه بيش از ۶۰درصد ظرفيت دانشگاهها را بخود اختصاص دادهاند ولي در مشاركت اجتماعي تازه به همان عدد قبل از انقلاب رسيدهاند.
اين همان سرشت زن ستيزانه نظام ولايت فقيه است كه در يك آمار وارقام ساده به نمايش درميآيد. جالب است كه در همين برنامه آخوند ديگري از مجلس رژيم همين آمارها را تحريف می کرد و با اعتراض به اين كارشناس اقتصادي گفت: چرا شما بحث توسعه را از موضوع مشاركت زنان آغاز كردهايد؟ چرا شما از آمار بالاي ورود زنان به دانشگاهها و رشته هاي كارشناسي و كارشناسي ارشد كه بالاي ۶۰درصد است نميگوييد؟
ترفند و وقاحت آخوندها را ميبينيد؟؟!!
اين آخوند كه نامش «مصباحي مقدم» است تلاش ميكند كه حضور زنان و دختران در دانشگاهها را به حساب حاكميت آخوندها بگذارد در حاليكه اين رشد اجتماعي و فرهنگي و در عين حال اعتراضي زنان جامعه ايراني را ميرساند كه هيچ ربطي به رژيم ندارد. و تا آنجا كه به آخوندها برميگردد، در اين ۳۷سال سعي كردهاند كه زنان را از ۷۷رشته دانشگاهي محروم كنند و هر روز به بهانه بدحجابي دانشجويان دختر را مورد تفتيش قرار داده اند تا آنها را از دانشگاه نيز به كنج خانه ها برانند. و در بازار كار نيز اولويت استخدام را با قوانين زن ستيزانه به مردان اختصاص دادهاند تا زنان را وادار به عقبنشيني از پستهاي مديريتي و اجتماعي و سياسي كند.
روزنامه حکومتی اعتماد (اول تیر ۹۴) طی گزارشی با عنوان «6میلیون فارغ‌التحصیل بیکار، تحصیل «بیکاری» در دانشگاه» می‌نویسد: «از جمعیت ١١میلیونی فارغ‌التحصیلان تنها ۴میلیون و ٤٠٠ هزار نفر شاغل محسوب می‌شوند… و شمار زنان غیرفعال تحصیلکرده نیز به ۳میلیون و ٤٠٦ هزار و ٧٦٢ نفر می‌رسد».
آخوند مصباحی مقدم در همان برنامه کذایی تلویزیون رژیم می‌گوید: «ما معمولاً شغل را آن چیزی می‌دانیم که برایش درآمد تعریف می‌کنیم، این زاویه دید درستی نیست. شغل، آن اشتغالی است که خانم دارد؛ این اشتغال ممکن است که در بیرون و یا درون خانه باشد. خانه‌داری، بچه‌داری و رسیدگی به وضعیت خانه شغل بزرگی است».
شهین مولاوردی معاون آخوند روحانی در امور زنان و خانواده نیزطی مصاحبه‌یی در مورد نتیجه ممانعت رژیم از اشتغال زنان و ورود آنها به جامعه می‌گوید: «هم اکنون شاهد افسردگی در دختران به علتهای مختلف و مهمتر از همه بیکاری هستیم که موجب گرایش آنها به سوی اعتیاد شده است». (ایرنا- ۲آذر۹۴)
حال بايد ديد كه چه راه حلي براي گريز از اين افسردگي و اعتياد وجود دارد؟ زنان ايراني چگونه ميتوانند از اين چرخه ارتجاع و پسرفت جامعه خارج شوند؟؟
محسن رناني كارشناس اقتصادي رژيم راه حل را اينگونه توضيح ميدهد: «نرخ مشارکت زنان باید حداقل بیش از ۳۰درصد باشد. تقریباً همه کشورهای توسعه یافته بالای۳۰درصد هستند. پس ما ۱۵درصد باید بالا برویم. كه دست‌کم ۶۰سال نیاز داریم که به بالای۳۰درصد برسیم و بگوییم ما وارد دامنه توسعه‌یافته‌ها شدیم».
ولی پاسخ درست در جهش و انقلاب است. بخصوص زنان ايراني با سابقه بيش از ۱۰۰سال مبارزات آزاديخواهانه، سزاوار يك حاكميت مردمي و دموكراتيك هستند. زنان ايراني پاسخ شايسته خود را در شوراي ملي مقاومت و سازمان مجاهدين با سهم بيش از ۵۰درصد در تمام سطوح مديريتي و رهبري سياسي مييابند. همین مشارکت فعال در جدی ترین امر مربوط به همه آحاد ملت یعنی مقاومت برای آزادی است که تضمین برابری واقعی زنان در ایران آزاد فردا و نويد يك آينده روشن ميباشد.