زابینه زلاتین (۱۳ژانویه ۱۹۰۷ – ۲۱ سپتامبر ۱۹۹۶) یک زن فرانسوی متولد لهستان بود که در دوران جنگ جهانی دوم کودکان یهودی را مخفی می کرد.
زلاتین در یک خانواده یهودی در ورشو متولد شد. اسم اصلی او زابینه شواست بود. زابینه نمی توانست با فضای خفقان و جو ضدیهودی گسترده در کشورش کنار بیاید، به همین خاطر در اواسط دهه ۱۹۲۰ بود که تصمیم گرفت جلای وطن کند. او به فرانسه نقل مکان کرد و آنجا با میرون زلاتین ازدواج کرد. آنها با هم در شمال فرانسه یک مرغداری زدند و در سال ۱۹۳۹ به تابعیت فرانسه درآمدند.
بعد از وقوع جنگ جهانی دوم و ایجاد دولت ویشی در فرانسه در سال ۱۹۴۱، او مجبور شد آنجا را ترک کند. در استان هرو در منطقه تحت اشغال فرانسه، کمک کرد بچه هایی که در کمپ های آگده و ریوسالتس اسیر شده بودند آزاد شوند.
وقتی آلمانها بقیه خاک فرانسه را در سال ۱۹۴۳ اشغال کردند، زلاتین ۱۷ کودک را با خودش به منطقه تحت اشغال ایتالیا برد. آنجا او اجازه گرفت که از یک خانه در ایزیو واقع در ۶۰ مایلی لیون استفاده کرده و خانه کودکان ایزیو را تشکیل بدهد و در آنجا کودکان یهودی را مخفی می کرد.
اما در ۶ آوریل ۱۹۴۴، گشتاپوی لیون به فرماندهی کلاوس باربی به این خانه حمله کرد و ۴۴ کودک و ۷ بزرگسال را که از آنها مراقبت می کردند با خودشان بردند. زلاتین خودش در زمان حمله جای دیگری بود. ۴۲تن از کودکان و ۵ نفر از بزرگسالان در اردوگاه آوشویتس با گاز کشته شدند و دو نوجوان و میرون زلاتین که ناظر ارشد خانه بود در ریوال استونیا در مقابل جوخه اعدام قرار گرفتند.
در سال ۱۹۸۷ زلاتین در دادگاه جنایات جنگی علیه باربی شهادت داد. در همان سال او انجمنی بنیاد نهاد تا موزه ای برای قربانیان ایزیو ایجاد کند. او از منابع مختلف از جمله از رئیس جمهور فرانسه فرانسوا میتران کمک دریافت کرد. این موزه در ۴ آوریل ۱۹۹۴ در همان خانه ای که او برای حفاظت از کودکان استفاده کرده بود، افتتاح شد.