ژرمن تیلیون (30 مه 1907 – ۱۹ آوریل ۲۰۰۸) در شهر الگر Allègre در فرانسه متولد شد. وی انسان شناس و یک رزمنده مقاومت فرانسه بود و از مدرسه عملی آموزشهای عالی که از معتبرترین مؤسسات تحقیقاتی و آموزش عالی فرانسه به شمار می رود، فارغ التحصیل شد.
ژرمن تیلیون می خواست نگرش مردم شناسانه خود را ارتقا دهد و از تجربیات خود به عنوان یک تبعیدی در اردوگاه های کار اجباری در تحقیقات مردم شناسی بهره برد. وی به عنوان بخشی از پایان نامه دکترای خود، از سال 1934 تا سال 1940 چهار سفر به الجزایر انجام داد تا درباره یک قوم بربر به نام Chaouis که در اورس زندگی می کردند، مطالعه کند.
در بازگشت به فرانسه در زمان آتش بس 1940، اولین اقدام او در راستای مقاومت این بود که اوراق خانواده خود را به یک خانواده یهودی داد و به این ترتیب تا پایان جنگ از آنها محافظت می شد.
پس از دستگیری سه تن از اعضای مقاومت (بوریس ویلده، آناتول لویتسکی و پل هووت)، ژرمن رهبری گروه مقاومت را از سال 1941 تا 1942 بر عهده گرفت. وی در 13 اوت 1942 بازداشت شد و در 21 اکتبر 1943 به اردوگاه راونزبروک Ravensbrück تبعید گردید.
راونزبروک یک اردوگاه کار اجباری آلمانی خاص زنان بود که از سال 1939 تا 1945 در 90 کیلومتری شمال برلین در شمال آلمان، در نزدیکی روستای راونزبروک واقع شده بود.
دو سال بعد ژرمن مادرش را که زنی نویسنده و یک مبارز مقاوم بزرگ بود از دست داد. مادرش در سال 1944 تبعید شده بود و در مارس 1945 با شیوه اعدام در اتاق گاز به قتل رسید.
زمانی که او در اردوگاههای کار اجباری به سر می برد در یک دفترچه به صورت پنهانی و با هوشیاری فراوان یک اپرت نوشت. او با کمک دوستان و همدستانش توانست با فرار از کاروانی که به اردوگاه ماتهاوزن Mauthausen می رفت جان سالم به در ببرد.
بعد از جنگ جهانی دوم
ژرمن تیلیون زندگی خود را وقف آثار تاریخ جنگ جهانی دوم (بررسی و تحقیق درباره جنایات جنگی نازی ها در اردوگاه های کار اجباری شوروی بین سال های 1945 تا 1954) و پس از آن فعالیت در کشور الجزایر کرد. او بیست مأموریت علمی در شمال آفریقا و خاورمیانه انجام داد.
پس از جنگ الجزایر، او خود را در نبردهای مختلف سیاسی درگیر کرد: علیه بی خانمانی مردم الجزایر؛ علیه شکنجه در الجزایر؛ تلاش برای رهایی زنان مدیترانه ای، کسانی که به موجب تعهد اقتصادی باید فرزندان زیادی داشته باشند اما همواره اولویت به فرزندان پسر نسبت به دختر داده می شد.
در سال 1999، او مفتخر به دریافت صلیب افتخار شد. وی یکی از شش زنی بود که این نشان افتخار را دریافت کرده بودند.
ژرمن تیلیون روز 19 آوریل 2008 در خانه اش در سن مانده (وال-د مارن) در 101 سالگی درگذشت.
افکار او
ژرمن تیلیون معتقد بود که انسان همواره باید در برابر شر و بدی که هرآن در کمین است هوشیار باشد: «در پایان سفر من می فهمم که بشریت چقدر شکننده و فسادپذیر است. هیچ چیز برای همیشه اندوخته نمی ماند. وظیفه هشیاری ما مطلق است. بدی هر لحظه می تواند برگردد، شر همه جا را بو می کشد و ما باید هنگامی عمل کنیم که هنوز زمان لازم برای جلوگیری از بدترین وضعیت وجود را داریم.» برای او، نازیسم تجسم شر است.
او براین عقیده بود که نفرت بین دو جامعه از کمبود فضا ناشی می شود، و این که چالش قرن بیست و یکم بقای یک بشریت در حال رشد در سیاره ای با منابع محدود است.
او یکی از پیشگامان مردم شناسی است که وضعیت اردوگاههای کار اجباری و همچنین جامعه استعماری و وضعیت زنان در الجزایر را مورد مطالعه قرار داده است.
از میان آثار باقیمانده از وی می توان از کتابهای تکه های زندگی(۲۰۰۹) ، نبردهای جنگ و صلح (۲۰۰۷)، یک اپرت در راونسبروک، در جستجوی حق و عدالت، نام برد.