شیلا اسکات OBE (27 آوریل 1922 – 20 اکتبر 1988) یک خلبان انگلیسی بود.
شیلا کریستین هاپکینز در سال 1922، در شهر ورچستر، انگلستان متولد شد. وی در مدرسه آلیس اوتلی تحصیل کرد.
او با انجام پروازهای طولانی از جمله یک پرواز ۳۴هزار مایلی (۵۵هزار کیلومتر) در سال ۱۹۷۱ که یک جهان و نیم خوانده شد، بیش از 100 رکورد پرواز را شکست. او با این پرواز، اولین کسی بود که با یک هواپیمای کوچک به قطب شمال پرواز کرد.
او که به نام شیلا کریستین هاپکینز متولد شد دوران کودکی پرتلاطمی در ورچستر داشت و در مدرسه شاگرد خوبی نبود و چند بار نزدیک بود اخراج شود. وی در جریان جنگ جهانی دوم، به عنوان یک پرستار در بیمارستان نیروی دریایی به خدمت وظیفه رفت.
در سال 1943، او با نام شیلا اسکات به حرفه بازیگری پرداخت، و تا مدتها بعد از پایان بازیگری همین اسم را حفظ کرد. او از سال 1945-1950 مدت کوتاهی با روپرت بلامی ازدواج کرد.
او در سال 1958 پس از نه ماه آموزش پروازهای تکی خود را آغاز کرد.
وی مؤسس و اولین مدیر شاخه بریتانیایی یک انجمن زنان خلبان به نام « نود و نه ها» بود که توسط آملیا ارهارت ایجاد شده بود. او عضو انجمن بین المللی زنان خلبان و همچنین عضو دختران ورلی، یک انجمن زنان خلبان هلیکوپتر بود.
او در سال 1968 به عنوان یک افسر امپراتوری بریتانیا منصوب شد. یکی از ساختمان های دانشگاه ورچستر به اسم او نامگذاری شده است. او در سالهای 1965، 1967 و 1968 برنده جایزه برابازون تارا شد. وی کاپ بریتانیای کلوپ هوایی سلطنتی را در سال ۱۹۶۸ از آن خود کرد. همچنین در سال ۱۹۷۲ برنده مدال طلای کلوپ هوایی سلطنتی شد.
وی قبل از مرگ، در یک آپارتمان تک اتاقه در پیملیکو در تنگدستی زندگی می کرد. او مبتلا به سرطان بود و در سال 1988 در سن 66 سالگی در بیمارستان سلطنتی مارسدن، لندن، درگذشت.