زنان ورزشکار از داشتن حامی محروم هستند ممنوعیت پخش تلویزیونی مسابقات زنان آنها را از پشتوانه مالی محروم کرده است

اسپانسرها از تیم فوتسال زنان ایران با مقام قهرمانی آسیا، حمایت نمی کنند. این یکی از مشکلات زنان ورزشکار ایرانی است.

شهناز یاری سر مربی تیم فوتسال زنان سپید رود تهران توضیح می دهد که چگونه پخش نشدن بازی های زنان از تلویزیون حکومتی بر سرنوشت آنها تأثیر می گذارد. وی می گوید، «اسپانسرها می‌خواهند دیده شوند. در غیر این صورت هزینه نمی‌کنند و این یکی از اساسی‌ترین مشکلاتی است که کار را برای فوتسال بانوان سخت کرده است.»

وی همچنین در رابطه با  تأثیرات اقتصاد ورشکسته کشور بر روی بر بازیهای لیگ برتر گفت، «بی‌نظمی‌هایی که در شروع لیگ وجود داشت، بیشتر به خاطر تیم‌ها بود. اگر قرار بود ۱۴ تیم در لیگ حضور داشته باشند، پنجم مرداد ماه مسابقه‌ها شروع می‌شد اما به ۱۲ تیم تقلیل پیدا کرد و حتی تا دیروز هم می‌گفتند به ۱۱ تیم کاهش پیدا می‌کند. همین بودن و نبودن اسپانسرهایی که از تیم‌ها حمایت مالی می‌کنند، باعث چنین اتفاقاتی است.» (خبرگزاری حکومتی ایسنا- 17 مرداد ۱۳۹۷)

در نمونه ای دیگر سر مربی فوتسال تیم شرکت ملی حفاری، زیور بابایی در مورد تیم های لیگ برتر مطرح می کند، «مشکلات اقتصادی روی تمام تیم‌ها تأثیرگذار است و امسال هم این مشکلات را داریم. نبود ‌اسپانسرها و بحث مالی باعث شد که خیلی از تیم‌ها نتوانند در لیگ امسال تیم داری کنند همین موضوع زمان شروع لیگ را عقب انداخت. وضعیت اقتصادی جامعه بر ورزش کشورمان تأثیرگذار است و اگر بخواهیم با همین روند پیش برویم، تیم‌ها هم با مشکل روبرو می‌شوند. چون اعتبارات خاصی به آنها داده می‌شود اما وقتی روز به روز افزایش نرخ داریم آیا این مقدار مشخص اعتبار کفایت می‌کند؟»

بابایی در مورد لیگ حرفه ای می گوید، «می گویند لیگ حرفه‌ای اما هیچ چیزمان حرفه‌ای نیست.  این حرفه‌ای نبودن از سالن محل برگزاری و قراردادها گرفته تا خیلی چیزهای دیگر به چشم می‌خورد، وقتی می‌گوییم حرفه‌ای یعنی حرفه‌ام این است و حقوقم از این راه به دست می‌آید اما در ایران چنین چیزی اتفاق نمی افتد.» (خبرگزاری حکومتی ایسنا- ۲۱ مرداد ۱۳۹۷)

ندا شهسواری پینگ پنگ باز ایرانی در مورد مشکلات ورزش زنان می گوید، «در شرایط کنونی درهمه استان ها به ورزشکاران توجهی نمی‌شود. باتوجه به اینکه ورزشکاران بیشتر وقت خود را در اردوهای تیم ملی می‌گذرانند، در بحث شغلی و اقتصادی دچار مشکل می شوند که در این زمینه ضروری است که وزارت ورزش و جوانان تدبیری داشته باشد. متأسفانه شاهدیم در برخی پست های ورزشی به ویژه در آموزش و پرورش کسانی امور را به دست می گیرند که اصلاً تخصصی در رشته های ورزشی ندارند.» (خبرگزاری حکومتی ایسنا- ۲۱ مرداد ۱۳۹۷)

زنان ورزشکار ایران از هیچگونه پشتوانه دولتی برخوردار نیستند. محدودیت های اعمال شده بر آنان – به طور مثال، ممنوعیت رسمی پخش مسابقات ورزشی تلویزیون حکومت – وضعیت را برای آنها بدتر کرده است چرا که به این دلیل نمی توانند از حامی غیردولتی یا خصوصی برخوردار شوند. این وضعیت عواقب جدی برای آنها داشته است. برخی اوقات تیمها به کلی منحل شده اند و گاه تیمها توان سفر به شهر دیگر برای شرکت در مسابقات را نداشته اند.

ورزشکاران حرفه ای نه تنها هیچ حقوقی دریافت نمی کنند بلکه برندگان مدال طلا نیز به حال خود رها می شوند تا زندگی خویش را از طریق دستفروشی، فروش ترشی و کشاورزی تأمین کنند. به جای حمایت از ورزشکاران، رژیم پولهای گزاف خرج تحمیل حجاب اجباری و محروم کردن زنان از حقوق اجتماعی و اقتصادی شان می شود.

البته دختران و زنان جوان ایران با شرکت در تظاهرات و اعتراضات ضدحکومتی در سراسر کشور بهترین پاسخ را به رژیم حاکم داده اند و خواستار تغییر رژیم شده اند چرا که تنها از این طریق حقوق و آزادیهای زنان و مردان ایرانی تأمین خواهد داشت.