زنان ۷۰درصد از شاغلان بیکار شده در اثر بحران کووید ۱۹ را تشکیل می دهند. گزارش فصلی مرکز آمار ایران در تابستان ۹۹ نیز سهم زنان از بازار اشتغال را نامناسب توصیف کرد
بنا بر اعتراف معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، عیسی منصوری زنان اصلی ترین قربانیان بحران بیکاری در ایران تحت حاکمیت ملایان هستند. این مقام حکومتی بجای ارائه راه حل، یا یک حمایت عملی، بر سیاست به حاشیه راندن زنان که پیش این هم مقامات رژیم بر آن تکیه می کردند تاکید کرده و گفت که «می توان از محل تسهیلات اشتغال خانگی برای آنها اشتغال زایی کنیم.» (سایت حکومتی راهبرد معاصر – ۶ دی ۱۳۹۹)
این در حالی است که بر اساس آمارهای وزارت کار حدود ۶۲درصد از شاغلان سال های اخیر بیمه شده نیستند.
کاهش نزدیک به یک میلیون نفر از زنان شاغل طی ۶ماه اول سال جاری
پیامدهای اقتصادی ناشی از ویروس کرونا نشان می دهد که زنان در مواجهه با کرونا بیشتر از مردان صدمه دیدند. چرا که زنان از درآمد، پس انداز و حمایت شغلی کمتری برخودارند. همچنین سهم بیشتری از مشاغل ناپایدار به زنان اختصاص دارد. بررسی ها نشان می دهد که زنان بیشتر از مردان در بخش های خدمات مشغول به کار هستند و همین مسئله نیز باعث شده تا در دوران کرونا بیشتر لطمه ببینند. زنان آرایشگر، زنان شاغل در مراکز تهیه غذا، هتل ها، تالارها یا زنانی که در زمینه سرویس مدارس و مهد کودک ها فعالیت می کردند بخشی از زنانی هستند که به دلیل گسترش ویروس کرونا و پیامدهای اقتصادی ناشی از آن آسیب بسیاری را متحمل شدند. بخشی هم به دلیل محدود شدن بازار کار و تعطیلی محل کار بیکار شدند.
علاءالدین ازوجی، مدیر کل دفتر سیاست گذاری و توسعه اشتغال وزارت کار گفت: در فصل بهار امسال (سال ۱۳۹۹) نسبت به بهار سال گذشته حدود ۷۴۹هزار نفر از اشتغال زنان کاسته شده و طی بهار تا تابستان ۹۹ نیز حدود ۱۲۰هزار نفر دیگر از اشتغال زنان کاسته شده که نشان از تأثیر بسیار شیوع بیماری کرونا بر اشتغال زنان است. (روزنامه حکومتی آرمان – دی ۹۹)
پناه بردن زنان به اشتغال کار مزدی و مصائب آن
بسیاری از زنان شاغل در بخش توزیع پوشاک به شیوه کارمزدی کار می کنند. کارمزدی به معنی کار بدون قرارداد و بدون بیمه است. عدم برخورداری از بیمه شامل محرومیت از بیمه بیکاری نیز می شود. این زنان می گویند که از هیچ حمایتی برخوردار نبوده و دائما صورت خود را با سیلی سرخ نگه می دارند.
تحت نظام فاسد آخوندی، نظارت صحیحی بر صنف فروشندگان وجود ندارد و آنها از هیچگونه تشکل و اتحادیه یا نهادی که از حقوق آنها دفاع کند برخوردار نیستند. بنابر این، کار بی رحمانه به شیوه کارمزدی به یک شیوه متداول تبدیل شده است. زنان و بطور خاص زنان سرپرست خانوار در این چرخه قربانی اول کرونا و کسادی بازار هستند. (خبرگزاری حکومتی ایلنا – ۱۷ آذر ۹۹)
یکی زنانی که به تازگی از بخش توزیع پوشاک کار خود را از دست داده است گفت: «ماه ها در یک مانتو فروشی در مرکز شهر تهران کار کرده به صورت کارمزدی دستمزد گرفته است. به تعداد مانتوهایی که به مردم می فروختم مزد می گرفتم. بخشی از سود فروش را کارفرما به من می داد اما نه قرارداد مکتوب داشتم و نه بیمه بودم. من چند سال است که در مغازه های فروش البسه زنان کار می کنم اما هیچ وقت بیمه نداشته ام.»
وضعیت زنان کارگر به خصوص سرپرستان خانوار، در حالی که حکومت آخوندها هیچ راه حلی برای حل بحران اقتصادی و بیکاری رو به گسترش ندارد بسیار نگران کننده باقی مانده است.