شرایط قربانیان ایدز و زنان مبتلا به ایدز در ایران

یادآوری شرایط قربانیان ایدز و زنان مبتلا به ایدز در ایران در روز جهانی ایدز

مردم انساندوست دنیا هرساله در روز ۱ دسامبر فرصت را غنیمت می شمارند تا به مناسبت روز جهانی ایدز همبستگی خود را با کسانی که از این بیماری رنج می برند نشان داده و در جهت جلوگیری از انتشار این ویروس همکاری کنند.

این بیماری برای مردم و به خصوص زنان ایرانی که تحت حکومت دیکتاتوری مذهبی زندگ می کنند چندین برابر عذاب آورتر است. حکومت فاسد آخوندی خود با سیاست های ضدمردمی و غارت دارایی های مردم ایران عامل ریشه ای همه مصیبت های بی سابقه ای است که مردم ایران هم اکنون با آن دست به گریبانند با این وجود با نگرش جرم انگارانه با قربانیان فجایع اجتماعی و با مجازاتهای بی رحمانه تحت نام اسلام، زنان محروم را چندباره قربانی می کند.

صدها زن و کودک مبتلا به ویروس اچ آی وی

در مهرماه سال ۹۸، حداقل ۳۰۰ تن از اهالی یک روستا از جمله زنان، کودکان و حتی نوزادان به خاطر فساد ارگانهای دولتی به ایدز مبتلا شدند. مردم روستای چنار محمودی گفتند که مأمور خانه بهداشت برای انجام آزمایش قند خون ساکنان این روستا از سرنگ آلوده و مشترک استفاده کرده است که همین امر باعث گسترش ناگهانی ویروس اچ آی وی و ابتلای این تعداد نفر شده است. بعضی اهالی آمار مبتلایان روستا را تا ۵۰۰ نفر گزارش می کنند در حالی که بعضی ساکنین از ترس، حاضر به آزمایش دادن نشده اند. یکی از قربانیان این حادثه یک طفل شش ماهه بود که مدتی بعد از تزریق به یک بیماری پوستی مبتلا شده و علائمی همچون بالا آوردن کف و ترک خوردن لبها را تجربه کرد. مقامات رژیم این فاجعه را به گردن یکدیگر و در نهایت به گردن بهیار خانه بهداشت این روستا انداختند. اما وقاحت مقامات جایی به اوج رسید که رئیس کمیسیون بهداشت مجلس، محمد حسین قربانی، شیوع بیماری ایدز در ‌روستا را به گردن اهالی و به خصوص زنان این روستا انداخت و باعث اعتراضات خشمگینانه مردم گردید. (خبرگزاری حکومتی رکنا – ۱۰ مهر ۱۳۹۸)

برخلاف روند جهانی، شمار مبتلایان به ایدز در ایران روبه گسترش است. روز ۲۹ اردیبهشت ۹۷، رئیس مرکز تحقیقات ایدز، مینو محرز طی گفتگویی اعلام کرد،‌  «هرساله به تعداد زنان مبتلا به ایدز افزوده می شود و حتی طی ۲-۱ سال اخیر تعداد زنان مبتلا به ایدز در کشورمان تا ۱۰ برابر افزایش پیدا کرده است.» (سایت حکومتی خبر آنلاین- ۲۹ اردیبهشت ۹۷)

رضا محبوبی معاون سازمان امور اجتماعی وزارت کشور روز ۲۹ مرداد ۹۷ در نشست تخصصی معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری با مشاوران وزرا ضمن وخیم و واجد توجهات ویژه خواندن شرایط فاش ساخت که در ایران ٧٠ هزار نفر بیمار اچ آی وی وجود دارد که ۴٧ درصد آنها را زنان تشکیل می دهند. این در حالی است که طبق گفته او جمعیت زنان درگیر موادمخدر و اعتیاد نیز در چند سال گذشته بیش از سه برابر افزایش یافته است. محبوبی افزود، «ضعف برنامه ریزی موجب توسعه نابرابر شده و شکاف طبقاتی بین اقشار مختلف موجب آسیب های اجتماعی می شود.» (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۲۹ مرداد ۱۳۹۷)

در مردادماه ۱۳۹۴، مسعود مردانی عضو کمیته کشوری ایدز ضمن اشاره به رشد ۳۳ درصدی آمار مبتلایان به ایدز در ایران فاش ساخته بود که نه تنها سن ابتلا به ویروس ایدز در ایران به ۱۶ سالگی رسیده بلکه در سال‌های اخیر نمودار صعودی ابتلا به این بیماری به سمت زنان و دختران کم سن‌و سال، تغییر یافته است. (سایت حکومتی شفقنا – ۸ مرداد ۱۳۹۴)

کارشناسان حکومتی به جرأت می گویند که آمار رسمی اعلام شده را باید ۵ و گاه بر ۷ ضرب کرد تا آمار مبتلایان واقعی مشخص شود و تعداد مبتلایان زن را گاه باید بر عدد ۱۰ ضرب کرد چرا که بسیاری از این زنان از ابتلا به این ویروس ناآگاه بوده و گاه به دلایل فرهنگی و اجتماعی از مراجعه به پزشک متخصص و آزمایش های ویژه خودداری می کنند. افزایش موارد ایدز جنسی در جامعه ایران در شرایطی دیده می شود که مقامات سازمان ملل در گزارشی در سال ۲۰۱۳ اعلام کردند که در مقایسه با آمار سال ۲۰۰۱ میلادی، موارد جدید ابتلا به ویروس اچ آی وی در بین کودکان و بزرگسالان جهان ۳۳ درصد کاهش یافته است. (سایت حکومتی خبرآنلاین – ۱۹ شهریور ‍۱۳۹۵)

مشکلات پزشکی زنان مبتلا به ایدز

همه زنان مبتلا به بیماری ایدز از نبود مراکز خاص درمانی این بیماران مانند کلینیک‌های دندانپزشکی و پزشک زنان و زایمان گلایه دارند.  این بیماران همواره برای درمان بیماری‌های دهان و دندان و زنان و زایمان با مشکل مواجه‌اند. تعدادی از آنها از برخوردهای بد جامعه پزشکان می‌گویند و اینکه در موارد بسیار کمی پزشکان آنها را می‌پذیرند. بنابراین بیماران مجبورند بیماری خود را پنهان کنند. این موضوع در ارتباط با زایمان، بسیار پیچیده‌تر است. چرا که زنان برای اینکه نوزادان سالمی به دنیا بیاورند لازم است خدمات ویژه‌ای را دریافت کنند. گاه یک زن باردار مجبور است به چندین مرکز درمانی مراجعه کند تا پزشکان راضی به زایمانش شوند. همچنین گرانی معالجات از دیگرمواردی است که بر کیفیت زندگی مبتلایان اثر می‌گذارد.

مریم یکی از این زنان است که به خاطر دندان درد با این مشکل دست به گریبان بود. او می‌گوید آنقدر دندان درد داشته که نمی‌توانسته صبر کند. به چندین مطب و درمانگاه مراجعه می‌کند و بیماری‌اش را با پزشک در میان می‌گذارد اما نه تنها او را پذیرش نمی‌کنند بلکه برخی از این مراکز با فحش‌های رکیک او را از مطب بیرون می‌کنند.

شهلا، ۲۸ ساله، از طریق همسرش که معتاد تزریقی بوده مبتلا شده است. او می‌گوید جامعه پزشکان بیش از مردم عادی به ما انگ می‌زنند. می‌گوید برای دندانپزشکی و دکتر زنان و آندوسکوپی همیشه مشکل داشتم. آنها بعد از فهمیدن بیماری‌ام مرا از درمانگاه بیرون می‌کردند تا اینکه مجبور به پنهان کردن بیماری شدم. برای زایمان هم تمام بیمارستان‌های تهران را زیر پا گذاشتم تا در نهایت بیمارستانی در شهرری پذیرشم کرد اما تمامی هزینه‌های زایمان حتی تهیه چکمه و دستکش و سایر ابزار را از خودم گرفتند. حال شهلا یک پسر چهار ساله دارد و نگران آینده اوست.

سارا هم درباره زایمانش و اینکه هیچ بیمارستانی او را نمی پذیرفته می‌گوید:‌ «۱۷ساعت تمام درد کشیدم اما دکترها بی ‌اهمیت از کنارم رد می‌شدند. در همان زمان بیماران دیگر و برخی پزشکان سرزنشم می‌کردند، اینکه چرا با یک زندانی ازدواج کرده‌ام تا کارم به اینجا بکشد؟» (خبرگزاری حکومتی تسنیم – ۲ اسفند ۱۳۹۶)

طردشدگی و تبعیض

همه زنان مبتلا به ایدز معتقدند این بیماری در ایران به شدت با انگ و طردشدگی همراه است و مبتلایان همواره از سوی جامعه برچسب می‌خورند و سپس طرد می‌شوند. طرد شدن از سوی خانواده و دوستان، گروه‌های اجتماعی، جامعه پزشکان و شغلی از جمله مواردی است که زنان مبتلا با آن مواجهند.

مونا که حالا بیش از ۱۳سال است با این بیماری زندگی می‌کند آن را بمبی توصیف می‌کند که زندگی‌اش را از هم پاشیده:  «از همان ابتدای بیماری از خانواده طرد شدم. خانواده شوهرم که همان سال‌های اول بیماری‌ام مرا کنار گذاشتند، با اینکه شوهرم عامل انتقال بیماری به من و فرزندم بود، الان فقط مادر و خواهرانم برایم مانده‌اند. برای میهمانی‌ها و عروسی‌ها هیچ وقت من و فرزند بیمارم دعوت نمی‌شویم. اگر هم زمانی به مراسمی بروم حس خوبی ندارم. خودم هم به این نتیجه رسیده‌ام که نروم. احساس می‌کنم به دیگران تحمیل شده‌ام.»

سارا چهار سال پیش در بیمارستان بستری بوده و در اثر تزریق خون آلوده مبتلا به ایدز شده است. او می گوید: «تنها مادرم مرا همراهی می‌کند و همه دخترخاله‌ها و خاله‌هایم من را نه تنها تحویل نمی‌گیرند که حتی توهین هم می‌کنند.»

فرزند مونا که با بیماری ایدز به دنیا آمده مادرش را عامل بیماری‌اش می‌داند و یک بار در جلسه گروهی که همه بیماران معمولاً به‌صورت هفتگی در آن شرکت می‌کنند اعلام کرده که از مادرش متنفر است و این روزها با رفتارهای هنجارشکنانه‌اش قصد دارد از او انتقام بگیرد. (خبرگزاری حکومتی تسنیم – ۲ اسفند ۱۳۹۶)

فقر و زمینه ابتلاء انبوه

حسین مقصودی، عضو مجلس رژیم، ضمن صحبت در مورد فاجعه تلخ وجود کودکان زباله گرد تصریح کرد که باندهای زباله دزد، از کودکان و زنان بی سرپرست و معتادان در جهت جمع آوری زباله ها استفاده می کنند. و افزود که از حدود ۱۵هزار زباله گرد در تهران ۵هزار نفر آنها کودکان هستند که ۴۰درصد آنان تنها نان آور خانه بوده و بین ۱۰ تا ۱۵ سال سن دارند. (خبرگزاری حکومتی خانه ملت (ایکانا) ۲۶ مهر ۱۳۹۸)

طبعا در این میان دختربچه های زباله گرد آسیب پذیرتر از پسران هستند کما اینکه الهام فخاری یکی از اعضای شورای شهر تهران اذعان کرده است که اغلب این کودکان سوءاستفاده های جنسی می شود و اغلب آنها بیماری دارند. فقر آهن، شپش، عفونت های پوستی، عفونت های گوش، سوء تغذیه شدید، هپاتیت آ و ایدز تنها بخشی از بیماری های کودکان کار است. (خبرگزاری حکومتی ایلنا- ۲۲ خرداد ۱۳۹۸)