زندانی سیاسی فاطمه ضیایی در سالگرد قتل عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال ۶۷، نامه سرگشاده ای از بند زنان زندان اوین به بیرون فرستاده است:
آن عاشقان شرزه که با شب نزیستند
رفتند وشهر خفته ندانست کیستند
فریادشان تموج شط حیات بود
چون آذرخش در دل شب سوختند
گاهی در تاریخ فصلی گشوده می شود که هرگز از یاد و خاطره ها پاک نمی شود. روزها و خاطره هایی که خون عزیزترین جوانان وطن ریخته می شود تا عقیده ای محکم برجا بماند.
تابستان ۶۷ سالی که پرستوهای عاشق بر چوبه های دار بوسه زدند و با خنده هایی بر لب راهی… شدند و فقط به خاطر «نه» گفتن و ایستادگی بر سر عقیده شان برسردار شدند.
اگرچه محکومیت بیشتر آنها تمام شده بود و در دادگاههای خود این رژیم محاکمه شده بودند ولی هیئت حاکمه فکر می کرد با این کار می تواند صورت مسئله را پاک کند و دیگر اثری از مخالف باقی نماند.
آن روزها هیچ کس خبردار نشد که در زندانها چه بر سر جوانان آزادیخواه آمد و متأسفانه جوامع غرب با مماشات و حفظ منافعشان سکوت کردند و با اینکه خانواده ها در برابر دفتر سازمان ملل و در کشورهای اروپایی فریاد دادخواهی زدند، اما آنها چشمهایشان را بر حقیقت بستند تا منافعشان به خطر نیفتند. همیشه در تاریخ ایران همین طور بوده و هست.
وقتی نوار صوتی آقای منتظری منتشر شد و اعتراض ایشان به اعدامهای 67 پخش شد بسیاری از مسائل برای مردم ایران روشن شد و همین مسئله باعث شد که بعد از 40 سال هنوز جوانان به دنبال کشف حقیقت باشند و البته با فیلم ها و کتابهایی که یک طرفه ساخته و چاپ می شود سعی می کنند حقایق ها را برای آنها مغشوش کنند که حقیقت گم شود و کم رنگ.
اما هیچ وقت ماه پشت ابر نخواهد ماند و رازها اگر چه در دلها مدفون مانده اگرچه زیر خاکها باشد آشکار خواهد شد.
یادشان گرامی
فاطمه ضیائی آزاد
زندان اوین – تابستان ۹۸
بیش از ۳۰هزار تن از زندانیان سیاسی که عمدتاً از هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران بودند، در تابستان ۶۷ در حالی که دارای حکم رسمی ابلاغ شده بودند و بدون اینکه هیچگونه فعالیت جدیدی داشته باشند، در زندانهای سراسر ایران اعدام شدند.
فاطمه ضیایی آزاد، ۵۶ ساله و از زندانیان سیاسی دهه شصت است که از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ به مدت پنج سال در زندان به سر برده بود. وی در تاریخ ۲ بهمن ماه ۱۳۸۷ به دلیل «تردد به عراق به منظور دیدار با دو دخترش در اشرف» بازداشت و پس از طی دو سال محکومیت در دی ماه سال ۱۳۸۸ از زندان آزاد گردید. فاطمه ضیایی بار دیگر در روز ۱۸ خرداد ۹۲ توسط مأموران امنیتی بازداشت و در ۲۵ مهر ماه همان سال به دلیل سن بالا، بیماری ام. اس و شرایط جسمانی نامناسب از بند زنان زندان اوین آزاد شد. اما در دادگاه تجدید نظر به یک سال و نیم زندان محکوم شد. فاطمه ضیایی را روز سه شنبه ۲۰ فروردین ماه ۹۸، دستگیر و جهت تحمل زندان به بند زنان زندان اوین منتقل کردند. همسر او، آقای محمود عظیمی، نیز از زندانیان سیاسی دهه شصت است که تا کنون سابقه چندین بازداشت داشته است.