مفتخرم که در این‌جا حضور دارم. می‌خواهم به دو موضوع سریع اشاره کنم. یکی این‌که چرا آن‌قدر حیاتی است که اجازه ندهیم آخوندها در ایران به ظرفیت هسته‌یی برسند. در حالی‌که به خوبی می‌دانیم این یک واقعیت غیرقابل انکار است که رژیم ایران بزرگترین دولت حامی تروریسم در جهان است.
نباید اجازه بدهیم توانایی هسته‌یی داشته باشند. هر گونه توانمندی در اختیار رژیمی که تروریسم را ترویج کرده و به‌کارگیری آن را به‌عنوان ابزاری از سیاست خارجی خود تشویق می‌کند، برای من غیرقابل فهم است که وارد چنین مذاکراتی می‌شویم بدون این‌که از آنها بخواهیم به‌کارگیری تروریسم را رد کنند، نه تنها علیه مردم خود، بلکه علیه افرادی در سراسر جهان.
بنابراین، در آستانه روز جهانی زن در شرایطی با هم جمع می‌شویم که دوران سیاهی برای زنان است. خواهران ما در ایران، افغانستان و یمن با خطیرترین دورانها در طول زندگی ما در رابطه با آزادی و امنیت زنان مواجه هستند. بنابراین، می‌خواهم به‌طور خاص به زنان کمپ لیبرتی بگویم ما صدای شما هستیم. ما مبارزه خود را برای شما متوقف نمی‌کنیم، شما را فراموش نخواهیم کرد، همواره صدای شما در جهان آزاد خواهیم بود.
همین هفته در واشینگتن این افتخار را داشتم که در اجلاس آزادی زنان شرکت کنم و گروهی از زنان ایرانی تلاش می‌کردند توجه واشینگتن را به آزادی زنان جلب کنند. یک کلیپ ویدئویی از چندین زن جوان را دیدم که به طرز وحشتناکی در ایران مورد حمله اسیدپاشی قرار گرفته بودند. صورت آنها دچار نقص‌عضو شده بود. یکی از زنان با قاطعیت گفت: می‌توانید صورت من را نابود کنید اما اعتقاداتم را خیر. البته این موضوع، من را به یاد جمله‌یی از ملاله (یوسفزای) انداخت که وقتی در پاکستان دختر جوانی بود به طرز وحشتناکی مورد حمله قرار گرفت. او گفت می‌توانید یک فرد را بکشید، اما آرمانش را خیر.
حضور شما در این‌جا امروز همین حرف را اثبات می‌کند. آنها بستگان شما را به قتل رسانده و گروگان گرفته‌اند. آنها هنوز افرادی را در ایران و کمپ لیبرتی در بازداشت دارند. آنهایی که برای آزادی می‌جنگند، آنها می‌توانند خواهران و برادران ما را بکشند، می‌توانند ما را بکشند، اما نمی‌توانند مبارزه ما برای آزادی را از بین ببرند. این افتخار من است که در کنار شما بایستم و ما همواره با شما خواهیم بود تا همه ما آزاد شویم.
با تشکر