پولدارها پولدارتر و فقرا فقیرتر شدند – بقا تنها اولویت زنان در فقر مطلق

به اعتراف کارشناسان رژیم ایران، باخط فقر ۱۰ میلیون تومانی در ایران، ۶۰درصد در زیر خط فقر و ۵۰درصد جمعیت ایران زیر خط فقر مطلق هستند

بقا تنها اولویت زنان در فقر مطلق

«برای آقازاده ها بهشت ساخته شده و برای اختلاس گران پناهنگاه، در حالیکه مستضعفان توان خرید حتی تخم مرغ هم ندارند.»

اینها صحبت های یکی از زنان عضو مجلس رژیم از مریوان است. شیوا قاسمی پور در ادامه گفت، به همین ترتیب در چند ماه آینده نان خشک هم مانند گوشت و تخم مرغ از سفره مردم بیرون می رود!

در روز بین المللی ریشه کنی فقر، شاهد هستیم که ایران نه تنها به سمت ریشه کنی پیش نمی رود بلکه فقر رو به گسترش است و زنان قربانی اصلی آن هستند.

بي‌ثباتي سياست‌هاي اقتصادي، از اصلی ترین عوامل گسترش فقر در جامعه ایران هستند. اما فقر زنان و آسیب های اجتماعی ناشی از آن اساساً به سیاست های رسمی رژیم و تبعیض علیه زنان در قوانین برمی گردد.

اکثریت مردم ایران زیر خط فقر

مرکز آمار ایران در مهر ۱۳۹۹ اعلام کرد ۵۰ درصد جمعیت ایران زیر خطر فقر مطلق هستند. مصرف گوشت قرمز تا ۶۵ درصد و برنج تا ۳۴ درصد در خانوارهای ایرانی کاهش یافته است. همزمان با نرخ تورم سه رقمی برخی اقلام غذایی، خطر حذف لبنیات و حبوبات از سفره خانواده های ایرانی وجود دارد.

بنابر آمارهای رسمی در سال ۹۰ حدود ۱۸درصد جمعیت ایران زیر خط فقر مطلق زندگی می کردند و  این میزان در سال ۹۷ به حدود ۲۴درصد و در سال ۹۸ به ۳۵درصد افزایش یافته بود.

یکی از اقتصاددانان رژیم به نام ابراهیم رزاقی اخیراً اعلام کرده بود:‌ «واقعیت این است که در حال حاضر ۳۰ میلیون بیکار وجود دارد و ۶۰ میلیون نفر زیر خط فقر قرار دارند.» (سایت حکومتی تابناک – ۳۰ شهریور ۱۳۹۹)

با این همه برآوردهای غیررسمی حاکی از آن است که بین ۸۰ تا ۹۰درصد مردم ایران در زیر خط فقر زندگی می کنند.

روزنامه حکومتی آینده اقتصاد در ۳۰شهریور ۱۳۹۹ نوشت:‌ «تمام کارگران ایرانی زیر خط فقر هستند.»

حمیدرضا امام قلی تبار، بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران، به خبرگزاری حکومتی تسنیم گفت، «حدود ۱۰میلیون تومان خط فقر برای یک خانواده چهار نفره است و با دریافت خوش بینانه حقوق ماهیانه سه میلیون تومان کارگران در فقر مطلق به سر می برند.» (خبرگزاری حکومتی تسنیم – ۴ مهر ۹۹)

خط فقر نسبی حداقل درآمدی است که برای زندگی در یک کشور در نظر گرفته می شود اما افرادی که زیر خط فقر مطلق قرار دارند توانایی تأمین حداقل نیازهای اساسی خود را ندارند و به طور مطلق فقیر محسوب می شوند. افرادی که زیر خط فقر مطلق قرار دارند نیازهای اصلی از قبیل خوراک، پوشاک و مسکن را نمی توانند تأمین کنند.

قبر خوابی، گودال خوابی، ستون خوابی، یخچال خوابی و پشت بام خوابی واژه هایی هستند که وجدان هر انسانی را تکان می دهند. اما در ایران تحت حاکمیت آخوندها، به واقعیات تلخ و رایجی تبدیل شده اند که در هر گوشه رؤیت می شوند. مقامات و رسانه های رژیم به راحتی و بی شرمانه درباره آنها صحبت کرده و می نویسند.

زنان شدن فقر در ایران

بسیاری از کارشناسان اجتماعی و اقتصادی رژیم ملایان معترف هستند که چهره فقر در ایران زنانه شده است.

از جمله زهرا شجاعي، دبيرکل مجمع زنان اصلاح‌طلب، گفت: «فقر زنانه شده است.» (سایت حکومتی دوستان – ۳۰ خرداد ۹۷)

زنان که قربانی تبعیض مضاعف نهادینه شده در جامعه و قوانین هستند، با موانع متعددی برای تحصیل و اشتغال، دریافت وام بانکی و کمک دولتی، و هرگونه بیمه و مزایایی مواجه می باشند. زندگی همه اقشار زنان ایران تحت تأثیر فقر قرار دارد. به عنوان نمونه، ۸۲ درصد از جمعیت ۴میلیونی زنان سرپرست خانوار زیر خط فقر زندگی می کنند و شغل مناسبی ندارند، ضمن اینکه از هیچ حمایت دولتی برخوردار نیستند.

بسیاری از زنان از فقر مفرط مجبور به کارتن خوابی و به صبح رساندن شبهای سرد زیر پل ها، خانه های نیمه کاره و پشت درختها یا زیر ماشین هستند. در عین حال، فقر موجب گسترش انواع آسیب های اجتماعی می شود.

زنان بدون سرپناه و زندگی در حمام و یخچال  

داشتن سرپناه و حتی خانه ای محقر تبدیل به آرزوی بسیاری از زنان و خانواده های ایرانی شده است. پناه بردن به حاشیه شهرها و افزایش آمار حاشیه نشینان یکی از پیامدهای گسترش فقر در ایران است. محمدرضا محبوب فر،کارشناس آسیب های اجتماعی، در مورد افزایش حاشیه نشینی در ایران اعلام کرد: «در گذشته گفته می شد آمار حاشیه نشینی حدود ۲۵میلیون نفر است اما امروز به ۳۸میلیون نفر افزایش یافته است. حتی به جرأت می توانیم بگوییم که حاشیه نشینی در تهران تا ۶۰درصد افزایش یافته است.» (سایت حکومتی اعتماد آنلاین – ۲تیر ۱۳۹۹)

به طور مثال از جمعیت ۲۵۰هزار نفری شهرستان سبزوار، بیش از ۷۰هزار نفر آنها در مناطق حاشیه نشین و بافت های فرسوده به سر می برند. این افراد از حداقل امکانات محروم هستند. دو گزارش دردناک از خانواده های محروم در این شهرستان گویای حال عموم مردم فقیر است.

یک فعال اجتماعی در منطقه اسلام آباد شهرستان سبزوار در حال گفت و گو با زباله گردی بود که دختری به نام هدیه جلو آمد و با خواهش و التماس او را به خانه شان دعوت کرد تا وضعیت زندگی شان را به او نشان دهد. این فعال اجتماعی در مورد زندگی هدیه با خانواده اش نوشت: «کوچه‌ای را از میان فاضلاب‌های خانگی و پر از زباله طی کردیم. خانه محقر آن‌ها در انتهای کوچه بود. وارد خانه که شدیم، هدیه حمامی در گوشه حیاط نشانم داد و گفت: «ما چهار نفری در این حمام زندگی می‌کنیم. به‌ خاطر اینکه نتوانستیم اجاره خانه‌ مان را بپردازیم، صاحب خانه ما را بیرون کرد. مجبور شدیم در حمام خانه عمه‌ام ساکن شویم… من و مادر و پدرم کار می کنیم تا هزینه زندگی تأمین شود.» (روزنامه حکومتی صبح امروز – ۳۰ شهریور ۹۹)

زنی به نام رقیه در ورودی شهر سبزوار به همراه همسرش در یک یخچال ویترینی از کار افتاده زندگی می کنند. آنها به دلیل بیکاری و نداشتن سرپناه مجبور به زندگی در این یخچال بلا استفاده شده اند. در یک طبقه وسایل شخصی شان را گذاشتند و در طبقه پایین هم می خوابند. (روزنامه حکومتی صبح امروز –۳۰ شهریور ۹۹)

زنان سرپرست خانوار عاجز از پاسخ به نیاز فرزندان

زنان سرپرست خانوار به دلیل فقر مطلق قادر به تأمین نیازهای فرزندان خود نیستند.

یک مادر سرپرست خانوار گفت، «سه پسر ۹ و ۱۰ و ۱۵ ساله دارم. همه در سن رشد هستند. علاقه زیادی به میوه دارند. اما از توان مالی من خارج است که برای آنها میوه تازه بخرم. چه برسد به خرید نوبرانه فصل ها. خوردن میوه برای فرزندان قشر ضعیف به یک حسرت تبدیل شده است. من به عنوان یک مادر شرمنده بچه هایم می شوم وقتی از کنار میوه فروشی رد می شویم و مثلاً پسر کوچکم می گوید مامان یک مقدار پسته می خری؟ من هر بار می گویم بعداً الان وقتش نیست!» (سایت حکومتی خبر فوری- ۱۸ شهریور ۹۹)

زنان سرپرست خانوار که یکی از قربانیان اصلی فقر در جامعه هستند، همواره باید نگران جور کردن پول برای خرید گوشت،‌ برنج، میوه و … باشند. علاوه بر اینها مخارج کرایه خانه و پول آب و برق و … را هم باید ماهانه پرداخت کنند.

نوزادان رها شده در خیابان

برخی از مادران فقیر به دلیل فقر مطلق و عدم توانایی مالی برای بزرگ کردن نوزادان خود به ناچارآنها را با یک یادداشت در خیابان رها می کنند. در یک نمونه به تاریخ ۳ مهر ۹۹ تصویر یک نوزاد ۵ روزه رها شده در خیابان منظریه تبریز در فضای مجازی منتشر شد. مادر این نوزاد در نامه ای درخواست کرده بود به یک خانواده خوب تحویل داده شود. (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۳ مهر ۹۹)

یک نوزاد دختر در تاریخ ۲۲ شهریور ۹۹ در خیابانی در تهران رها شده بود. این کودک به دلیل بیماری خاص و وجود حفره ای بر روی قلبش زنده نماند و جان سپرد. (سایت حکومتی رکنا – ۲۲ شهریور ۹۹)

کودکانی که به دلیل فقر شناسنامه ندارند

یکی دیگر از فجایعی که در اثر فقر مطلق گریبان بسیاری از خانواده ها را در ایران گرفته کودکان بدون شناسنامه است. آمارهای متفاوتی از تعداد کودکان بدون شناسنامه وجود دارد. از ده ها هزار تا یک میلیون نفر که بیشتر آنها در استان های مرزی به ویژه سیستان و بلوچستان و خراسان رضوی زندگی می کنند. (سایت حکومتی همشهری آنلاین – ۲۸ آذر ۹۸)

پدران خانواده می گویند پول نداریم که برای بچه هایمان شناسنامه بگیریم. این بچه ها با چنین شرایطی از رفتن به مدرسه محرومند. آنها حتی در شرایطی که بیمار باشند در بیمارستان هم پذیرش نمی شوند.

در یک کلیپ که در فضای مجازی منتشر شده دختربچه ای می گفت آرزویم مدرسه رفتن است. پدری دختر کوچکش را نشان داد و گفت: «به دلیل بیماری تالاسمی همه اعضای بدنش یکی یکی دارد از کار می افتد اما چون شناسنامه ندارد بیمارستان او را بستری نمی کند. دخترم دارد فلج می شود.»

در قسمت دیگری تعداد زیادی دختربچه روی زمین نشسته بودند که از آنها سوال شد کدامیک از شما شناسنامه ندارید؟ همه بدون استثناء دستهایشان را بلند کردند. این دختران معصوم همگی از امکان تحصیل، داشتن کارت ملی و حتی یارانه نیز محرومند.

فقر اصلی ترین دلیل اعتراضات

اکثریت جامعه ایران گرفتار فقر و فقر مطلق هستند و تحمل فشارهای اقتصادی برای آنها بسیار دشوار شده است.

اما رژیم ملایان که تنها به حفظ حاکمیت خود فکر می کند، به جای کوتاه آمدن از سرکوب و تروریسم و پروژه های اتمی می خواهد با گران کردن بنزین و برق و نان و با میدان دادن به کرونا راه نفس آنها را ببندد.

همچنانکه در اعتراضات آبان ۹۸ شاهد بودیم، فقر اصلی ترین دلیل اعتراضات علیه رژیم ولایت فقیه است. ارتش گرسنگان و زنان ستم کشیده ایران این رژیم را از تخت حکومت به زیر خواهند کشید.