۲۷ ژانویه سالروز آزادسازی آشویتس است. اردوگاهی که بیش از یک میلیون انسان با «نظمی کارخانه ای» در آنجا قربانی جنون نژادگرایی رایش سوم شدند. آشویتس، یکی از چندین اردوگاه مرگ در آلمان و لهستان نماد هولوکاست و قتل عام هولوکاست با سوزاندن ۶ میلیون یهودی از سراسر اروپا در کوره های آدم سوزی، نماد بربریت نازیسم است.
بزرگترین جنایت علیه بشریت پس از جنگ جهانی دوم
سالروزآزادسازی اردوگاه آشویتس که یادآور قتل عام هولوکاست در تاریخ است، فرصت خوبی است که به بزرگترین جنایت قرن پس از جنگ جهانی دوم اشاره کنیم. جنایتی که در جریان آن دست کم ۳۰هزار زندانی سیاسی، در زندانهای قرون وسطایی ملایان حاکم بر ایران قتل عام شدند. در این قتل عام، زنان و مردانی به دار کشیده شدند که تنها گناهشان این بود که اندیشه و عقیده‌یی دیگر در سر داشتند و با اصل اساسی ولایت فقیه که مردم و جامعه‌شان را به بند کشیده بود مخالف بودند و سودای آزادی میهن را در سر می‌پروراندند. ۳۰ هزار آزادیخواه پرشور که پاسخشان زندان و شکنجه و فتوای مرگ توسط خمینی در یک نسل کشی با طنابهای دار شد. فصلی سیاه و ظالمانه در تاریخ مردم ایران و بزرگترین جنایت پس از جنگ جهانی دوم!
رژیم ولایت فقیه برای پنهان کردن این جنایت عظیم از سالها قبل برنامه‌ریزی کرده بود. در ارتکاب این جنایت در پوشش قانون، هیأت های مرگ تشکیل دادند تا وانمود کنند افراد محاکمه شده اند، اما ۳۰هزار زندانی بی دفاع را بدون هیچ حمایت قانونی از سوی دولت یا وزارت دادگستری رژیم خمینی در خفا کشتند.
مصطفی پورمحمدی یکی از اعضای هیأت مرگ درکشتار سال ۶۷ در ۷ مرداد ۹۸ با دنائت گفت: «ما افتخار می کنیم که دستور خدا در رابطه با (مجاهدین) را اجرا کردیم. امروز از لحاظ وجدانی راضی هستم.»
آخوند موسوی اردبیلی رییس قوه قضاییه خمینی از سال ۶۰ تا ۶۸، در ۱۴مرداد ۶۷ اعتراف کرد: «قوه قضاییه، تحت فشار زیادی است که ما چرا حتی اینها (مجاهدین) را محاکمه می‌کنیم؟! چرا برخی از آنها زندانی شده‌اند؟! و چرا تمام اینها اعدام نمی شوند؟!»
این آخوند جنایتکار در ۱۵مرداد ۶۷ گفت: «اینها (مجاهدین) باید از دم اعدام بشوند. دیگر از محاکمه و آوردن و بردن پرونده محکومین خبری نخواهد بود.»
تجاوز قبل از اعدام به دختران و کشتار کودکان زندانی
۴۷۷ کودک و نوجوان کمتر از ۱۸سال، در بین تیرباران شدگان هستند که شامل دو کودک ۱۱ساله و سه کودک ۱۲ساله است.
تجاوز به زنان و دختران گوشه دیگری از جنایات زندانهای خمینی در سال ۶۷ است.
نسرین شجاعی در ۱۹ سالگی و آذر روستایی ۲۰ ساله قبل از اعدام مورد تجاوز قرار گرفتند.
ملیحه اقوامی، ۲۶ ساله را اعدام کردند. دژخیمان به جای تحویل دادن جسد او به خانواده به رذیلانه‌ترین شکل یک جعبه شیرینی به‌عنوان مهریه! به خانواده‌اش تحویل دادند.
یکی از مادران هوادار سازمان مجاهدین نوشته است: «در غسالخانه پیکر مجاهد شهید فاطمه سیدی را دیدم که کف پایش نوشته بود، ما ۵۰ نفر بودیم که قبل از اعدام به همه ما تجاوز کردند.»
یکی از اعضای هیئت مرگ به آیت الله منتظری در تاریخ ۲۴ مرداد ۶۷ گفت: «ما ملاحظه افراد زیر ۱۸سال را کردیم، در حالی که اغلب زندانیانی که حلق‌آویز شدند دانش‌آموز بودند. یعنی هنگام دستگیری سن شان بیش از ۱۵، ۱۶ یا ۱۷سال نبود.»
با گذشت ۳۳ سال از این قتل عام خونین، جهان هنوز از ابعاد این جنایت آگاه نیست و حاکمان ایرانی در ابعاد وسیعتری همچنان به کشتار ادامه می‌دهند.
قتل عام ۶۷ جنایتی متمایز از جنایات تاریخ
آنچه که جنایت علیه بشریت در قتل عام سال ۱۳۶۷ را از دیگر جنایات تاریخ متمایز می‌کند این است که آمرین و عاملین آن همچنان پس از گذشت بیش از سه دهه در بالاترین مناصب دولتی این رژیم به جنایات خود ادامه می‌دهند و هنوز به حسابرسی و محاکمه کشانده نشده اند. آخوند ابراهیم رئیسی جانشین دادستان وقت و از نفرات اصلی هیأت مرگ در سال ۶۷ از سوی خامنه‌ای در سال جاری به کرسی ریاست جمهوری رژیم ملایان منصوب شد. جنایت‌پیشه‌یی در مسند قدرت برای پیشبرد اهداف پلید خامنه‌ای که باید پاسخ تمامی جنایات خود در سالهای ۶۰ و به خصوص در مقطع خونین تابستان ۶۷ باشد.
آبان ۱۳۹۸، جنایتی فجیع در قرن بیست و یکم
در آبان ۹۸ رژیم ولایت فقیه خامنه ای پاسخ انفجار همزمان اعتراضات مردمی نسبت به گرانی بنزین در ۲۰۰ شهر در ۲۹ استان ایران را با گلوله، کشتار و قتل عام داد و بزرگترین کشتار یک تظاهرات مردمی در جهان معاصر را با قطع شبکه اینترنت خلق کرد. نیروهای سرکوبگر به دستور علی خامنه‌ای به سر و قلب معترضین شلیک کردند و پاسخ قیام مردمی را با مسلسلهاي سنگين، هلي‌كوپتر و تانک دادند.
در قیام آبان ۹۸ حداقل ۱۵۰۰ نفر در راه آزادی جان باختند که ۴۰۰ نفر از آنان زنان و دختران ۱۴ تا ۶۰ ساله بودند.
شبنم دیانی زیر چرخهای خودروی نیروی انتظامی له شد. حلیمه سمیری بازداشت، شکنجه و جسد او در خیابان رها شد. حسنا بامری ۳ ساله در آغوش مادرش هدف گلوله قرار گرفت.
مینا شیخی زنی بر بام خانه اش مورد اصابت گلوله پاسداران قرار گرفت.
گلنار صمصمامی در خیابان توسط تک تیراندازها، هدف گلوله قرار گرفت و جان باخت.
آذر میرزاپور پرستار و مادر ۴ فرزند در مسیر بازگشت به خانه کشته شد.
نیکتا اسفندانی ۱۴ ساله در خیابان ستارخان تهران با گلوله ماموران امنیتی گلویش سوارخ شد.
۱۲هزار نفر از معترضین دستگیر شدند و اعمال خشونت‌آمیز علیه آنها توسط عوامل سرکوب رژیم ایران صورت گرفت.
جنایت سپاه پاسداران با شلیک دو موشک به هواپیمای اوکراینی
آخرین جنایت رژیم ولایت فقیه، شلیک دو موشک به هواپیمای اوکراینی توسط پدافند هوایی سپاه پاسداران بود که منجر به قربانی شدن تمامی ۱۷۶ سرنشین و خدمه هواپیما از جمله ۸۱ زن و ۱۵ کودک شد. ۲۸ تن از این زنان با بالاترین مدرک تحصیلی و اکثرا فارغ التحصیل دانشگاههای تهران، صنعتی شریف و علم و صنعت ایران بودند.
تا روزی که ولایت فقیه بر مسند قدرت است، برگهای کتاب قطور جنایات دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران علیه بشریت،کماکان افزوده خواهد شد؛ چرا که ماهیت این رژیم در کشتار و جنایت و سرکوب برای ادامه عمر ننگینش خلاصه می شود.
دادگاه دژخيم حميد نوري، گامی در راستای دادخواهی
در سال جاري یک اقدام عملی در راستای جنبش دادخواهی در قبال قتل‌عام ۶۷ صورت گرفت. دادگاهی در سوئد، دژخیم حمید نوری ۶۰ ساله، دادیار وقت زندان گوهردشت شهر کرج را به‌خاطر نقشی که در قتل‌عام ۱۹۸۸ داشت از ماه اوت ۲۰۲۱ در استکهلم به محاکمه کشید. این دژخیم متهم به دست داشتن در اعدام‌های دسته جمعی در سال ۶۷ ، جنایت علیه بشریت و جنایات جنگی از ۳۰ ژوئیه تا ۱۶ اوت ۱۹۸۸ می‌باشد. وی از نوامبر ۲۰۱۹ که برای دیدار با بستگانش وارد سوئد شد، در بازداشت موقت به سر می‌برد. هفت شاهد این پرونده از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران (سازمان محوری شورای ملی مقاومت ایران) هستند که در اشرف۳ در نزدیکی دورس در آلبانی علیه رژیم ایران مبارزه می‌کنند.
هرچند این دادگاه همچنان در جریان است و هنوز به سرانجام نرسیده اما در نوع خود یک تحول مهم می‌باشد. مقاومت ایران با ورود به این پرونده و شهادت شاکیان و شاهدان اصلی این قتل عام توانست میز توطئه و خیالهای خام رژیم و مزدورانش را در این پرونده قضایی تا همین جا بهم بریزد.
روزنامه السیاسه در بحبوحه پوشش خبری وقایع دادگاه دژخیم حمید نوری با سه زندانی سیاسی سابق شاکی پرونده و از بازماندگان قتل عام ۶۷ مصاحبه کرد و طی گزارشی به تاریخ اول دسامبر ۲۰۲۱ برابر با ۱۰آذر ۱۴۰۰ نوشت:«گرچه کشتار تابستان ۱۳۶۷ که جان هزاران زندانی سیاسی را گرفت و بیشتر آنها از سازمان مجاهدین خلق بودند، به‌دلیل عواقب قانونی آن مایه نگرانی رژیم ایران است، با این حال، رژیم تا زمانی که پرونده این قتل‌عام به‌صورت قانونی مطرح نشده بود، احساس آرامش و اطمینان داشت. اما دستگیری حمید نوری مقام سابق ایرانی در سوئد که در آن کشتار دست داشته و هم‌چنین محاکمه او در این کشور و پس از آن که دادگاه برای استماع شهادت شاهدانی که از آن کشتار جان سالم به در برده بودند به آلبانی منتقل شد، چنین به‌نظر می‌رسد که تصویر شروع به تغییر خواهد کرد و مقامات رژیم ایران باید خود را برای پیگرد قانونی آماده کنند.»
آنچه در زندانهای رژیم ایران در دهه شصت و به‌ویژه در سال ۱۳۶۷ اتفاق افتاد یک نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت است. علی خامنه‌ای، ولی فقیه، ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور و غلامحسین محسنی اژه‌ای رییس قوه قضاییه فعلی این رژیم عالی‌ترین مقام‌هایی هستند که در این جنایات دست داشتند و بایستی به دست عدالت سپرده شوند.
مقاومت مردم ایران تا زمانی که آمران و عاملان این جنایت تاریخی به محاکمه کشیده شوند و در محضر عدالت قرار گیرند، شعله ی جنبش دادخواهی خون شهیدان این قتل عام خونین را هر چه شعله ورتر از پیش نگاه خواهد داشت تا آن زمان که خورشید عدالت و دادخواهی بردمد.