مادران دادخواه طی بیانیه ای که روز سه شنبه ۷ اردیبهشت صادر شد به تخریب خاوران، محل گورهای جمعی قربانیان قتل عام سال ۱۳۶۷ اعتراض کردند.
در تابستان ۱۳۶۷ رژیم ملایان دست به اعدام ۳۰هزار زندانی سیاسی زد که در حال گذراندن دوران محکومیت شان به خاطر مخالفت با رژیم آخوندی بودند. رژیم حالا در صدد که شواهد مربوط به این جنایت علیه بشریت را از بین ببرد.
خانم شعله پاکروان بیانیه مادران دادخواه را در حساب توئیتر خود منتشر کرد. آنها در این بیانیه گفتند: «خاوران یادآور از جان گذشتگی هزاران زن و مرد جوانی است که به مانند فرزندان مان به گلوله بسته شدند و به گردنشان طناب انداختند. ما در کنار مادران و خانواده های خاوران ایستاده ایم.»
متن این نامه به قرار زیر است:
ما زنانی هستیم که شاهد خاکسپاری فرزندان به خاک و خون کشیده مان بوده ایم.
ما پسران و دختران مان را دیدم که مغزهایشان با گلوله متلاشی، قلب هایشان با گلوله سوراخ، و بدن هایشان با ماشین نیروی انتظامی و شوکر الکترونیکی له شده است. ما بدن تکه پاره شده زیر شکنجه و گردن کبود فرزندان مان را دیده و بر آنها بوسه گذاشتیم.
ما معنای رنج هجران و فقدان عزیزان را با تمام وجود لمس می کنیم. فرزندان مان به آزادی و رهایی مردم و آینده ای روشن برای ایران باور داشتند. آنان به ما آموختند، برای رسیدن به آزادی و کرامت انسانی باید مبارزه کنیم، حتی اگر به قیمت جان مان تمام شود.
ما زنانی هستیم که ادامه زندگی مان را در دادخواهی یافته ایم. ما می دانیم که پیش از ما زنانی زیسته اند که پیکر به خون خفته فرزندان شان، در نهان و پنهان در گورهای فردی و جمعی دفن شدند. به آنان نیز اجازه سوگواری و برگزاری مراسم یادمان ندادند.
بسیاری از این مادران با غم بزرگی در دل، جهان را وانهادند و رفتند. با تمام رنج هایی که بر آنان رفت، هرگز از دادخواهی دست نکشیدند. پرچمی را که آنان به دست گرفتند، اکنون به دست ما مادران، نسل جدید دادخواهان، رسیده است.
شنیده ایم اخیراً به خاوران، محل دفن فرزندان این زنان و مادران مبارز، دست درازی شده است و می خواهند در آن تغییراتی به وجود آورند و آن را تبدیل به محلی برای دفن درگذشتگان دیگر کنند.
ما امضاکنندگان این بیانیه، مراتب اعتراض مان را نسبت به این عمل غیرانسانی اعلام می کنیم. خاوران باید به عنوان نمادی از مبارزه ما مردم ایران بر علیه فراموشی، دست نخورده باقی بماند.
خاوران یادآور از جان گذشتگی هزاران زن و مرد جوانی است که به مانند فرزندان مان به گلوله بسته شدند و به گردنشان طناب انداختند. ما در کنار مادران و خانواده های خاوران ایستاده ایم.
امضاکنندگان:
ژیلا احمدی خواهر بهرام و شهرام احمدی، اعدام شده در ۹۰ و ۹۵
نرگس افشاری مادر محمد داستانخواه، جانباخته آبان ۹۸
شهناز اکملی مادر مصطفی کریم بیگی، جانباخته عاشورای ۸۸
ایران اللهیاری مادر مهرداد معین فر، جانباخته آبان ۹۸
فرزانه انصاری فر خواهر فرزاد انصاری فر، جانباخته آبان ۹۸
زینب بایزیدی عضو خانواده رحمان و حسن بایزیدی، اعدام شده دهه ۶۰
ناهید بهارلو خواهر مسعود بهارلو، جانباخته آبان ۹۸
شعله پاکروان مادر ریحانه جباری، اعدام شده در آبان ۹۳
سمیه جعفرپناه خواهر محسن جعفرپناه، جانباخته آبان ۹۸
شمسی خمسه مادر بابک اسدی، از مجروحان ۸۸
راحله راحمی پور خواهر حسین راحمی پور، اعدام شده در دهه ۶۰
محبوبه رمضانی مادر پژمان قلی پور، جانباخته آبان ۹۸
ناهید شیرپیشه مادر پویا بختیاری، جانباخته آبان ۹۸
گوهر عشقی مادر ستار بهشتی، جانباخته زیر شکنجه در سال ۹۱
قدمخیر فرامرزی مادر بهرام و شهرام احمدی، اعدام شده در ۹۰ و ۹۵
صدیقه مالکی فرد همسر هاشم خواستار زندانی سیاسی
شهناز مرتب عمه ئاروین مرتب، جانباخته هواپیمای اوکراینی
ماریان معین فر خواهر مهرداد معین فر، جانباخته آبان ۹۸
فرنگیس مظلوم مادر سهیل عربی زندانی سیاسی
شهین مهین فر مادر امیرارشد تاجمیر، جانباخته عاشورای ۸۸
بهیه نامجو مادر نوید افکاری، اعدام شده در تابستان ۹۹ و زندانیان سیاسی حبیب و وحید افکاری
مریم هاشمی خاله سجاد رضایی، جانباخته آبان ۹۸
نصرت فرهادی مادر شیلر فرهادی
مهناز سرابی مادر علیرضا شیرمحمدعلی، زندانی سیاسی کشته شده در داخل زندان تهران بزرگ
فاطمه سپهری، فعال سیاسی و خواهر زندانی سیاسی محمد سپهری
طاهره بجروانی همسر سیدعلی فتوحی، جانباخته آبان ۹۸
زینب محمدی مادر محمد طاهری، جانباخته آبان ۹۸