تلفات کرونا در ایران معادل کل خاورمیانه است؛ کرونا هر دو دقیقه جان یک ایرانی را می گیرد
مرگ و میر مردم ایران بر اثر کرونا هر روز و هر هفته ابعاد جدیدتری پیدا می کند؛ تا جایی که رسانه های رژیم بارها اعلام کردند که استان های کشور بوی مرگ می دهند.
وال استریت ژورنال ۲۲ مرداد ۱۴۰۰ در گزارشی از موج پنجم کرونا در ایران نوشت: «در حالی که توزیع واکسن دچار مشکل است، ایران با بدترین موج کووید-۱۹ مواجه می شود. ایران اولین نقطه شیوع جدی ویروس کرونا در خارومیانه بود و به گفته متخصصان و تحلیلگران کماکان کشوری است که عمدتاً به خاطر ندانم کاری مقامات در پاسخ به کرونا بیش از هر کشور دیگری آسیب دیده است.»
تایمز لندن در ۱۷ اوت ۲۰۲۱ اعلام کرد «در حال حاضر در هر دو دقیقه یک ایرانی بر اثر بیماری ویروس کرونا جان خود را از دست می دهد.»
به نوشته رسانه ها، «مرگ با کرونا در کل خاورمیانه معادل مرگ با کرونا در کشور ایران است.» (روزنامه حکومتی همدلی – ۷ شهریور ۱۴۰۰)
به گفته مقامات رژیم طی هفته های گذشته در ماه مرداد میزان مرگ و میر ۵/۱۲درصد افزایش داشت. رئیس سازمان غذا و داروی رژیم از بی سابقه ترین و شدیدترین حمله ویروسی به ایران خبر داد. سازمان نظام پزشکی اعلام کرد تعداد بیمارانی که با شیوع موج دلتا در اورژانس حضور پیدا میکنند ۲ تا ۴ برابر تعداد استاندارد است.
محمدرضا محبوب فر، یک کارشناس آسیب های اجتماعی، ضمن اعتراف به بزرگترین پنهان کاری در رأس رژیم گفت: «رئیسی به درستی می داند که آمار رسمی منتشر شده بیماری کرونا در ایران چون محرمانه و دور از دسترس است تنها نوک کوه یخ را نشان می دهد و بر اساس دو منبع رسمی و تأیید شده، آمار واقعی بیماری کرونا در کشور چندین برابر آمار موجود است.» (روزنامه حکومتی همدلی – ۷ شهریور ۱۴۰۰)
واکسیناسیون قطره چکانی در بهشت ویروس های جهش یافته
در ایران هیچ خانواده ای نیست که داغدار از دست دادن عزیزانش بر اثر کرونا نباشد. مردم ایران به خوبی آگاه هستند که مسئول اصلی عدم واکسیناسیون و ممنوعیت ورود واکسن های معتبر به ایران شخص خامنه ای است. حکم خامنه ای برای منع خرید واکسن معادل نسل کشی است.
دانشگاه پزشکی تهران اعلام کرد، کسانی که دو دز واکسن دریافت کردند به ۴درصد هم نرسیده است، ۱۰۰ کشور دنیا از ما بالاتر هستند. (خبرگزاری حکومتی جوان– ۴ شهریور ۱۴۰۰)
محمدرضا محبوب فر ضمن توضیح اینکه ویروس های جهش یافته دلتا و لامبدا در فصل پاییز خطرناک تر عمل خواهند کرد در مورد واکسیناسیون گفت: «به جهت کمبود واکسن و سرعت کند واکسیناسیون و واکسیناسیون قطره چکانی در ایران و همچنین زیر سوال قرار گرفتن اعتبار واکسن های تزریقی به جهت اهدایی و صدقه ای بودن آنها یا تأمین واکسن از منابع نامشخص و نامعلوم و ممانعت وزارت بهداشت و درمان و وزارت امور خارجه از انتشار جزئیات قراردادهای خرید واکسن، ایران بهشت و کانون جهش های ویروس کرونا در منطقه خاورمیانه و جهان محسوب می شود.» (روزنامه حکومتی همدلی – ۷ شهریور ۱۴۰۰)
در طی این مدت نظام سلامت در ایران فروپاشیده و دیگر رمقی برای کادر درمان و به ویژه پرستاران نمانده است و رژیم پاسخگو نیست.
۱۰۰هزار پرستار مبتلا به کرونا
۸۰درصد پرستاران ایران را زنان تشکیل می دهند. وضعیت بیمارستان ها وخیم است. مراجعات روزانه مبتلایان جدید به ویروس کرونا رو به افزایش است. «در حالی که باید به ازای هر تخت بیمارستانی ۲/۵ نیروی پرستار در ۲۴ ساعت وجود داشته باشد کمبود پرستار بیش از گذشته احساس می شود.» (سایت حکومتی سلامت نیوز- ۱۸ مرداد ۱۴۰۰)
این در حالی است که رئیس هیأت مدیره نظام پرستاری در تهران، آرمین زارعیان، اعلام کرد از ابتدای شیوع کرونا در ایران ۱۰۰هزار پرستار در کل کشور به کرونا مبتلا شدند که ۳۰هزار نفر آنها مربوط به تهران بوده است. «همه پرستارانی که به سویه دلتای کرونا مبتلا شده اند واکسن کرونا را دریافت کرده بودند.» (خبرگزاری حکومتی فارس- ۹ شهریور ۱۴۰۰)
به گفته وی در حال حاضر تهران ۳۵ تا ۴۰هزار پرستار دارای کارت نظام پرستاری دارد. تعداد پرستاران در پایتخت باید حداقل دو برابر شود.
پرستاران به ویژه زنان پرستار طی ۲۰ ماهی که گذشت با وجود مشکلات روحی و جسمی بسیار از حقوق و مزایای خود محروم هستند. پرستاران قراردادی اوضاع بسیار اسفناک تری دارند.
سیده فاطمه بحرینی رئیس خانه پرستار مشهد با تأکید بر آسیب های ناشی از ساعت های کاری بالا بر زنان پرستار اظهار داشت: «صرف نظر از عوارض جسمی و روحی شدیدی که در این دوره بر بسیاری از زنان پرستار وارد شده است، در این دوره شاهد افزایش آمار طلاق زنان پرستار بوده ایم، چرا که شیفت های کاری پیاپی در طول دوره کرونا به بسیاری از زنان پرستار اجازه نمی دهد که مثل سابق به همسر و فرزندان خود رسیدگی کنند.» (خبرگزاری حکومتی رکنا – ۲۶ مرداد ۱۴۰۰)
استرس و افسردگی مزمن بدون دریافت حقوق و مزایا
زنان پرستار همچنین طی این ۲۰ ماه با بیماری های مختلف ناشی از فشار کاری بالا از جمله استرس مزمن و افسردگی حاد دست و پنجه نرم می کنند. وزارت بهداشت پرستاران را بدون حمایت های حداقلی رها کرده است. حتی پرستاران باردار به بخش های کم خطرتر منتقل نشده و مشمول حقوقی مثل کسر ساعت کار نیز نشدند. بسیاری از پرستاران نتوانستند از مرخصی های عادی یا تشویقی خود در این دوره استفاده کنند.
مسئولان دانشگاه های علوم پزشکی نه تنها با کاهش ۴۴ ساعت کار در هفته به ۳۰ ساعت مخالفت کردند بلکه از پرداخت حقوق اضافه کاری خودداری نمودند. برخی از دانشگاه های علوم پزشکی وعده دادند به جای تخصیص کسر ساعت کار یا پرداخت اضافه کاری به پرستاران، به آنها مرخصی های بیشتری بدهند. اما پیوستگی پیک های شدید کرونا و لغو مرخصی ها در این دوره، باعث شد که مرخصی بسیاری از پرستاران بسوزد و عملاً پرستاران نه اضافه کاری را به میزانی که حقشان بود، گرفتند و نه توانستند از مرخصی های عادی و تشویقی خود استفاده کنند.
بیمارستان های دولتی در طول دوره کرونا کاهش درآمد را بهانه ای برای کاهش شدید مبلغ کارانه و ناکافی بودن مبلغ حق انگیزشی کرونا اعلام کردند. پرستاران بخش کرونا در بهترین حالت ماهانه یک میلیون تومان حق انگیزشی کرونا دریافت می کنند. اما همین میزان را هم از ابتدای سال ۱۴۰۰ یعنی به مدت ۵ماه است که دریافت نکرده اند.
پرستاران قراردادی شرایط وخیم تری دارند
اوضاع پرستاران قراردادی به مراتب سخت تر است. آنها به امید قراردادهای ۸۹ روزه و بعد هم رسمی شدن جذب بیمارستان های دولتی شدند، اما این افراد تا چند ماه ناچار بودند به صورت داوطلبانه فعالیت کنند. پس از پیک دوم کرونا دانشگاه های علوم پزشکی به ناچار با برخی از این پرستاران قراردادهای ۸۹روزه را امضا کردند. اما بسیاری از مزایا از جمله کارانه، پاداش و حق انگیزشی کرونا برای این پرستاران تعریف نشده و اکنون خالص دریافتی ماهانه آنها به ۴میلیون تومان نمی رسد.
با توجه به کمبود پرستار در پیک پنجم کرونا در ایران، برخی بیمارستان ها از پرستاران بازنشسته برای بازگشت داوطلبانه به کار دعوت کرده اند تا نخواهند بودجه ای برای پرداخت حقوق و مزایا برای پرستاران جدید تخصیص بدهند. (سایت حکومتی سلامت نیوز- ۲۶ مرداد ۱۴۰۰)
عدم استخدام پرستاران جدید و عدم بکارگیری نیروهای جوان و نخبگان در ایران در حالی است که ایلنا درباره فرار مغزها نوشت: «ایران به عنوان بزرگترین صادر کننده نخبه و مغزهای جوان در جهان شناخته می شود.» (خبرگزاری حکومتی ایلنا – ۲۸ مرداد ۱۴۰۰)
دکتر آرمین زارعیان، رئیس هیأت مدیره نظام پرستاری، در تاریخ ۲۲ فروردین ۱۴۰۰ از مهاجرت ماهانه ۵۰۰پرستار به کشورهای آمریکایی و اروپایی خبر داد. (خبرگزاری حکومتی دانشجو -۲۲ فروردین ۱۴۰۰ )
فوت پرستاران در پیک پنجم
جان باختن پرستاران در ایران همچنان ادامه دارد. همچنین میل به خودکشی در میان کادر خسته درمان افزایش پیدا کرده است.
از ابتدای سال ۱۴۰۰ تا کنون ۹ نفر از دانشجویان جوان تخصص پزشکی که در ایران به آنها رزیدنت های جوان نیز گفته می شود بر اثر فشار کار بالا و شیفت های طولانی مدت و طاقت فرسا فوت کرده اند. (خبرگزاری حکومتی رکنا – ۹ مرداد ۱۴۰۰)
دکتر سوگند صداقت نیا، رزیدنت قلب بیمارستان امام حسین تهران بود که به علت سکته قلبی ناگهانی جان باخت. او در بخش اورژانس کووید که در این ایام بیش از همیشه شلوغ است مشغول به کار بود.
دکتر مهدیه مظاهریان رزیدنت قلب درتهران در تاریخ اول شهریور ۱۴۰۰ بر اثر ایست قلبی درگذشت. خستگی مفرط و تحلیل و تضعیف شدید جسمی و روحی از دلایل اصلی فوت این رزیدنت های فداکار است.
در تاریخ ۹ مرداد ۱۴۰۰ افسانه احسانی پرستار ۲۶ ساله پس از به دنیا آوردن نوزادش جان سپرد. خانم احسانی در اثر ابتلا به کرونا دچار تنگی نفس شدید شد و بلافاصله پس از زایمان جان باخت. (سایت حکومتی همشهری آنلاین ۱۱ مرداد ۱۴۰۰)
زهرا مهدی پور پرستار در فولاد شهر و فاطمه عامری پرستار دیگری از بندرعباس بر اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.
میترا کلبادی نژاد از پرسنل بهداشت ساری بود که وی نیز در اثر بیماری کرونا جان باخت. (خبرگزاری حکومتی رکنا – ۴ شهریور ۱۴۰۰)
اشتغال زنان ۹ برابر مردان آسیب دیده
زنان در دوران کرونا به دلیل کار در مشاغل غیررسمی در صف نخست تعدیل نیرو قرار گرفتند. ۶۰درصد اشتغال در ایران را مشاغل غیررسمی تشکیل می دهند. (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۲۸ خرداد ۱۳۹۹) یک میلیون نفر از زنان دارای مشاغل غیررسمی در دوران کرونا از کار اخراج شدند.
بنابر گزارش فصلی مرکز آمار ایران، تا مقطع تابستان ۹۹ زنان ۷۰درصد از شاغلان بیکار شده در ا ثر بحران کووید ۱۹ را تشکیل می دهند.
جمعیت زنان فعال بالای ۱۵ سال کشور ۳۱میلیون نفر است. از این جمعیت تنها ۷/۴میلیون نفر معادل ۳/۱۵درصد شاغل هستند.(خبرگزاری رسمی ایرنا – ۲۳ فروردین ۱۳۹۹)
به گزارش مرکز آمار ایران از ۱۹میلیون و ۹۵۳هزار مرد شاغل در سال ۹۸، حدود ۷/۱درصد در سال ۹۹ شغل خود را از دست دادند. در حالی که از ۴میلیون و ۳۲۰هزار زن شاغل در سال ۹۸، حدود ۳/۱۵درصد در سال ۹۹ بیکار شدند. به این ترتیب نسبت زنان به مردانی که شغل خود را در سال ۹۹ از دست داده اند، ۹برابر است.
از کل زنان بیکار، حدود ۷۱ درصد آنها دارای مدرک دانشگاهی هستند. بر اساس این آمار طی سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۹ به رغم افزایش چشمگیر ورود زنان به دوره های تحصیلات عالی، تنها ۳۰۰هزار شاغل جدید به تعداد شاغلان زن کشور افزوده شده است. بیکاری زنان در ایران سه برابر زنان جهان است. همه اینها در حالی است که ۴میلیون نفر از سرپرستان خانوار در ایران زنان هستند و سهم آنان از کل سرپرستان خانوار در کم درآمدترین دهک یعنی دهک یک، حدود ۴۵درصد است. (سایت حکومتی امور زنان و خانواده – ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۰)
اکثریت زنان شاغل سرپرست خانوار هستند
بسیاری از زنان شاغل که در دوران کرونا بیکار شدند، زنان سرپرست خانوارند. آنها برای امرار معاش خود و خانواده ناچار به مشاغل سطح پایین و کاذب مانند دستفروشی روی آورده اند. جمعیت کثیری از این زنان که از گردونه اشتغال خارج شدند به جمعیت زنان دستفروش اضافه شدند. (روزنامه حکومتی جام جم -۲۱ فروردین ۱۴۰۰)
زنان دستفروش هم بعد از کرونا آسیب زیادی دیده اند. به عنوان مثال در میان دستفروشان در متروی تهران از همه اقشار حتی زنان تحصیل کرده دیده می شوند. اکثر این زنان در مترو افسردگی دارند چون از نور خورشید محرومند و ساعات طولانی را در فضایی بی روح می گذرانند. اغلب درآمدشان در دوران کرونا نصف شده است. اکثر زنان دستفروش در متروی تهران به کرونا مبتلا شده اند. این زنان هر چقدر که از این کار سخت درمی آورند خرج کرایه خانه می شود.
در مناطق کردنشین زنان برای تأمین معاش خود و خانواده مجبور به انجام کارهایی مانند کولبری و کارگری ساختمان هستند. زنان سرپرست خانوار در سنین بالا مجبورند رنج مضاعف کولبری را به جان بخرند. حتی تحصیل کرده ها نیز به دلیل نبودن شغل وادار به کولبری می شوند.
در یک کلام اصلی ترین قربانیان بحران بیکاری در ایران زنان هستند. این در حالی است که آمار زنان سرپرست خانوار بر اساس گزارشات رسانه های حکومتی روز به روز در حال افزایش است. مسعود فریدی نماینده سازمان بهزیستی تأکید کرد سالانه ۱۲۰هزار خانوار به این قشر اضافه می شود. (خبرگزاری حکومتی مهر – ۲۷ تیر ۱۴۰۰)
وضعیت زندان های زنان
در شرایطی که پیک پنجم کرونا در ایران هر روز تلفات بیشتری می گیرد، وضعیت زندان ها بسیار وخیم و غیربهداشتی گزارش شده است. به عنوان مثال در بند زنان زندان اوین ده ها تن از زندانیان سیاسی به بیماری کرونا مبتلا شدند.
زنان زندانی در قرچک ورامین از قطعی های طولانی مدت برق رنج می برند و پس از برق آب زندان نیز قطع می شود. کمبود مواد شوینده و قطعی آب و نبود تهویه مناسب هوا علیرغم تراکم جمعیت در بندها تحمل حبس برای زنان زندانی را بسا دشوارتر کرده است.
در چنین شرایطی مریم میرزایی معاون رئیس زندان قرچک در جواب به اعتراض زندانیان گفته «اگر مشکلی دارید اعتصاب غذا کنید!»
زندان سمنان نیز فاقد زیرساخت های بهداشتی است. زنان برای استحمام آب ندارند و مجبورند به صورت ساعتی برای استحمام نوبت بگیرند. چاه های فاضلاب زندان ریزش کرده اما مسئولان زندان به جای تعمیر و رسیدگی، سیفون های مجموعه بهداشتی را قطع کردند. زندانیان در بند زنان زندان سمنان به بیماری های پوستی مبتلا شده اند و درمانگاه و دکتری برای رسیدگی به آنها وجود ندارد.
خامنه ای قاتل ۴۰۰هزار ایرانی
از آغاز شیوع ویروس کرونا در ایران در دیماه ۹۸ ولی فقیه ملایان آن را نعمت و فرصت توصیف کرد. چرا که بعد از قیام های آبان و دی ۹۸ دست آویزی برای مقابله با شعله های نارضایتی مردم و خیزش های آنها نیاز داشت. از همین رو سیاست کلان تلفات انسانی را پیشه کرد تا مردم را زمین گیر کند. در ادامه این سیاست ضدمردمی با ممنوع کردن جنایتکارانه خرید واکسن های معتبر خارجی مردم ایران را بیش از پیش به کوره های مرگ کرونا فرستاد.
خامنه ای مسئول اول مرگ دست کم ۴۰۰هزار تن از مردم ایران است که بخش عمده آن قابل پیشگیری بود.