موج دستگیری هواداران مجاهدین در ایران و افزایش فشار بر زندانیان آنها
رژیم ملایان فشار بر هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران را چه در زندان و چه در بیرون زندان افزایش داده است تا با نارضایتی فزاینده اجتماعی و تهدید خیزش ها و قیام های مردمی مقابله کند.
در موجی از دستگیری های خودسرانه، نیروهای امنیتی و سرکوبگر رژیم اقدام به بازداشت زندانیان سیاسی سابق و جوانان هواداران مجاهدین در شهرهای مختلف نموده اند. رژیم همچنین فشار بر زندانیان سیاسی وابسته به مجاهدین خلق ایران را افزایش داده است.
در میان دستگیرشدگان چند زن وجود دارند. دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران با صدور اطلاعیه ای به تاریخ ۱۷شهریور ۱۴۰۰ اسامی برخی از دستگیرشدگان را اعلام کرد. افراد زیر در شهر رشت بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شده اند.
عقیل رهنما، ۶۰ساله و زندانی سیاسی سابق به مدت ۱۲ سال در دهه های ۶۰ و ۷۰، و همسرش نرگس شیربچه.
خانم مهین اکبری، زندانی سیاسی دهه ۶۰، و خانم سیمرخ بزرگ ضیاء بری نیز در میان دستگیرشدگان هستند.
خانم زهرا حق گو که خواهر و برادرش از مجاهدان مستقر در اشرف ۳ در آلبانی هستند.
احمد بهنامی، ۵۸ساله، زندانی سیاسی به مدت ۲سال در دهه ۶۰، و همسرش عذرا طاهری، نیز از جمله دستگیرشدگان هستند.
آنها به علت شرکت در مراسم تدفین یکی از هواداران مجاهدین دستگیر شده اند.
اطلاعیه شورای ملی مقاومت حاوی اسامی افراد دیگری در استان های دیگر نیز بود.
محروم کردن زندانیان سیاسی هوادار مجاهدین از درمان
در یک اقدام غیرانسانی دیگر در زندان ها، رژیم آخوندی با محروم کردن زندانیان سیاسی از درمان آنها را زجرکش می کند.
هفته گذشته، هشت روز بعد از حمله قلبی، زهرا صفائی، ۵۸ساله، از زندان قرچک به بیمارستان ستاری منتقل شد. اما از آنجایی که دست و پایش را به تخت بیمارستان زنجیر کرده بودند، او حاضر به ماندن در بیمارستان نشد و وی را به زندان بازگرداندند.
در یک مورد دیگر، زندانی سیاسی علی منصوری، ۶۱ساله، که ۱۵مین سال حبس خود را در زندان گوهردشت کرج می گذراند، روز پنجشنبه ۱۱ شهریور ۱۴۰۰ دچار سکته قلبی شد و او را به بیمارستان رجایی کرج منتقل و به دلیل بسته شدن سه رگ تحت عمل جراحی قرار گرفت. پس از عمل او را در بخش مراقبت های ویژه بستری کردند در حالی که دست و پایش را به تخت بسته اند و قرار است قبل از بهبودی کامل به زندان بازگردانده شود.
ممانعت از درمان و دارو یکی از شیوه های متداول شکنجه زندانیان سیاسی است که تاکنون منجر به مرگ تعدادی از زندانیان شده است.
مقاومت ایران بار دیگر از دبیرکل، کمیسر عالی حقوق بشر، شورای حقوق بشر، و گزارشگران و ارگان های ذیربط ملل متحد می خواهد ضمن محکوم کردن شکنجه و رفتارهای وحشیانه با زندانیان، یک هیأت تحقیق بین المللی را جهت بازدید از زندان های رژیم آخوندی و ملاقات با زندانیان، به ویژه زندانیان سیاسی، اعزام نمایند.