نرخ بیکاری زنان ایرانی از ۱۷ به ۳۲ درصد رسیده است

نرخ بیکاری زنان در ایران یکی از مصادیق خشونت علیه زنان است. برخی متخصصان به این خشونت، خشونت اقتصادی می گویند.

بر اساس آمار منتشر شده توسط مرکز آمار در ایران سهم زنان در بیکاری بیشتراز مردان است. متوسط رشد بیکاری در ایران سالانه یک و هشت درصد است. جمعیت زنان بیکار با نرخ رشد سالانه سه و هشت درصدی درسال ۱۳۹۶ به یک میلیون و ۳۷ هزار و ۵۱۶ نفر رسیده است. یعنی در سال ۹۶ بیشترین نرخ بیکاری زنان 32.3 درصد بوده است.

خبرگزاری حکومتی ایسنا به تاریخ ۹ آذر ۹۷ گزارش داد نرخ بیکاری زنان از ۱۷ درصد در سال ۱۳۸۴ به بیش از ۲۰ درصد در سال ۱۳۹۵ افزایش یافته است. نرخ بیکاری دانش آموختگان دانشگاهی از 15.7 درصد به 20.4 درصد در همین مقطع زمانی افزایش یافته است. (خبرگزاری حکومتی ایسنا- ۹ آذر ۱۳۹۷)

کمیسیون ویژه حمایت از تولید ملی و نظارت بر اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی درگزارشی به تاریخ ۳۰ آبان97  خبر داد، «نرخ بیکاری جوانان تحصیل کرده در بازده ۵۰ تا ۶۳ درصد است، نرخ بیکاری زنان جوان تحصیل کرده به ۷۸ درصد هم می‌رسد. ارقام نگران کننده که حاکی از وضعیت بسیار نامناسب بازارکار است.» (خبرگزاری حکومتی ایسنا- ۳۰ آبان ۹۷)

جامعه شناسان معتقد هستند که عمده چالش ها و مشکلات زنان در حوزه اقتصادی ناشی از نوع نگاه جنسیتی بوده و اثرات مخرب آن به نوعی موجب بروز تبعیض، نابرابری و در کل گونه ای از خشونت اقتصادی شده است.

علی خامنه ای، ولی فقیه رژیم آخوندی، به صراحت نگرش حاکم بر این قوانین را بیان کرده است. وی گفته است، «خداوند زنان را برای منطقه ویژه ای از زندگی آفریده است …اشتغال از مسائل اصلی مربوط به زنان نیست.» (پایگاه اطلاع رسانی دفتر خامنه ای – ۳۰فروردین۹۳)

براساس قانون اساسی رژیم داشتن یک شغل آبرومند اصلاً در زمره حقوق اساسی زنان در ایران نیست. (مقدمه قانون اساسی، بخش زنان)