نسرین شجاعی دختر نوجوان خانواده بزرگ شجاعی بود. خانواده شجاعی یکی از خانواده های مبارز از خطه جنگاور لر بختیاری است که ۱۲ تن از فرزندانش را در راه آزادی مردم ایران فدیه داده اند.
نسرین شجاعی در چنین خانواده ای بزرگ شد و در سال ۱۳۶۰ تنها ۱۱سال داشت. او به همراه خانواده اش در اصفهان زندگی می کرد. پس از اینکه تظاهرات مسالمت آمیز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ به دستور خمینی به خون کشیده شد، پاسداران برادر نسرین، مهران شجاعی را که ۱۵سال بیشتر نداشت به علت هواداری از مجاهدین دستگیر کردند.
مهران شجاعی و پسر عموی نوجوانش سوخته زار شجاعی در مهر ماه سال ۶۰ تیرباران شدند.
برادر دیگر نسرین، مسعود شجاعی نیز به همراه دایی اش، اشکبوس شجاعی و یک پسرعموی دیگرش، کیان شجاعی در دهه ۶۰ دستگیر و روانه زندان شدند.
پس از ۳۰ خرداد ۶۰ و پایان مبارزه مسالمت آمیز با رژیم خمینی، پدر و مادر نسرین به دلیل تهدیدات وزارت اطلاعات ناچار به زندگی مخفی شدند و در سال ۱۳۶۲ مجبور به ترک کشور و زندگی در تبعید شدند. نسرین شجاعی به دلیل سن کمی که داشت در این شرایط تحت سرپرستی عمویش قرار گرفت و در مدرسه راهنمایی تحصیل می کرد.
در بهار سال ۱۳۶۴ در جریان موجی از دستگیری های خانواده های مجاهدین در ایران، نسرین شجاعی و عمویش به همراه چند تن دیگر از اعضای خانواده دستگیر شدند. او در زمان دستگیری تنها ۱۴سال داشت.
مأموران وزارت اطلاعات پس از دستگیری او را ماه ها تحت بازجویی و شکنجه قرار دادند تا در مورد خانواده اش اطلاعات بگیرند. اما نسرین هیچ نگفت و مقاومت کرد. پس از بازجویی ها و انفرادی و شکنجه به بند عمومی زندان دستگرد اصفهان منتقل شد. نسرین به مدت دو سال در زندان بود تا اینکه در سال ۱۳۶۶ آزاد شد ولی همچنان تحت نظر بود.
در بهار سال ۱۳۶۷ مجدداً نسرین به همراه بعضی از اعضای خانواده اش دستگیر و برای شکنجه به سلول انفرادی منتقل شد. او ۱۷ساله بود و اتهامش همکاری با خانواده اش که هوادار مجاهدین هستند، بود.
نسرین شجاعی در مرداد ۱۳۶۷ به دنبال فتوای خمینی برای قتل عام زندانیان سرموضع مجاهد، توسط هیأت مرگ در اصفهان سر به دار شد. به همراه نسرین سه تن از اعضای این خانواده به نام های کوروش و مراد شجاعی و همچنین داماد خانواده به نام علی طاهری در قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ اعدام شدند.
نسرین تنها به این علت که خانواده اش هوادار سازمان مجاهدین بودند اعدام شد، اما او در مقابل هیأت مرگ سر خم نکرد و تسلیم شرایطی که آنها به او دیکته کردند نشد.
یک شاهد در توصیف صحنه حضور شبانه نسرین در مقابل هیأت مرگ گفت: او فقط با سکوت به چهره حاکم شرع وقت اصفهان، آخوند عبداللهی خیره نگاه می کرد.
نسرین ۱۷ساله نمونه دختران نوجوانی بود که در جریان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ توسط رژیم خمینی اعدام شدند.
نسرین به هیأت مرگ نه گفت و جان و جوانی خود را فدای آزادی ایران و ایرانی کرد. مردم ایران تا محاکمه تمامی عوامل این قتل عام و جنایت علیه بشریت، نه می بخشند و نه فراموش می کنند.
بله آنها که در دهان یاس عطر پارو می کنند
در قلب لاله رنگ می کارند
در نبض شقایق آفتاب خرمن می کنند
بی مرگند!