نگاهی به وضعیت وحشتناک زندگی زنان در روستای ورنکش دو ماه پس از زمین لرزه در آذربایجان شرقی
روز ۱۷ آبان ۱۳۹۸ زمین لرزه ای با قدرت ۹/۵ درجه در مقیاس ریشتر مناطق شمال غرب ایران را لرزاند. حداقل شش نفر کشته و بیش از ۳۰۰ تن مجروح شدند.
روستای ورنکش از توابع شهرستان میانه در آذربایجان شرقی یکی از اصلی ترین مراکز زلزله بود.
در این میان ۴زن و دختر بچه جانشان را از دست دادند: زهرا عابدی، ۱۰ ساله؛ ریحانه قربانی، ۱۳ ساله؛ گلی جلیلی، ۴۷ ساله؛ خاتون رضا زاده، ۷۸ ساله.
با گذشت دو ماه از زلزله، مردم و زنان در روستای ورنکش در سرمای شدید در چادر زندگی می کنند.
یک زن روستایی در حالی که از شیمی درمانی برگشته گفت، «ما خوردنی می خواهیم، محل گرم می خواهیم.»
مردم بخاری برقی دارند ولی شبکه برق روستا ظرفیت و کشش این میزان استفاده از بخاری برقی را ندارد.
حمام کردن بچه ها در این وضعیت بسیار مشکل است. مردم روزهای متمادی نمی توانند استحمام کنند. به همین دلیل بسیاری از کودکان و زنان و سالمندان دچار بیماری های پوستی شده اند.
کودکان شیرخوار و زنان باردار با بیشترین معضلات در شرایط بعد از زلزله مواجهند. آنها از فقر، عدم بهداشت، استرس و بیماری های عصبی رنج می برند.
فردین فرمند، عضو مجلس رژیم، می گوید: «ما در این مناطق با چله زمستان مواجه هستیم، در حال حاضر در برخی از روستاها نزدیک به یک متر برف باریده است و ماشین‌ها امکان تردد ندارند. چادر در این منطقه پاسخگوی سرما نیست و مردم یخ می‌زنند. بخاری برقی در این منطقه به هیچ وجه پاسخگو نیست، چراکه سیستم برق روستا برای این حجم از بخاری برقی در نظر گرفته نشده است. و برق روستا ظرفیت استفاده از بخاری برقی را ندارد.» وی همچنین اذعان کردکه هیچ حمامی ساخته نشده و مردم از داشتن حمام محرومند. (خبرگزاری حکومتی ایلنا – ۲۳ آذر ۱۳۹۸)
به دلیل فساد و بی کفایتی کارگزاران رژیم هر حادثه طبیعی به معنی پایان زندگی حتی برای بازماندگان می باشد چرا که آنها توان حل مسائل حتی یک روستای کوچک را نیز ندارند.
