خانواده های زندانیان سیاسی و اعدام شدگان در شهرهای مختلف به مناسبت روز جهانی نه به مجازات اعدام پیام ها و بیانیه هایی منتشر کردند.
خانم فرنگیس مظلومی، مادر زندانی سیاسی سهیل عربی، در یک پیام تصویری خواستار لغو حکم اعدام شد. خانم مظلومی با آرزوی اینکه روزی جراثقالها در خدمت سازندگی ایران آباد قرار گیرد، اظهار امیدواری کرد که دیگر هرگز کلمه اعدام در ایران شنیده نشود.
راحله راحمی پور که برادرش حسین راحمی پور در سال ۶۲ اعدام شد طی یادداشت کوتاهی نوشت، «از نزدیک به چهل سال پیش ما هرشب و هر روز خبر اعدام و زندان جگرگوشه هایمان را می شنویم. این ماشین مرگ کی متوقف می شود؟… من به عنوان خواهر داغداری که عزیزترین وجودم را به دارکشیدند، خواهان لغوحکم اعدام هستم.»
خانواده های زندانیان سیاسی در ایرانشهر نیز هر یک با صدور بیانیه و یادداشت هایی خواهان توقف اعدام و بساط دار در ایران شدند.
جمعی از فعالین سیاسی و مدنی در تهران در بیانیه ای نوشتند: «ما فعالین سیاسی و مدنی ایران به عنوان صدای بخشی از جامعه ایران که بی شک انعکاس دهنده خواست اکثریت جامعه رنج دیده و شکنجه شده ایران است، خواستار لغو فوری حکم اعدام هستیم. ما معتقدیم اعدام به هر بهانه و با هر دستاویزی یک قتل آشکار و عمد دولتی است که نزدیک به چهل سال است توسط این حاکمیت اجرا شده ….»
برخی از طوایف بلوچ نیز، با امضای بیانیه مشترکی خواهان پایان دادن و لغو حکم اعدام در ایران شدند.
دراویش گنابادی نیز که در اعتراضات سراسری زمستان ۹۶ مورد سرکوب شدید مأموران حکومتی قرار گرفتند، در بیانیه خود نوشتند: «ما جامعه صلح طلب دراویش گنابادی، عمیقاً حکم اعدام را محکوم کرده و خواستار لغو این حکم هستیم.»
جمعی از فعالین حقوق بشری در استان خوزستان نیز اعلام کردند: «در کشور ما آمار اعدام نگران کننده است و طی ۳۹ سال تعداد بیشماری اعدام شدند…»