کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای شصت و ششمین بار نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کرد.
روز پنجشنبه ۲۳ آبان ۹۸ برابر با ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹، کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد با ۸۴ رأی موافق در برابر ۳۰ رأی مخالف، قطعنامه ای به تصویب رساند و نقض وخیم و سیستماتیک حقوق بشر در ایران را محکوم کرد.
خانم مريم رجوي، رئيس جمهور برگزيده شوراي ملي مقاومت ايران، ضمن استقبال از تصويب این قطعنامه گفت مسئولان اكثر جناياتي كه در اين قطعنامه به آن اشاره شده است همان كساني هستند كه از 4 دهه پيش مستمراً به جنايت عليه بشريت و به خصوص قتل عام زندانيان سياسي در سال ۱۳۶۷ اشتغال داشته اند. اين قطعنامه بار ديگر بر اين ضرورت انكارناپذير صحه مي گذارد كه مصونيت سردمداران جنايتكار اين رژيم قرون وسطايي مي بايد پايان يافته و همگي آنها بايد به خاطر چهاردهه جنايت عليه بشريت، در برابر عدالت قرار گيرند.
با استقبال از تصویب شصت و ششمین قطعنامه ملل‌متحد در محکومیت نقض #حقوق_بشر در #ایران تاکید میکنم که مصونیت سردمداران رژیم آخوندی باید پایان یابد، و به‌خاطر جنایت علیه بشریت محاکمه شوند. #NoImpunity4Mullahs pic.twitter.com/CdjZwRY2Um
— مریم رجوی (@Maryam_Rajavi_P) November 14, 2019
کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل در این قطعنامه ضمن محکومیت «تعداد زیاد هشدار دهنده اعمال و اجرای مجازات اعدام» در ایران از جمله نسبت به بازداشت های خودسرانه، شرایط زندان ها، تبعیض علیه زنان ابراز نگرانی عمیق نمود.
در ماده ۱۷ این قطعنامه از رژیم ایران خواسته شده است تا همه اشکال تبعیض و سایر موارد نقض حقوق بشر علیه زنان و دختران را از بین ببرد، اقدامات لازم را برای اطمینان از حمایت از زنان و دختران در برابر خشونت و حفاظت و دسترسی برابر آنها به عدالت انجام دهد، به موارد نگران کننده مربوط به ازدواج کودکان، زودهنگام و اجباری، آنگونه که توسط کمیته حقوق کودک توصیه شده است، رسیدگی کند، مشارکت زنان در فرایندهای تصمیم گیری سیاسی و سایر موارد را حمایت و ترغیب کند، و در عین حال به رسمیت شناختن ثبت نام بالای زنان در کلیه مقاطع تحصیلی در ایران، محدودیت های دسترسی مساوی زنان به همه ابعاد آموزش و مشارکت برابر زنان در بازار کار و در همه ابعاد زندگی اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، از جمله شرکت در و حضور در مسابقات ورزشی را رفع کند.
در ماده ۱۸ قطعنامه نیز از رژیم ایران خواسته شده است كه زنان مدافع حقوق بشر را كه به دلیل استفاده از حقوق خود در زندان به سر می برند، از جمله حق آزادی اجتماعات و اجتماعات مسالمت آمیز و حق آزادی بیان و عقیده، آزاد كند و اقدامات مناسب، محکم و عملی برای حفاظت از زنان مدافع حقوق بشر و تضمین بهره وری کامل آنها از حقوق بشر انجام دهد.