مقدمه
طي ماه آوريل، خصومت ملايان حاكم بر ايران عليه زنان شكل عريان تر و سيستماتيك تري به خود گرفت.
طي اين مدت، نه تنها اعدام و سركوب در زندانها به وحشيانه ترين شكل ادامه داشت، بلكه مقامات رژيم تمام تلاش خود را بكار بردند تا زنان را در تمام عرصه هاي اجتماعي محدود كرده و به خانه ها برانند. از وضع قوانين و اجراي طرحهاي مختلف براي ممانعت از اشتغال زنان گرفته تا موجي از موضع گيري ها و صدور فتوا براي حذف زنان از عرصه هاي موسيقي و ورزش.
تنها كار مورد پسند آخوندها براي زنان، خانه نشيني و فرزند آوري است. اين امر تا آنجا براي اين رژم ارتجاعي حائز اهميت است كه شخص خامنه اي بارها و بارها براي آن سخنراني و تبليغ مي كند. مجلس رژيم دست به صدور قوانين پي در پي مي زند. مقامات ريز و درشت، در تشويق زنان به خانه داري و فرزند آوري وارد صحنه شده و به سخنراني و صدور فتواهاي متعدد مي پردازند و مطبوعات رژيم به مشمئز كننده ترين وجه اين امر را تبليغ مي كند. حال سوال اينجا است كه آيا اين رژيم آخوندي كه بر كشور عظيمي چون ايران حكومت مي كند مشكل ديگري جز كاهش احتمال جمعيت ندارد؟
خير. جواب همانطور كه بارها رئيس جمهور مقاومت مريم رجوي بر آن تاكيد كرده اند اين است. رژيم حاكم بر ايران هم اكنون در گير و دار مشكلات متعدد و در سراشيب سرنگوني بيش از پيش مي داند كه به كدام قشر بيش از همه ستم كرده و بخوبي لمس مي كندكه نوك پيكان نيروي سرنگون كننده او همين زنان هستند. زنان همان نيرويي هستند كه تغيير را بزودي رقم خواهند زد.
نقض سيستماتيك بر امر حق زيستن
اعدام و محكوم به اعدام
آخرين نمونه اعدام زنان در آخرين روزهاي ماه آوريل صورت گرفت. به گزارش روابط عمومی و اطلاع رسانی دادگستری کل استان گیلان ، 3 نفر در زندان مرکزی رشت به دار آویخته شدند. يكي از اين قربانيان يك زن 48 ساله با نام اختصاري ف-ي بود. اتهامي كه به اعدام اين زن ختم شد، فروش، حمل و نگهداري 2.770 كيلوگرم ترياك قيد شده است. (سايت دادگستري استان گيلان – 5/2/94)
در روز 12 آوريل نيز خبر رسيد كه بزودی پاي چوبه دار بروند عبارت است از:
۱ـ اکرم مهدوی ۴۶ ساله و پس از 11 سال زندان.
۲ ـ فرشته عبد الملکی حدودا ۳۶ ساله با ۵ سال زندان.
۳ ـ زهره لواسطی ۳۶ ساله پس از ۵ سال زندان.
اعمال ضد بشري و مجازاتهاي بيرحمانه
قطع عضو, شلاق, شكنجه, تحقير و توهين
تهديد به جنايات جديد عليه زنان به بهانه حجاب
پس از اسيد پاشي ها و چاقو كشي هاي سال گذشته كه با زمينه سازي و حمايت مجلس و سران مذهبي رژيم ايران عليه زنان انجام شد، رسانه هاي حكومتي در اولين روزهاي سال جديد زمينه جنايات جديد را مهيا مي كنند. روز 11 فروردين اين تيتر در رسانه هاي مختلف حكومتي به چشم مي خورد، ”بد حجابی این خانم کار دستش داد”.
در زير اين تيتر، اين خبر گنگ را مي خوانيم. ” در يكى از شهرستانها، مردى كه به ميهمانى رفته بود، بعد از خوردن ناهار، وقتي صاحبخانه براى كارى از منزل خارج شد، ضمن عمل منافى عفت با همسر ميزبان، او را به قتل رساند. بعد از دستگيرى از قاتل مى پرسند: چرا اين عمل زشت را انجام دادى؟ قاتل جواب داد: من شب گذشته در مجلس عروسى، اين خانم را مشاهده كردم و ديگر نتوانستم خود را كنترل كنم و در نتيجه چنين تصميم گرفتم.”
سمیه مهری، از قربانيان حوادث اسيدپاشي، بعد از مدت‌ها تحمل بیماری و دو روز بستری‌شدن در بیمارستان و زیر چادر اکسیژن، به دلیل از کار افتادگی ریه در اثر زخم‌های ناشی از اسید درگذشت.
تعدادی از فعالان جنبش زنان قصد داشتند در روز سوم مرگ سمیه با گذاشتن گل و روشن کردن شمع مقابل بیمارستان محل فوتش، نسبت به او ادای احترام کنند. مقامات رژيم كه از تبديل شدن اين مراسم به يك اعتراض گسترده در وحشت بودند سريعا مأموران موتورسوار خود را به محل جديد گسيل كردند. ماموران، حاضران را پراکنده کرده و حتی شمع‌های آنان را نيز گرفتند.
سمیه مهری و فرزندش رعنا در اردیبهشت سال ۹۰ از سوی همسرش مورد اسیدپاشی قرار گرفتند. او در حالی این دنیا را ترک کرد که وضعیت حضانت و نگهداری دو دخترش کاملاً نامعلوم است.
مقامات زن ستيز حاكم بر ايران در ادامه سياست سركوب و تلاش براي حذف فعاليت اجتماعي زنان، در آخرين سخنراني هاي خود ضمن اظهارات تحريك آميزي، تلاش مي كنند زنان تسليم ناپذير ايران را با اعراب به كنج خانه ها برانند.
آخوند موحدي كرماني امام جمعه تهران، در خطبه روز 28 فروردين بدحجابي را گناه كبيره خواند و گفت: توجه داشته باشید ریشه‌کن کردن فرهنگ کفر، شرک، نفاق و گناه امکان‌پذیر است و می‌توانیم بدحجابی را که گناه عادی نیست و به امنیت کشور بستگی دارد ریشه‌کن کنیم.
حسن عاملی، امام جمعه و نماینده خامنه اي در استان اردبیل افتخار یک زن را نقش مادری دانست. وي بر اساس همين تفكر ارتجاعي نسبت به سپردن به كودكان به مهد كودك و امكان حضور زنان در جامعه شكايت كرد و اظهار داشت: تبعات این برون سپاری را در جامعه مشاهد خواهیم کرد.
دستگيريهاي خودسرانه
دستگيريهاي سياسي
دستگيري هاي خودسرانه در ماه آوريل ادامه داشت.
مأموران حکومت آخوندي صبح دهم فروردین، منیژه صادقی را به زندان سنندج منتقل کردند. دادگستري استان كردستان این فعال حقوق زنان را به اتهام “برهم زدن نظم عمومی” از راه فعالیت سیاسی به سه ماه و یک روز حبس محکوم كرده بود.
اين زنداني كه از بيماري قلبي رنج مي برد، در همان روز حين انتقال تعادل خود را از دست داده و به زمين افتاد كه باعث شكستگي دست او شد. زندانبانان تا 24 ساعت هیچ اقدامی براي درمان او انجام ندادند. پس از 24 ساعت تحمل درد شدید او رابه بیمارستان سنندج منتقل كردند اما بلافاصله پس از عمل جراحي و گچ گرفتن دست، به زندان برگرداندند.
چندي پيش، سردبیر خبرگزاری حكومتي ایسکانیوز امیر حسین متقی کە برای پوشش مزاکرات هستەای بە لوزان اعزام شدە بود، به اين كشور پناهنده شد.
ماموران وزارت اطلاعات یکی از خبرنگاران زن این خبرگزاری را كه با نام اختصاري (ط . ر) معرفي شده، بە وزارت اطلاعات احضار بازجويي كردند. ماموران دراین بازجویی‌ها، در پی کشف نوع روابط آقای متقی در برخورد با همکاران بودند. آنها نهايتا گذرنامه این خبرنگار زن را ضبط كردند.
زندان
شرايط زندان
شرايط زندانيان تحت حكومت ملايان ضد بشر بسيار وخيم است. در چنين شرايط زندانيان براي رسيدن به اوليه ترين حقوق خود راهي جز اعتصاب غذا نمي يابند.
روز ۱۹ فروردین، زن عراقی 39 ساله محبوس در زندان قرچك ورامين، خانم بسمه جبوری در اعتراض به عدم درمان و عدم انتقال به كشور خودش (طبق قرارداد تبادل اسرا بين ايران و عراق)، و همچنين شرایط قرون وسطایی حاکم بر این زندان دست به اعتصاب غذا زد. وي اعلام نمود كه تا رسیدن به اين خواسته ها به اعتصاب غذا ادامه خواهد داد.
خانم جبوری در ششمين روز اعتصاب غذا به سلولهای انفرادی منتقل گردید. این سلولها فاقد حداقل امکانات انسانی هستند و زندانیان در آنجا مورد اذیت و آزار و شکنجه های جسمی و روحی قرار می گیردند.
روز ۲۹ فروردین ماه و در سيزدهمين روز اعتصاب غذا وضعيت جسمي اين زنداني به وخامت گراييد.
زندان قرچك بعنوان مخوف ترين زندان زنان ثبت شده و مقامات رژيم براي تنبيه و تهديد زندانيان از اين محل استفاد ه مي كنند. اما ساير مقامات رژيم در ساير زندانها نيز انسانها را از هرگونه حقوق اوليه خود محروم مي كنند.
بند زنان زندان سنندج بیش از ١٦ زندانی با جرایم مختلف را در خود جاي داده است كه از بسیاری از امکانات رفاهی از جمله، حق هواخوری محروم می‌باشد.
در اين بند مانند زندان قرچك ورامين، بند زندانیان سیاسی و زندانیان جرایم عادی تفکیک نشدە است. اين زندانيان در يك فضای بسيارکوچک نگهداری می‌شوند. تعدادی از آنها در اثر کمبود نور خورشید بيمار شده اند.
عليرغم همه اين شرايط و اينكه اين بند كوچك مخصوص زنان مي باشد، اما پوشیدن چادر براي زندانيان اجباری می‌باشد.
نقض حقوق پايه اي
طي ماه آوريل طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر كه با ملاحظات شوراي نگهبان مواجه شده بود توسط نمایندگان مجلس رژيم اصلاح شد و امتيازات جديدي براي مزدوران رژيم در زمينه سركوب زنان در نظر گرفته شد.
يك نماينده زن در مجلس رژيم بنامه فاطمه راكعي فاش ساخت زنان مزدور در اين ارگان رژيم اولين حاميان طرحهاي زن ستيزانه هستند و گفت: نمايندگان زن بعضا بدتر و جلوتر از نمایندگان مرد از طرح‌هایی که در راستای حقوق زنان نيست حمایت کرده‌اند.
اين در حالي است كه زنان تا همين امروز هم از شديد ترين تبعيض و سركوب رنج مي برند.
آخوند جعفر سبحانی در روز 3 مهر 93 گفته بود: یکی از دلایل بی‌بند و باری و فساد در جامعه حضور بانوان در جامعه و فعالیت‌های اجتماعی آنان است. نبود بانوان در عرصه فعالیت‌های اجتماعی سبب حضورشان در منزل و کانون خانواده می‌شود.
آخوند محسن قرائتي نيز در 20 اسفند 93 گفته بود: وظیفه اصلی زن، خانه داری، همسر داری، فرزندآوری و تربیت آن است. (باشگاه خبرنگاران جوان – 7/1/94)
خبرگزاري حكومتي مهر در روز 23 مهر گزارش جديدي از وضعيت اشتغال زنان ايراني منتشر كرد. اين گزار هرچند ناقص و سفيد ساز شده است، يك بعد از تبعيض جنسي عليه زنان در ايران را به نمايش مي گذارد. سر تيتر هاي اين گزارش به شرح زير است.
- نزديك به نیم میلیون نفر از بیکاران مطلق کشور را زنان تحصیل کرده تشکیل میدهند.
- نرخ بیکاری زنان زیر ۳۰ ساله، ۴۳ درصد است.
- از مجموع 3 ميليون زن شاغل 403 هزار نفر با اضافه کاری امرار معاش می کنند.
- بیکاری زنان ۲.۳ برابر مردان است و ۲۷ میلیون زن مطلقا هيچ نقشی در اقتصاد و تولید ندارند.
به گزارش خبرگزاري حكومتي مهر در سال ۱۳۹۲ حدود ۵.۱ میلیون نفر جمعیت دارای تحصیلات عالی و یا در حال تحصیل به زنان اختصاص دارد که از این جمعیت نیز حدود ۳.۴ میلیون نفر يعني ۶۵.۶ درصد غير فعال هستند.
حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران نوشت: بیش از دو میلیون و ۵۶۳ هزار نفر زن سرپرست خانوار در کشور ما وجود دارد. بر اساس قانون تامین زنان و کودکان بی‌سرپرست، سازمان‌های حمایتی باید حداقل ۲۰۰ هزار تومان ماهیانه به این افراد پرداخت شود. در حالی که در حال حاضر ما از ۵۰ هزار تومان تا ۱۰۰ هزار تومان مستمری ماهانه به خانواده‌هایی که از یک تا پنج نفر هستند پرداخت می‌کنیم. (سايت حكومتي تي نيوز – 20/1/94)
فقر عمومي مردم ايران و قوانين ظالمانه و زن ستيزانه اين رژيم بسياري از دختران جوان را هم به همين ترتيب به نابودي مي كشاند. واضح است اولين قانون كه منجر به اين تراژدي مي شود قانون ازدواج دختر بچه ها است.
مجید ابهری، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بهشتی در مصاحبه با خبرگزاري ايسنا 29 فروردين اعلام نمود كه زن زنان مطلقه به 16 سال رسيده است.
ين تراژدي عواقب بازهم سياه تري را نيز بدنبال دارد.
طبق آمار ستاد مبارزه با موادمخدر رژيم، 279 زن معتاد درسال 93 جان خود را از دست داده اند. این آمار نسبت به سال 92، 33 افزايش داشته است. (ايرنا – 2/2/94)
نقض حقوق اقليت هاي مذهبي و قومي
تحت رژيم ملاها، بهاييان كماكان قربانيان سركوب و دستگيري هستند.
شهروندل بهايي، فرحناز میثاقیان روز هفدهم فروردین، خود را جهت تحمل یک سال حبس تعزیرى به زندان یزد معرفى کرد.
روز ١٨ فروردین، نیروهای امنیتی حکومت ایران در تهران بە منزل دو شهروند بهایی یورش بردە و یکی از آنان بە نام افسانە یادگار را بازداشت و بە مکان نامعلومی منتقل کردەاند.
تبعيض عليه زنان
معاون آخوند روحاني در امور زنان و خانواده پس از سفر به استان گيلان ضمن اشاره به تأثیر زنان توانمند و فعال گیلانی در توسعه و پیشرفت استان، جلسه شورای اداری استان رایکدست مردانه توصيف كرد و نوشت، در اين جلسه متشكل از مدیران، نمایندگان مجلس، فرمانداران، بخشداران و… مشابه اکثر استان‌ها، زنان غایبان بزرگ بودند. (فارس – 29/1/94)
وبسايت حكومتي مشرق نيوز بخش هايي از قانون ارتجاعي ارث تحت حكومت آخوندي را كه به زنان مربوط مي شود منتشر كرده است. براي فهم گوشه اي از ضديت رژيم با زنان، به بعضي از محورهاي اين قانون توجه كنيد.
– زن در صورت داشتن فرزند از شوهرش، از او یک هشتم ارث می‌برد. اگر آن مرد، سه یا چهار همسر داشته باشد، فقط همین یک هشتم بین آنان تقسیم می‌شود. اگر زن از شوهرش فرزند نداشته باشد، یک چهارم ارث می‌برد.
اگر زنی با شخص متوف در عقد موقت باشد، از آن همسر ارثي نمی‌برد و حتي اگر متوفي چنين وصيتي كرده باشد، اين وصيت اعتبار قانونی ندارد.
– اگر زني بمیرد و وراثی نداشته باشد، شوهر تمام ترکه زن را به ارث می‌برد. اما اگر شوهر بمیرد و وراثی نداشته باشد، زن همان يك چهارم دارايي را از شوهر به ارث می‌برد و بقیه تركه مرد به دولت داده می‌شود. (كميسيون زنان شوراي ملي مقاومت – 1/2/94)
اعتراضات زنان
اما عليرغم تلاش هاي رژيم آخوندي، هرچه تبعيض و سركوب بيشتر مي شود، حضور اجتماعي و سياسي زنان و اعتراضات آنان نيز افزايش مي يابد.
روز دوشنبه ٢٤ فروردین تعدادي از مادران زندانيان درمعرض اعدام، به همراه ساير افراد خانوداه براي اعتراض مقابل زندان قزل حصار كرج تجمع كردند. آنها با خود بطری های بنزین همراه داشته و تهدید مي كردند: ”اگر فرزندانمان را اعدام كنيد، در مقابل زندان خود سوزی خواهيم كرد”.
منصوره بهکیش، فعال حقوق بشر و از خانواده زندانيان سياسي قتل عام شده در دهه 60 مي باشد. وي طی یادداشتی بازدید نوروزی سال 94 از خاوران را اينگونه توصيف نمود:
“روز هفتم فروردین 94، من و خواهرم به خاوران رفتیم. معلوم بود قبل از ما نیز تعدادی از خانواده ها آمده بودند، چون گل های تازه و زیبای شان بر روی خاک مانند خورشید می درخشید. هرچند جمعه آخر سال نگذاشتند ما خانواده ها با همدیگر آن جا را گل باران کنیم، ولی اين حق ما است كه حقیقت روشن شود و آنها پاسخ دهند که چرا و چگونه آن ها را کشتند.
در تابستان 1367، پس از يك فتوا از طرف خميني، 30.000 زنداني سياسي پس از دادگاههاي چند دقيقه اي كشته شده و سپس در گورهاي بي نام و نشان بدون اطلاع خانواده هايشان دفن شدند. خاوران يكي از اين گورهاي جمعي است كه رهگذران با ديدن جسد هاي بيرون آمده از خاك، آنجا را كشف كردند.
پس از اعتراضات گسترده معلمين در اسفند ماه سال گذشته، معلمين آزاده كه وعده داده بودن در صورت عدم رسيدگي به خواستهاي بر حقشان مجددا دست به اعتصاب و اعتراض بزنند، مجددا به تظاهرات برخاستند. شهرهایی که اعتراضات معلمان در آنها صورت گرفته است، به بیش از 60شهر رسیده است. هزاران معلم به جان آمده در مقابل ادارات آموزش و پرورش با وجود تهدیدهای امنیتی رژیم آخوندی تجمع کردند. زنان شجاع ايراني نيز در كنار همكاران خود با استواري ايستادند.
زنان ايراني بي وقفه در برابر سركوبگري هاي اعمال شده از طرف رژيم مي ايستند. تنها 2 نمونه از دهها مورد رويارويي زنان شجاع با ماموران سركوبگر رژيم را قيد مي كنيم.
بعدازظهر روز اول اردیبهشت، چند مزدور بسيجي در خيابان پونك تهران به بهانه بدحجابي براي چند دختر جوان مزحمت ايجاد كردند. دختران جوان كه از اين عمل به خشم آمده بودند، با هرچه در دست داشتند به مزدوران بسيجي حمله كردند. بسيجيان با ديدن اين صحنه به وحشت افتاده و فرار را بر قرار ترجيح داند.