مقدمه
یکی از وقایعی که طی ماه آوریل اتفاق افتاد، برگزاري دور دوم انتخاب نمایشی مجلسین رژيم بود. رژیم سعی می کند این انتخابات را موفقیت آمیز اعلام کند. یکی از موضوعاتی که عوامل رژیم بسیار روی آن سرمایه گزاری می کنند رکورد تعداد زنان است که برای اولین بار به ۱۷ نفر رسیده است
حقیقت این است که زنان ایرانی تا روز انتخابات تلاش بسیاری نمودند و با ایجاد کمپین های مختلف تمام تلاش خود را بکار گرفتند تا بلکه بتوانند چهره مردانه مجلس را عوض کنند. اما متاسفانه چنین تغییری تحت حاکمیت مطلق ولایت فقیه که یک پایه آن زن ستیزی است میسر نیست.
آمارها خود سخن ميگويند: در ابتداي كار 1126 زن کاندید شده بودند که شاید بتوانند کرسی نمایندگی را از آن خود کنند. اما 1100 نفر از آنها توسط شوراي نگهبان بدليل اينكه التزام فكري و عملي لازم به ولايت فقيه رژيم را نداشتند!!! سلب صلاحيت شدند. نهایتا تنها 26 كانديد زن باقي ماند که ”وفادار به اصل ولايت فقيه” تشخیص داده شدند و زنان ايران مجبور به انتخاب نماينده از ميان اين وفاداران به ولايت فقيه براي استيفاي حقوق شان شدند!
نتیجه اينكه پس از این انتخابات، در یک مجلس 290 نفره 17 نفر زن وجود دارد که معادل 5.86 درصد می شود. آیا در اين رژيم بنيادگراي زن ستيز آنها خواهند توانست مانع تصویب لوایح زن ستیزانه بعدی شوند؟ آیا آنها میخواهند این کار را بکنند؟ آیا پس از این زنان از آزادی های بیشتری برخوردار خواهند بود یا آنطور که آخوند روحانی طی ۳ سال اخیر ثابت کرده است وضعیت برای زنان رو به وخامت بيشتر خواهد رفت؟
سطور زیر حقایق مادی را برای همه روشن می کند.
نقض سيستماتيك بر امر حق زيستن
اعدام و محكوم به اعدام
اعدام
رژیم آخوندی آغاز سال نوی ایرانی را با اعدام زنان بیشتری رقم زد. طی ماه آوریل ۴ زن به دار آویخته شدند. آمنه رضایی ۴۳ ساله در کاشمر و ۲ زن زندانی در بیرجند همگی در روز 26 فروردین به دار آویخته شدند. همچنین زینب چمنی 27 ساله در روز ۵ اردیبهشت در زندان ساری حلق آویز گردید. آمار اعدامها به این ترتیب به ۶۷ عدد می رسد.
اعمال ضد بشري و مجازاتهاي بيرحمانه
قطع عضو, شلاق, شكنجه, تحقير و توهين
اعمال شکنجه و اعمال وحشیانه علیه زنان پابپای اعدام ها ادامه دارد. روز ۸ اردیبهشت 95 یک زن در گلپایگان در ملاء عام شلاق خورد. اتهام او داشتن روابط نامشروع با مرد دیگری بوده است. علاوه بر حکم ۱۰۰ ضربه شلاق که اجرا شد وی باید ۱۵ سال را در زندان بگذراند.
در این ماه شاهد از سر گیری جنایات اسیدپاشی بودیم. روز 16 فروردین يك دختر جوان در اثر اسيدپاشي در استان تهران
از ناحيه دست و قسمتي از صورت سوخت. مرد اسيدپاش با موتور سيكلت به قرباني خود نزديك شده و پس از پاشيدن اسيد فرار كرده است . عليرغم تكرار اين خشونت سيستماتيك تا به امروز يكي از مرتكبين و عاملين آن دستگير نشده اند.
شکنجه و سرکوب زنان دامن سطوح بالای کارمندان دولتی را نیز گرفت. البته رژیم ایران بنا بر طبیعت خود موضوعات سیاسی را پشت موضوعاتی مثل حجاب و جرائم اجتماعی مخفی می کند. المیرا خاماچی، عضو شورای شهر تبریز بیش از ۵۰ روز است که در زندان انفرادی و تحت فشار و شکنجه شدید قرار دارد. علیرغم اتهاماتی مثل بد حجابی و اختلاس که علیه او عنوان شده، علت واقعی دستگیری او، توهین به نماینده خامنه‌ای و رد کردن طرح‌های اقتصادی و اجتماعی سپاه پاسداران در شورای شهر تبریز و عدم تخصيص بودجه براي آن بوده است.
دستگيريهاي خودسرانه
دستگيريهاي سياسي
صبح روز ١٩ فروردین فعال مدنی ناهید گرجی برای تحمل ۳ سال حبس تعزیری، وارد زندان وکیل آباد مشهد شد. علت بازداشت و محکومیت او فعالیت در شبکه های اجتماعی است.
«نرگس فرهادی» از اعضای “عرفان حلقه”، صبح روز چهارشنبه ۱۸ فروردین به دادسرای مقدس واقع در زندان اوین فرا خوانده شد.
روز دوم اردیبهشت افسانه بایزیدی، فعال دانشجویی کُردستان، برای بار سوم توسط مأموران اداره‌ی اطلاعات شهرستان بوکان بازداشت گردید. این دستگیری طی یک یورش به خانه مسکونی و بدون ارائه هیچگونه مجوز قانونی انجام شد.
دستگيريهاي اجتماعی
عصر روز جمعه ۲۹ اسفندماه تعدادی از فعالین مدنی کُرد در روستای قصریان از توابع سنندج به مناسبت نوروز مراسمی برگزار کردند. بسیاری از شرکت کنندگان بلافاصله پس از برنامه احضار و دستگیر شدند و لااقل تا 10 روز بعد هیچ اطلاعی از آنها در دست نبود. ماموران حتی تجمع خانواده های آنها که بدنبال عزیزان خود بودند را با ضرب و شتم پاسخ دادند.
در ادامه دستگیری های نوروزی، «سهیلا محمدی»، فعال مدنی سنندجی روز 12فروردين به اتهام «اخلال در نظم عمومی» به شعبه پنجم دادیاری دادسرای سنندج احضار گردید.
روز ۱۳فروردین نیز چندین نفر در جریان تجمع حامیان محیط زیست و حقوق حیوانات دستگیر شدند. بازیگر سینما، هدیه تهرانی در شمار دستگیر شدگان بود.
زندان
شرايط زندان
شرایط زندانهای رژیم آخوندی کماکان وخامت بار است. در این میان بسیاری از زندانیان در بند زنان، ناچارند فرزندانشان را در فضای زندان کنار خود نگه دارند. خبرگزاري حكومتي ايلنا تعداد این کودکان را ۲۰۰ تا ۲۵۰ نفر اعلام کرد.
زندانیان با فشار ها و اعمال ضد انسانی و غیر قانونی متعدد دست و پنجه نرم می کنند. نازک افشار، کارمند ایرانی‌الاصل سفارت فرانسه که ابتدای اسفند ماه سال گذشته هنگام ورود به کشور در فرودگاه بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود، نزدیک به ۲ ماه را در وضعیت نامساعدی به سر برد. وی مرتب بی‌هوش می شد و بدنش بر اثر زمین خوردن های پیاپی کبود می شد. او بارها حین شکنجه و بازجویی از هوش رفته است اما بازجویان به جای انتقال او به بیمارستان پس از بهوش آمدن، مجدداً به کار بازجویی خود ادامه داده‌اند.
قدریه قادری، زندانی سیاسی کُرد که در بند نسوان زندان مرکزی یاسوج نگهداری می‌شود، علی رغم وجود چندین بیماری عفونی و ارتوپدی، از چندین ماه پیش به بیمارستان اعزام نشده است.
وضعیت جسمی زندانی سیاسی دهه 60 صدیقه مرادی نیز در پنجمين سال زندان وخیم می‌باشد. پارگي مينيسك و تاندن پا و سياتيك از جمله مشكلات جسمي است كه اين زنداني سياسي با آن روبروست. این وضعیت به خاطر محل بند زنان تشدید می شود چرا که خانم مرادی باید هر روز از تعداد زیادی پله بالا و پائین برود.
سحر الیاسی ۲۱ ساله به جرم فعالیت در شبکه های اجتماعی و «توهین به مقدسات» در زندان اراک به سر می برد. او در آذر ماه ۱۳۹۴ با حیله از خانه بیرون کشانده شد و دستگیر گردید و در حال حاضر در انتظار دادگاه تجدیدنظر به سر می برد. (24فروردین)
وضعیت قضایی گلناز آهنگ خوش که در خرداد ۹۳ به همراه تعداد دیگری از فعالین کرد توسط سپاه پاسداران دستگیر شده بود پس از ۲ سال هنوز نامعلوم است. او هم اکنون در زندان ارومیه به سر می برد.
پرونده مریم اکبری منفرد جهت «اعاده دادرسی» در دیوان عالی کشور در دست بررسی است. این زندانی که سه فرزند دختر دارد، از بیمارهای مختلف جسمی رنج می برد اما بارها از اجرای قرارهای پزشکی او در بیرون از زندان جلوگیری کرده اند.
نقض حقوق پايه اي
زنان ایرانی به شیوه های متعدد از حقوق خود محروم می شوند. ساده ترین حق زنان که حق پوشش است بیش از همه مورد هجوم آخوندهای حاکم بر ایران است. احمد علم‌الهدی امام جمعه مشهد و نماینده خامنه ای در استان خراسان رضوی مدعی شد بدحجابی از اختلاس بدتر است.
از صبح روز شنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۵ مرحله جدید فعالیت گشت‌های طرح امنیت اخلاقی در پایتخت کلید خورد و ماموران پلیس در قالب گشت‌های خودرویی و موتوری و با استقرار در مقابل پاساژها، مراکز خرید به برخورد با به اصطلاح مصادیق بدپوششی و کشف حجاب در خودرو پرداختند.
علاوه بر این، حسین ساجدی‌نیا رئیس پلیس تهران از ساماندهی بیش از ۷۰۰۰ مامور نامحسوس پلیس امنیت در راستای اجرای این طرح خبر داد. مقامات رژیم در این رابطه به تقدیر از نیروی انتظامی پرداختند.
حجاب اجباری دامن مهمانداران زن ایرفرانس را هم گرفت تا جاییکه آنها پس از اعتراض توانستند از سفر به ایران خودداری کنند.
محرومیت زنان از حقوق اولیه اجتماعی باعث فجایع بسیاری شده است. در سال 94، زنان زیر 20 سال بیشترین متقاضی طلاق در استان مازندران بودند و 40 درصد از کل متقاضیان طلاق را تشکیل می دادند. 90 درصد از این پرونده ها به طلاق منجر می شود. این وضعیت به طور خاص ناشی از سیاست های ازدواجهای اجباری و زیر سن قانونی است.
طی این ماه فجایع متعددی از خشونت علیه زنان در رسانه ها منتشر شد که هیچکدام توسط مقامات رژیم پیگیری نشد. سکینه ازبک ۱۵ ساله، که در ۱۴ سالگی مجبور به ازدواج با مردی مسن شده بود توسط شوهرش مورد ضرب و شتم قرار گرفته و از طبقه سوم به بیرون پرتاب شد. وی هم اکنون بدون هیچگونه ارگانهای دولتی بدون هزینه درمان در بیمارستان رها شده است.
داستان تجاوز و قتل ستایش قریشی، دختر ۶ ساله افغانی سراسر ایران را به درد آورد.
از ابتدای سال ۱۳۹۴ تا پایان آن می توان حدود ۹۴ عنوان خبری یافت که در آن زنی به قتل رسیده است.
اعظم، زن دیگری است که توسط شوهرش ۲۱ روز شکنجه شد. شوهر اعظم که او را مدتها تا سرحد مرگ شکنجه کرده است، می تواند به راحتی با یک وثیقه ۲۰میلیون تومانی آزاد شود.
شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان و خانواده رياست جمهوري رژيم اذعان کرد که شکنجه 21 روزه اعظم در پی عدم حمایت‌های قانونی از مراجع ذیربط به وقوع پیوست.
خودکشی زنان در این ماه روند وحشت آوری به خود گرفت. در میان خودکشی های بسیار خودکشی دختران ۱۰ و ۱۵ ساله کرد و ترک و خودسوزی یک زن باردار جای تامل دارد.
نقض حقوق اقليت هاي مذهبي و قومي
سحر پناهی، دانشجوی رشته ادبیات فارسی درترم پنجم با مراجعه به سایت پیام نور دانشگاه با تیتر محرومیت از تحصیل مواجه شد. اخراج این دانشجو تنها به دلیل بهایی بودن صورت گرفته است.
تبعيض عليه زنان
تبعیض علیه زنان موضوعی است که بصورت مکرر توسط مقامات خود رژیم به آن اذعان می شود. این تبعیض در همه عرصه ها بارز می شود از جمله در تفکیک جنسیتی در محیط های عمومی. در این ماه رژیم ایران از ایجاد سالن ویژه بانوان در مسیر تهران – مشهد و بالعکس در قطارهای نور خبر داد.
ورود زنان به ورزشگاهها کماکان ممنوع است و مقامات شرط های مختلف ارتجاعی برای ورود زنان وضع می کنند.
صخره نورد مدال آور ایرانی فرناز اسماعیل زاده از تبعیض در رشته خود می گوید و ژیمناست ایرانی مهسا احمدی بدلیل عدم اجازه فعالیت ورزشی به بدلکاری در هالیوود روی می آورد و در آنجا افتخار کسب می کند.
البته ورزش تنها مشکل زنان ایرانی نیست. بنابه گزارش سایت حکومتی ایران استخدام، رشد استخدام زنان در ایران صفر درصد برآورد شده است. بر اساس پژوهش موسسه کاریابی «تلنت»، در ایران زنان ۲۹ درصد کمتر از مردان در مشاغل مشابه دستمزد دریافت می کنند.
زنان کارگر پنج درصد کل کارگران را تشیل می دهند و در نتیجه نادیده گرفته شده و از حقوق اولیه قانونی خود محرومند.
سهیلا جلودارزاده عضو سابق مجلس حقوق زنان کارگر را یک چهارم حداقل حقوق بر آورد کرد و تاکید کرد که زنان بدلیل نیاز شدید مالی مجبورند به این وضعیت تن دهند و مورد بهره کشی قرار گیرند. وی همچنین گفت، بیش از2 ميليون و 500 هزار زن به دنبال فراهم کردن شرایط کار هستند و از اين که نمی توانند کاری انجام دهند از فقر و بدبختی رنج می برند. علیرضا محجوب دبيركل خانه كارگر نیز اعتراف کرد: اکنون ما شاهد آن هستیم که امنیت شغلی زنان كارگر در كارخانه ها و كارگاه ها به دليل ازدواج يا بارداري تهديد مي شود.
اعتراضات زنان
برجسته ترین اعتراضات زنان طی ماه گذشته، فعالیت مادران شهدا و زندانیان سیاسی در محکومیت اعدام بود. شعله پاکروان، مادر ریحانه جباری دکوراتور جوانی که بخاطر دفاع در برابر تجاوز یک مامور وزارت اطلاعات اعدام شد پس از انتشار تصویب حکم اعدام یک جوان بنام هیمن اورامی نژاد خطاب به رئیس قوه قضاییه آخوندی نوشت: قضاتی که اینچنین حکم اعدام امضا میکنند بدانند که روز حساب ، میبایست به تک تک امضاهایشان پاسخ دهند . وای به عاقبت بدکرداران در چنان روزی .
وی همچنین خطاب به مادر زینب چمنی که اخیرا اعدام شد نوشت: باید انتخاب کنی باقیمانده ی عمرت را چگونه سپری کنی. در خانه پنهان شوی و در اشک و حسرت دست و پا بزنی یا به صف مبارزان نه به اعدام بپیوندی. میتوانی تلاش کنی تا دختران دیگر را از کابوس طناب دار نجات دهی.
تظاهرات معلمین نیز از ماههای گذشته کماکان ادامه دارد. روز ۳۰ فروردین ۱۳۹۵ نیز گروه کثیری از معلمین با برگزاری تجمعی در تهران اعتراض خود را به پایین بودن حقوق ماهانه معلمین اعلام کردند. بیشتر شرکت کنندگان در این تجمع زن بودند.