زندانی سیاسی گلرخ ابراهیمی ایرایی در نامه ای از زندان آمل، قضائیه رژیم ملایان به خاطر سرعت دادن به اجرای احکام اعدام در سالهای اخیر به چالش کشیده است.
او در این یادداشت به تسریع آنچه که قتل های حکومتی می نامد بر اساس قانونی مصوب سال ۹۸ در دوران ریاست ابراهیم رئیسی بر قوه قضائیه اعتراض می کند.
گلرخ ابراهیمی ایرایی رژیم ایران را به خاطر صدور احکام قصاص که به کشتار سیستماتیک «به هر بهانه ای» و «با وارد کردن هر اتهامی» مجوز می دهد، محکوم کرد.
همانطور که خانم ایرایی در یادداشت خود نوشته است، «زیستن با محکومین به قصاص و شاهد دردهای آخرشان به سمت جایگاه مرگ بودن باعث میشود بیش از پیش در جهت رفع مصائب آنها برآئیم.»
بخش هایی از یادداشت خانم گلرخ ابراهیمی ایرایی از زندان آمل در زیر آمده است:
تسریع اجرایی حکم قصاص با چه نیتی انجام می شود؟ حبس زدایی یا سرعت بخشیدن به قتل های حکومتی؟ بهبود شرایط یا پاک کردن صورت مسئله؟ سال ۹۸ که ابراهیم رئیسی همچنان بر مسند قدرت ریاست قوه قضائیه بود، با احیای قانونی در مورد زندانیان محکوم به قصاص، موجب تسریع اجرای احکام اعدام این زندانیان شد.
تا پایان همان سال شاهد اجرای احکام اعدام بسیاری از زندانیان در زندان های سراسر کشور ایران بودیم.
از زمستان ۹۸ تاکنون گذشته از آنکه محکومین بسیاری با تسریع جریان پرونده هایشان به دار آویخته شدند، محکومین سالهای اخیر نیز از فرصت کافی برای فرجام خواهی به شکل پیش برخوردار نبودند.
در گذشته پروسه دادرسی در خصوص مرتکبین قتل چند سال به طول می انجامید.
این امر موجب می شد محکومین در طول زمان فرصت داشته باشند با شاکی ارتباط برقرار کنند در برخی موارد نیز موفق به گرفتن رضایت شوند. این مسئله به منزلهی رهایی از حکم مرگ برای آنها بود.
در حالی که قوانین به قتلهای حکومتی مشروعیت بخشیدهاند، شاهد بازدارنده بودن احکام مرگ صادره نبوده ایم… این قوانین با همان تعاریف گنگ و سنتی به قصد پاک کردن زمین از لوث وجود مفسدین فیالارض، همچنان در حال تاخت و تاز است و جان میستاند.
بازنگری در قانون قصاص، در صورت استمرار استبداد دینی دور از ذهن است و ماشین قتل حکومتی توقفناپذیر.
همهی اینها درحالیست که ترویج خشونت و آموزش افراد به انتقامجویی از کودکی و نوجوانی، در مدارس و توسط رسانهها فضای رعبآوری را ایجاد کرده است.
رژیم ایران جان بسیاری افراد را به بهانه های مختلف گرفت
گلرخ ابراهیمی ایرایی رژیم ملایان را متهم به گذاشتن بار اجرای حکم قصاص بر دوش خانواده قربانی و پنهان شدن در پشت شاکی خصوصی متهم کرد. او سپس توضیح داد که چرا این موضوع را حالا مطرح می کند:
هدف از پرداختن به این مسئله در شرایط فعلی، باز کردن باب اعتراض به تسریع اجرای حکم قصاص است. قانونی که در صورت مشمول زمان شدن، مرگ را به تعویق میاندازد و گاه منجر به بخشیدن زندگی دوباره به افراد میشود.
جمهوری اسلامی از ابتدای در دست گرفتن قدرت در ایران، با به کار انداختن ماشین کشتار، به قتل مخالفان سیاسی، سارقان مسلح، فروشندگان مواد مخدر و مرتکبان به قتل و… اقدام نموده و بسیاری را طی این سالها تیرباران کرده یا به دار آویخته است.
کشتار به شکل سیستماتیک به هر بهانهای و با وارد کردن هر اتهامی محکوم بوده و باید از قوانین حذف شود. حکم مرگ همیشه مورد اعتراض بوده و حال تسریع رسیدگی به پروندههای محکومین به قصاص و اجرای عجولانهای احکام مرگ که اندک روزنهی امید را از محکومین به قصاص گرفته، شرایط را خوفناکتر از پیش کرده است.
زیستن با محکومین به قصاص و شاهد دردهای آخرشان به سمت جایگاه مرگ بودن باعث میشود بیش از پیش در جهت رفع مصائب آنها برآئیم.
جا دارد در پایان یادی هم کنم از معلم سر به دار، فرزاد کمانگر، که ماشین کشتار حکومتی دوازده سال پیش در چنین روزهایی از وجود گرانبهایش محروممان کرد.
ایستادهایم همچون او، تا سرنگونی استبداد و ارتجاع و تا برچیده شدن بساط ظلم و ظالمان.
گلرخ ابراهیمی ایرایی/ اردیبهشت ۱۴۰۱، زندان آمل