باران های سیل آسا از ۲۰ تا ۲۲ دی ۹۸ در جنوب استان سیستان و بلوچستان ارتباط بیش از ۵۰۰روستا را قطع کرد. حدود ۳۵۰ تا ۴۰۰روستا همچنان در محاصره سیل به سر می برند. زنان و کودکان بسیاری در این مناطق بدون کمترین کمک و امکاناتی در محاصره سیل قرار دارند.
منابع محلی گفتند، قریب به ۴۰هزار خانه روستایی تخریب شده است. عمده کمک ها از سوی مردم محلی است و تا کنون دولت هیچ اقدام مؤثری برای مردم انجام نداده است.
یکی از زنان به نام ماهرخ غلامحسین پور گفت، «سیل خانه های خشتی و کپرها را برد. همان یک گوسفند و گوساله لاغری که از مرگ واقعی نجاتمان می داد را با خودش برد. ظرف و ظروف و رخت و لباس ها. همان اندک دارایی مردم فقیر را برد. کودکانی که در فقر کامل به مدرسه می آمدند و در سرما و گرما تنها یک جفت کفش پاره داشتند حالا همان کفش پاره را هم ندارند.»
یکی از معلمان مدرسه به نام مریم بالاشیخ در یکی از روستاهای سیل زده در بخش دشتیاری گفت، «مسیر ارتباطی روستاها و حتی شهرها بسته شده است.»
مریم گفت، خودش هیچ هلی کوپتری از هلال احمر را ندیده که برای کمک بیاید. شانزده کودک به یک درخت آویزان شده بودند برای اینکه آب آنها را با خود نبرد. مردم از چابهار یک قایق صیادی آوردند تا زنان و کودکان گرفتار شده را نجات بدهند.
مریم از قول مددکاران محلی شنیده که اثری از روستاهای پراکنده پلان و دشتیاری نیست. همه خانه ها زیر آب هستند و رودخانه دارد اجساد چند فرد مفقود شده را پس می دهد.
سه دختر بچه در حالی که از سرمای زمستان یخ می زنند زندگی خود را پس از سیل این گونه توصیف می کنند:
دختر بچه اول : ما از سرما داریم می میریم نفت به ما نمی دهند.
دختر بچه دوم: دیروز سیل آمد، خانه ها و همه چیز ما را برد، گوسفندانمان مردند، ما الان هیچی نداریم، این هلال احمر اصلا گوشی را جواب نمی دهد!
دختر بچه سوم : سیل آمد و در سیل خانه های ما پر از آب شد.
در مناطق زرآباد و کنارک بالای هر درخت یکی دو نفر آویزان بودند. اما این افراد در طول چند روز که نه امکان آشپزی دارند و نه غذای کافی خورده اند و لباس کافی هم ندارند زیر بارش باران و سوز سرما تا چه مدت می توانند در شرایط آویزان مانده به درخت ها دوام بیاورند؟
مردم چندین روز است که نان در آب می زنند، نه برقی برای روشنایی دارند و نه آبی برای پاک کردن آثار سیل، زنان و کودکان از سرما یخ کرده اند و شب ها را در آب می گذرانند. آنها نیاز شدید به لباس و وسایل گرمایشی دارند.
یکی از این شهروندان می گوید، «پل ها شکسته و نمی توانیم از رودخانه ها عبور کنیم، دستمان از دنیا کوتاه شده، انگار فراموش شده ایم!»
یک شهروند دیگر گفت، «اکثر خانه ها در روستاهای نیکشهر خشتی و گلی هستند و آسیب وارده خیلی زیاد بوده.»
در همین ایام، در یکی از روستاهای زاهدان بر اثر بارندگی شدید سقف یک خانه گلی ریزش کرد و یک دختربچه ۷ ساله به شدت مصدوم شد. (خبرگزاری حکومتی رکنا – ۲۱ دی ۱۳۹۸)
یک فعال بلوچ در صفحه توییترش از مرگ یک دختربچه پنج ساله خبر داد. کودکی که نامش در آمار رسمی ذکر نشده است.
این فعال بلوچ در مورد خبر رسانی دولت به مردم گفت، هشدارهایی که از طرف سازمان مدیریت بحران داده بود فایده ای نداشت، چون مردم روستاها به اینترنت و وسایل ارتباط جمعی دسترسی ندارند. ۹۵درصد از مجموع پنج هزار روستای سیستان و بلوچستان ارتباط کامل مخابراتی نظیر تلفن ثابت، تلفن همراه و اینترنت ندارند و از طرف دیگر ۵۲درصد استان روستا نشین هستند. در چنین شرایطی مقامات حکومتی چطور می توانند از مردم انتظار داشته باشند که از هشدارها مطلع باشند.
در همین حال، بر اثر سیلاب، تمساح‌هایی به نام گاندو (به زبان محلی بلوچی) به سوی روستاها روانه شده‌اند و جان شهروندان را تهدید می‌کنند.
وزارت محیط زیست در این استان سیل زده، روز دوشنبه ۲۳ دی، هشدار داد تمساح‌های باتلاقی به مناطق سیل زده هجوم آورده‌اند. تمساح ها به دلیل احساس خطر بعد از سیل، حالت تهاجمی به خود گرفته‌اند.
فرماندار نیکشهر گفت، «بطور کلی هیچگونه ارتباطی با ۴۰۰روستای نیکشهر به دلیل انسداد مسیرهای ارتباطی وجود ندارد.» (خبرگزاری حکومتی ایلنا – ۲۴ دی ۱۳۹۸)
علی بیت اللهی، مدیر خطر پذیری مرکز تحقیقات راه و شهرسازی در مورد امکان جلوگیری از سیل و مقابله با این حادثه طبیعی توسط دستگاه های دولتی گفت، «به عنوان نمونه ژاپن که بیش از ۶۰درصد از وسعت جغرافیایی آن در معرض خطر سیل قرار دارد توانسته است با برنامه ریزی مناسب از وقوع این خطر طبیعی جلوگیری کند، اما سیل دوباره زندگی جنوبی های ایران را به چالش کشیده است.» (سایت حکومتی سلامت نیوز- ۲۴ دی ۱۳۹۸)
وی همچنین در جای دیگری گفت، «با اصول ساده مهندسی و فنی و حداقل هزینه های پیشگیری می توان جلوی بسیاری از سیل های ایران را گرفت.»
با اشاره به همه این موارد می توان گفت که امکان پیشگیری از همه این حوادث و نجات جان هموطنان در ایران وجود دارد اما هم اکنون مردم سیستان و بلوچستان بطور خاص زنان و کودکان در این سیل به فراموشی سپرده شده و به مسائل و مشکلات آنها پس از این سیل ویرانگر کوچکترین توجهی نمی شود.
شهروندان آسیب‌دیده، فاقد امکاناتی مانند لودر، بولدوزر و تجهیزات دیگر برای ترمیم مسیرها هستند.
شهروندانی که در سیل گرفتار شده‌اند، حکومت را مقصر می‌دانند که ثروت کشور را برای مسائل نظامی و موشک خرج می کنند در حالی که قربانیان به شدت به غذا و آب آشامیدنی نیاز دارند.
حکومت برای شلیک موشک به پایگاه‌های آمریکا ۲۰۰ میلیون یورو هزینه می کند اما برای کمک به قربانیان سیل، صندوق کمک می‌گذارد. عکس این صندوق ها، در رسانه ای اجتماعی به اشتراک گذاشته شده است.
