۲۳ روز پس از تبعید، روز ۱۹ فروردین ۱۴۰۰، زندانی سیاسی آتنا دائمی به بند عمومی زندان لاکان رشت منتقل شد.
خانم آتنا دائمی به مدت طولانی تر از دوره معمول قرنطینه در این بند نگهداری شد. این در حالی است که با وجود شدت گرفتن شیوع کرونا در کشور و در زندان ها به طور خاص، زندانیان عادی جدیدالورود را بدون قرنطینه وارد بندها می کنند.
آتنا دائمی روز ۲۶ اسفند ۱۳۹۹ در آستانه سال نو به طور ناگهانی و به صورت خشونت آمیز به زندان لاکان رشت تبعید شد.
آتنا دائمی را بدون اطلاع قبلی و بدون اینکه امکان جمع آوری وسائل شخصی اش را داشته باشد و یا بتواند با خانواده اش تماس بگیرد، با دستبند و پابند از بند زنان زندان اوین خارج کردند.
آتنا دائمی در میان امضاکنندگان نامه سرگشاده ای در اعتراض به تبعید و جابجایی قهرآمیز مریم اکبری منفرد به زندان سمنان بود.
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران اقدامات وحشیانه و فشارهای ضدانسانی دژخیمان حکومت آخوندی علیه زنان زندانی و تبعید اجباری و قهرآمیز آتنا دائمی را قویاً محکوم کرد.
آتنا دائمی، ۳۲ ساله، که باید روز ۱۴تیر ۱۳۹۹ پس از پایان یک دوره محکومیت ۵ ساله از زندان آزاد می شد، به دلیل پرونده سازی های مجدد وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران در دو دادگاه دیگر مجموعاً به ۵ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. وی اولین بار در ۲۹ مهر ۱۳۹۳ به دلیل شرکت در یک تجمع در مقابل دفتر سازمان ملل متحد در تهران و حضور در اعتراض به اعدام ریحانه جباری و سایر فعالیت های مدنی مسالمت آمیز بازداشت شد و ۱۶ماه در زندان بود. خانم دائمی سپس مجدداً در آذرماه ۹۵ بازداشت و برای سپری کردن دوران حبس خود به زندان اوین منتقل شد. او در فروردین ماه ۱۳۹۶ در اعتراض به محکوم کردن دو خواهرش به مدت ۵۴ روز دست به اعتصاب غذا زد که منجر به لغو حکم آنها گردید.