سخنرانی استفانیا پتزوپانه، عضو سنای ایتالیا، در میزگرد «رهبری زنان، تجربه مقاومت ایران» – تیرانا – روز جهانی زن ۲۰۱۷
چه زیبا و مفید که امروز ما در کنار هم هستیم چرا که میتوانیم با هم در یک مبارزه و تعهد دائمی همراه با زنان بیشمار برای حمایت از مبارزه مهم زنان ایرانی برخیزیم.
روز همگی به خیر. این روزها روزهای پر شور و شوق سیاسی هستند. من از خانم رجوی تشکر میکنم و به شما، خواهران جهانی و خواهران ایرانی، درود میفرستم. تعهد همه ما تعهد صلح میباشد. تعهد همه ما میبایست هر روز بیشتر به سمت آزادی زنان سوق داشته باشد.
من یک سناتور ایتالیایی هستم. ایتالیا قدمهای زیادی به جلو برداشته، اما هنوز بسیاری از حقوق در این کشور نادیده گرفته میشوند. چرا این حرف را میزنم؟ بهاین خاطر که جهان هنوز باید از بند سرکوب رها شود. ما اغلب این موضوع را در غرب فراموش میکنیم. چون از یک زندگی راحت برخورداریم، فراموش میکنیم در سایر نقاط دنیا چه میگذرد. اما این فراموشی دیر یا زود بر سر کشورهای ما خراب خواهند شد.
اگر چشمهایمان را ببندیم و متوجه زنان بسیاری که سرکوب،کشته، شکنجه و یا از حقوق خود که برای ما ابتداییترین است محروم میشوند نشویم، ما بهمعنای واقعی کلمه زنانی آزاد نیستیم. برای اینکه دست به کار کسب آزادی برای زنان دیگر نمیشویم.
من در اینجا و در این فرصت حمایت خود را از مبارزه شما اعلام میکنم و در کشورم نیز تلاش بیشتری خواهم کرد تا نیروهای سیاسی و اجتماعی را به این مبارزه بکشانم.
ما در سنای ایتالیا در این زمینه برنامه داشتهایم و امضاء بسیاری پارلمانترها از گروههای مختلف را در حمایت از مبارزه و مقاومت ایران جمعآوری کردیم. اما این کافی نیست، باید بیشتر کار کنیم.
دولتهای ما با دیکتاتورها در ایران همدستی میکنند. منافع اقتصادی چشم آنها را به طور مفرط بر روی نقض مستمر حقوقبشر و نقض دائمی حقوق زنان که در ایران لگدمال میشود میبندد.
آلبانی که ما امروز در آن حضور داریم یک دموکراسی جوان است، شاید این دموکراسیهای جوان توان بیشتری در فهم آنچه که در کشورهای دیکتاتوری میگذرد داشته باشند. چه زیبا و مفید که امروز ما در کنار هم هستیم چرا که میتوانیم با هم در یک مبارزه و تعهد دائمی همراه با زنان بیشمار برای حمایت از مبارزه مهم زنان ایرانی برخیزیم.
امروز ما در اینجا بسیاری از چهرهها، بسیاری تصاویر و بسیاری علائم و نشانههای خشونت وحشیانهای را ملاحظه کردیم، که شاید در زندگی راحتی که وقتی به کشورهایمان برگردیم در انتظار ماست، وجود ندارد. ما حتی میتوانیم همه اینها را فراموش کنیم. اما من مطمئن هستم که هیچکس از ما آن را فراموش نخواهد کرد.
کسی از ما نمیتواند آنچه را که در اینجا دیده و شنیده فراموش کند. من با اطمینان و اعتقاد اعلام میکنم که زندگی کوچک ما هر بار که با شما ملاقات میکنیم، تغییر می کند. اگر ما موفق شویم با بسیج وجدانها و مخصوصاً بسیج دولتهای کشورمان، کار مفیدی برای شما انجام دهیم و اگر بتوانیم اهداف آنها را تغییر دهیم و سعی کنیم که در کشورهایمان بازگشایی بیشتری در قبال شما انجام بگیرد و توجه بیشتری به دیکتاتوری حاکم بر ایران مبذول شود، اگر ما بتوانیم این را انجام بدهیم کار بسیار مهمی کردهایم.
اما من میخواهم از شما بهخاطر کاری که برای ما می کنید، تشکر کنم. موضوع این نیست که ما میتوانیم به شما کمک کنیم، موضوع این است که شما چیزهای بسیار زیادی به ما میدهید. یک رابطه دوطرفه حمایت و کمک در کار است. طبعاً صحبت از حمایت و کمکهای متفاوت است.
خانم چاوز و همچنین خانمهای دیگر که دیروز و امروز صحبت کردند، حق دارند بگویند که شما مبارزهیی میکنید که برای تمام جهان مفید است. برای زنان در سراسر جهان مفید است که بدانند باید خود را از اختناق رها کنند. زبدگی و نیروی زیادی لازم است تا از آنچه که شما امروز بازگو کردید خلاص شد، اما این برای تمام دنیا لازم است. برای دنیا لازم است که بداند به غیر از اسلام اهانت کننده و جنگطلب و زنستیز و تروریستی، اسلام دیگری وجود دارد که بر روی حقوق بشر و آزادی و صلح تأکید دارد. اسلامی که برای کشورش آزادی میخواهد. و باید با این اسلام هرچه بیشتر گفتگو کرد.
از دیگران واهمه داشتن بسیار ساده است. ما زنان که عادت داریم از دیگران مراقبت کنیم و میدانیم که باید عشق بورزیم، به جای برافراشتن دیوار حرفهای زیادی برای گفتن داریم.
همانطوری که خانم رجوی و دیگران از من بهتر بیان کردند، حرف، حرف آزادی و آزاد کردن و آزادی زنان است و میل تولد دموکراسی در کشوری که امروز متأسفانه در چنگال دیکتاتوری خشن و پلشت مذهبی زنستیز گرفتار است.
برای همگیمان آرزوی موفقیت میکنم تا زمانی که به کشورهایمان بازگشتیم بتوانیم برای خانم رجوی و مقاومت ایران و این زنان فوقالعاده که به ما نیروی زیادی عطا کردند، مفید واقع شویم. ما هم قویتر به خانههایمان برمی گردیم.
متشکرم.