به مناسبت روز جهانی امحاء خشونت علیه زنان، این فراخوانی است برای پایان دادن به خشونت دولتی علیه زنان در ایران.
نه تنها قانون اساسی و قوانین رژیم آخوندی خشونت علیه زنان را نهادینه کرده و مجازاتهای بیرحمانه همچون شلاق، سنگسار و کور کردن را تأیید می کند، بلکه رژیم به طور سیستماتیک و رسمی و به طور شبانه روزی در سراسر کشور دست به اقدامات خشونت آمیز علیه زنان ایران می زند، روندی که همچنان جریان دارد و در ادامه سرکوب بی سابقه ای است که در دهه ۶۰ هزاران زن مخالف را وحشیانه کشتار کرد.
ذیلاً نگاهی کوتاه به کارنامه رژیم طی سال گذشته می اندازیم:
حسین اشتری فرمانده نیروی انتظامی سال قبل اعلام کرد حداقل ۲هزار زن به طور روزانه به خاطر عدم رعایت کامل حجاب در کشور دستگیر می شوند. این زنان را با وحشیگری و به زور سوار خودروهای نیروی انتظامی می کنند تا بعداً‌در بازداشتگاه مورد بدرفتاری و تحقیر قرار بگیرند و مجبور به امضای برگه و پرداخت وثیقه سنگین برای آزادی بشوند.
مردم توانسته اند برخی از این صحنه های وحشتناک دستگیری را ضبط کرده و بر روی اینترنت منتشر کنند، صحنه هایی که تنها گوشه کوچکی از جو رعب و وحشتی را نشان می دهد که زنان ایران به طور مستمر و دائمی با آن مواجه هستند.
آنطور که از فراخوانهای مقامات و بسیج نیرو برای کارزارهای «عفاف و حجاب» در سراسر کشور بر می آید، تعداد واقعی دستگیریها قطعاً بالاتر از ۲هزار است. فرماندهان نیروی انتظامی و فرمانداران استانهای سراسر کشور یکی بعد از دیگری با صدور فراخوانهایی به زنان به اصطلاح «بدحجاب» و به خصوص کسانی که در داخل ماشین حجابشان را برمی دارند، اخطارهای شدید داده اند.
مقام مسئول «امر به معروف و نهی از منکر» در استان سمنان اعلام کرد که آنها قوای خود را با ۲۰۰۰ مأمور زن برای تسهیل سرکوب زنان تقویت کرده اند. فرمانده نیروی انتظامی شهر تنکابن در شمال ایران اعلام کرد که طی سال گذشته قوای او با ۲۲هزار زن برخورد کرده اند.
در حالی که قضائیه رژیم با تصویب لایحه جرم انگاری خشونت علیه زنان مخالفت کرد، رژیم پوشیدن لباسهایی که مغایر با استاندارد حکومتی پوشش هستند را حتی در خارج از ساعات کار جرم اعلام کرد. وزارت کشور برای بازرسی ادارات دولتی و خصوصی و بیمارستانها برنامه ریزی کرد تا بتواند رعایت حجاب از سوی زنان را رصد کند.
یکی از مظلوم ترین اقشار جامعه زنان دستفروش هستند که به هر بهانه ای بساط آنها را بهم می ریزند و اموالشان را غارت می کنند. از جمله مأموران شهرداری در تهران در روز ۱۰ شهریور ۱۳۹۶ به یک زن فقیر دستفروش حمله کردند که منجر به حمله قلبی او شد و در آذرماه ۹۵ در اهواز یک زن دستفروش را با شوکر برقی مورد ضرب و شتم قرار دادند.
قضائیه رژیم ایران حداقل یک دوجین حکم شلاق برای زنان صادر کرد که بخشی از آنها به اجرا گذاشته شد. این علاوه بر صدور یک حکم سنگسار و یک حکم کور کردن بود.
حداقل ۸۱ زن در چهار و نیم سال دوره روحانی اعدام شدند که ۱۰ تن از آنها در سال ۲۰۱۷ حلق آویز شده اند.
دهها زن فعال به خاطر دفاع از حقوق زنان و کودکان، به خاطر جشن و شادمانی سال نو و رفراندوم کردستان عراق و به خاطر دادخواهی برای کشتار خواهران و برادران شان و پیگیری محل عزیزان مفقود شده شان دستگیر و در زیر بازجویی شکنجه شده اند. زندانیان زن به خاطر اعتراض به فقدان پایه ای ترین نیازمندی ها در زندان مثل آب گرم و گرمایش در زمستان، به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و در انفرادی حبس شدند. در عین حال برخی از این زنان زندانی از درمان ضروری محروم شده اند.
گارد زندان در دفعات متعدد به بند زنان حمله کرده اند تا آنها را مرعوب و وحشت زده کنند. یک زن مترجم به مرگ محکوم شده است و تعدادی از خبرنگاران به خاطر گزارش حقیقت بازداشت و محبوس شده اند. یک فعال مدنی دستگیر و به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت، در زندان به او پابند و دستبند زدند و متعاقباً به منظور شکنجه روانی بیشتر او را روانه تیمارستان کردند.
گارد زندان مادران فعالان مدنی را کتک زدند. یک زن باردار بعد از اینکه مأموران اطلاعات در جستجوی همسرش به منزل محل سکونت آنها حمله کردند، دچار سقط جنین شد. مهدیس میرقوامی، مهندس، وقتی بعد از دو روز حبس آزاد شد به دلیل تجاوز در بازداشتگاه اقدام به خودکشی کرد.
تحت حاکمیت چنین رژیم زن ستیزی که از طریق ۲۶ ارگان و وزارتخانه زنان را سرکوب می کند، سلطه فرهنگ مردسالارانه تلفات بالایی از زنان عادی در جامعه می گیرد.
بنا بر آمار رسمی منتشر شده از سوی رژیم، ۶۶ درصد زنان ایران در طول عمرشان خشونت را تجربه می کنند. هرچند که این عدد دوبرابر میانگین جهانی یعنی یک نفر از سه زن است، اما باید آنرا یک کوچک نمایی شدید از واقعیت وضعیت زنان در ایران محسوب کرد.
گزارشهای متعددی به طور علنی منتشر شده اند که حاکی از تجاوز به دختربچه های کار و زنان کم توان ذهنی، قتل دختران ۶-۷ ساله بعد از تجاوز، خودکشی دختران نوجوان بعد از تجاوز، تجاوز به دخترکان نوجوان توسط اقوام درجه ۱، قتلهای ناموسی به خاطر مقاومت در قبال ازدواج اجباری، اسیدپاشی در سراسر کشور، قتل یک دختر دانشجو در خوابگاه دانشگاه، مرگ مغزی یک دختر ۵ساله بعد از ضرب و شتم شدید پدر، و کشف جسد جزغاله شده یک زن جوان معلم در کوهستان رامهرمز می باشد. همچنین تحت یک نظام واژگونه عدالت، زنی که با دارو مسموم و مورد تجاوز قرار گرفته بود به ۱۵ سال زندان و ۹۹ ضربه شلاق محکوم شد.
روشن است که این گزارشات نوک کوه یخ جنایات و خشونت علیه زنان تحت حاکمیت این رژیم زن ستیز می باشد.
بنا به اعتراف مقامات رژیم، در عرض تنها ۴ماه در استان کهگیلویه و بویراحمد، ۲۵۵ زن علیه همسران خود شکایت کرده اند. پزشکی قانونی تهران اعلام کرد که روزانه به طور متوسط ۵۲ زن کتک خورده به این مرکز مراجعه می کنند و آنها اسامی ۱۲۱۵۹ زن قربانی خشونت خانگی را در فاصله فروردین تا تیرماه ۱۳۹۶ به ثبت رسانده اند.
یک مقام سازمان بهزیستی گفت نام ۱۱هزار زن قربانی خشونت خانگی ثبت شده است ولی بازه زمانی آن را مشخص نکرد. و پزشک قانونی استان خراسان رضوی اعلام کرد که ۷هزار زن طی یک سال در این استان توسط همسرشان مصدوم شده اند.
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران به زنان ایران و به ویژه به زنان زندانی سیاسی و عقیدتی به خاطر مقاومت در مقابل دیکتاتوری مذهبی ملایان درود می فرستد. همچنین یاد زنانی را گرامی می دارد که در مبارزه برای آزادی و برابری در ایران جان باختند.
از آنجا که سرکوب زنان یکی از پایه ها و ذاتی حکومت ستم پیشه آخوندی است که از طریق آن کل جامعه را به بند می کشد، مبارزه برای امحاء خشونت علیه زنان و حمایت از حقوق زنان در ایران با جنبش سراسری برای سرنگونی گره خورده است. در عین حال، دفاع از برابری و حقوق زنان جزء تفکیک ناپذیر از مبارزه برای آزادی ملت ایران است.
