از اولین روز حکومت دیکتاتوری مذهبی در ایران، قوانین زن ستیزانه و سرکوبگرانه آن خود را در یک نماد قابل رؤيت نشان داده است. حجاب اجباری اولین چارچوب ارتجاعی این نظام است که به صورت نوک کوه یخی از نقض گسترده و همه جانبه حقوق انسانی زنان ایرانی خودنمایی می کند تا جایی که به محور سیاست گذاری های سیاسی و امنیت رژیم مبدل گشته است.
پروانه سلحشوری، نماینده مجلس رژیم، اخیراً به اشتباهات نهادهای سیاستگذار و مجری رژیم در این رابطه اعتراف کرد و با واکنش های تند و توهین آمیز سایر مقامات رژیم مواجه شد.
از جمله اعترافات او این بود که «ما نه تنها باعث اعتقاد جوانان به حجاب نشدهایم بلکه باعث گریزان شدن آنها شدیم» و «ما فقط روی ظاهر اسلامی کار کردیم و ریاکاری کردیم.» (خبرگزاری حکومتی خانه ملت – ۱۰آذر۱۳۹۷)
وی همچنین اعتراف کرد: «حجاب از ابتدا به عنوان یک امر سیاسی و نه فرهنگی مطرح شده است. همین سیاسی شدن کار را خراب کرد» و «مگر اخلاق دروغ نگفتن، ریا نکردن و دهها صفت دیگر جزو صفات اسلامی نیست؟ پس چرا دروغگویی در کشور ما بیداد میکند؟»
وی با اشاره به ۲۶ ارگان دولتی و بیش از ۳۰۰ ارگان به اصطلاح فرهنگی برای اعمال حجاب اجباری علیه زنان نیز پرسید: «سوال این است این دستگاهها با چنین بودجههایی چرا موفق نشدهاند جوان مسلمان تربیت کنند؟ مثلا حوزه علمیه با بودجه میلیاردی چرا در این زمینه موفق نبوده؟ چرا دستگاههای تبلیغاتی با این بودجههای هنگفت در بحث حجاب ناکارآمد بودهاند؟»
مجلس رژیم پیشتر نیز در یک گزارش ویژه به این موضوع اعتراف کرد که «حجاب شرعی (چادر) تنها برای حدود ۳۵ درصد زنان ایران ارزشمند است و نزدیک به ۷۰ درصد زنان یا اعتقادی به حجاب ندارند و یا جزو کسانی هستند که «بدحجاب» خوانده می شوند و به حجاب اجباری در ایران اعتراض دارند.»
باید یادآور شد که سلحشوری مانند همه مقامات رژیم با هر ژست به اصطلاح روشنفکرانه ای که از خود نشان بدهند، مقام خود را مدیون التزام قلبی و عملی به ولی فقیه ارتجاع هستند. خامنه ای، خود در ۳۰ تیر ۹۵ تأکید کرده است که: «بحث هاي انحرافي همانند اينكه حجاب الزامي يا اختياري است، در جمهوري اسلامي جا ندارد.»
واضح است که این گونه اعترافات به خصوص در دوران اوج گیری قیام های مردمی برای سرنگونی این نظام دیکتاتوری، مبین وحشت مقامات و در ردیف واکنش های رنگارنگ آنها نسبت به پتانسیل عظیم زنان و همه مردم ایران است که در اثر چهار دهه سرکوب وحشیانه و اعمال غیرانسانیترین فشارها و و سرکوب بیرحمانه، به نقطه انفجاری رسیده است. انفجاری که در راه است و با پیشتازی زنان شجاع ایران تمامیت این نظام را با تمامی جناحهای فاسد آن از صحنه ایران حذف خواهد نمود.