السی اينگليز (16 اوت 1864- 26 نوامبر 1917) يك دكتر اسكاتلندی خلاق و بنيانگذار بيمارستان های زنان اسكاتلند بود.
او در شهر نايینیتال هند متولد شد. پدرش جان فوربز ديويد اينگليز در بخش خدمات مدنی هند کار می کرد.
وی پس از تکمیل تحصيلات خصوصي، قصد داشت در رشته پزشكی تحصیل کند اما این تصمیم به دلیل مرگ مادر در سال 1885به تعویق افتاد چرا که او احساس كرد بايد نزد پدرخود در ادينبورگ بماند.
در سال 1887 با افتتاح دانشکده پزشكی ادينبورگ برای زنان، اینگلیز هم در همانجا تحصيلات خود را آغاز كرد.
در سال 1982 وی از كالج سلطنتي پزشكان و جراحان در ادينبورگ و هیأت پزشكان و جراحان گلاسكو گواهینامه دریافت کرد.
او از سطح عمومی مراقبت از بیماران زن و فقدان مراقبت های تخصصی برای زنان بسیار ناراضی بود اما توانست در بيمارستان جديد زنان در لندن که در این زمینه جلودار بود شغلی به دست بیاورد. وی سپس در یکی از بیمارستانهای زنان در دوبلین به اسم بیمارستان روتندا مشغول به کار شد.
اما السی اينگليز به خاطر تلاشهایش در طول جنگ جهانی اول مشهور شد. او در راه اندازی بيمارستان های زنان اسكاتلند برای كميته خدمت خارجی نقش تعیین کننده داشت. این کمیته سازمانی بود که با دریافت حمایت مالی از جنبش رأی خواهی زنان در جریان جنگ به همه خدمه زن در بيمارستان های متفقین خدمات ارائه می کرد. اين سازمان در اعزام تيم به بلژيك، فرانسه، صربستان و روسيه فعال بود.
هنگامي كه السی اینگليز به سپاه پزشكی ارتش سلطنتی (انگلیس) مراجعه کرد تا يك واحد پزشكی آماده با زنان ذیصلاح را پیشنهاد کند، دفتر جنگ به او گفت: بانوی خوب، به خانه برو و همانجا بمان. در عوض دولت فرانسه پيشنهاد او را پذيرفت و واحد او را در صربستان مستقر كرد. السی اینگليز خودش با تيم های اعزامی به صربستان رفت. حضور و کار او باعث بهبود سطح بهداشت، كاهش بيماری تیفوس و سایر بیماریهای اپیدمیک شد كه در آنجا به شدت رایج بود.
او در سال 1915 به اسارت گرفته و به ميهن خود بازگردانده شد، اما به محض ورود به کشور فعالیت های خود برای جمع آوری کمک برای تیم بیمارستان زنان اسکاتلندی در روسیه را آغاز کرد. در سال 1916 وی در رأس تیمی قرار داشت که به اودسا، روسيه رفت اما این مأموریت برای او تنها يك سال به طول انجامید چرا که وی به دلیل ابتلاء به بیماری سرطان ناگزیر از بازگشت به انگلیس شد.
در آوريل 1916، السی اینگليز در مراسمي در لندن نشان عقاب سفید را از شاهزاده الكساندر صربستان، دريافت كرد. وی اولین زنی بود که به دریافت این نشان مفتخر شده بود.
او در 26 نوامبر 1917 يك روز پس از بازگشت به انگليس در شهر نيوكاسل درگذشت.
مراسم ترحیم او که روز ۲۹ نوامبر در کلیسای سنت جایلز ادینبورگ برگزار شد صحنه ادای احترام خارق العاده عموم مردم به وی بود. وینستون چرچیل درباره اینگلیز و پرستارانش گفت «یاد آنها همواره در تاریخ درخشان خواهند ماند.»