مارينا ايوانونا چه وته وا (8 اكتبر 1892- 31 اوت 19۴۱) يك شاعره روسي بود. نوشته های او از جمله بهترین آثار ادبی قرن بيستم محسوب می شود.
او در دوران انقلاب ۱۹۱۷ روسيه و متعاقب آن قحطي مسكو زندگي و نویسندگی مي كرد. او برای نجات دخترش ايرينا از گرسنگي، او را در سال 1919 به یک يتيم خانه دولتي سپرد ولی او در آنجا از گرسنگی جان سپرد.
چه وته وا روسيه را در سال 1922 ترك كرد و با خانواده اش در فقر مفرط در پاريس، برلين و پراگ زندگي مي كردند و در سال ۱۹۳۹ به مسکو باز گشتند. همسرش سرگئي افرون و دخترش آریادنا افرون (آلیا) به اتهام جاسوسی در سال 1941 دستگير شدند و همسرش اعدام شد. چه وته وا در سال 1941 خودكشي كرد.
او يك ترانه سرا بود و سروده های سرشار از شوق و شهامتش وضعیت انسانی در آن دوران را به خوبی ترسیم کرده اند.
در طول سالهايي كه او در پاريس بود دو بخش از نمايشی که در سه قسمت برنامه ریزی شده بود را نوشت. آخرين کلکسیونی که در دوران حياتش منتشر شد با عنوان «بعد از روسيه» در سال 1928 بود که در 100 نسخه چاپ شد و با اشتراك ويژه به فروش رسيد.
خانواده او در پاريس در فقر زندگي مي كردند و تنها منبع درآمد آنها از طریق نوشته های چه وته وا بود. وقتی شوهرش شروع به كار براي اطلاعات شوروي كرد، جامعه روسها در پاريس با چه وته وا ضدیت پیدا کردند. راههای محدودی که برای انتشار شعرهایش داشت بسته شد و او به نوشتن نثر متوسل شد. یکی از بهترین آثار نثر چه وته وا به نام «موی پوشکین» در سال ۱۹۳۷ بیرون آمد. وی برای درآمد بیشتر داستانهای کوتاه، خاطرات و مقالات انتقادی تولید می کرد.