دوروتی پارکر (۲۲ اوت ۱۸۹۳ – ۷ ژوئن ۱۹۶۷) شاعر، نویسنده داستانهای کوتاه، منتقد و طنزنویس كه به خاطر ذکاوت، طعنه ها و بصیرتش نسبت به ضعفهای زندگی شهری در قرن بیستم شهرت داشت.
از یک کودکی پرکشاکش و ناشاد، پارکر به اوج رسید هم به خاطر نوشته های ادبی اش در نشریه هایی مثل نیویورکر و هم به خاطر تأسیس میزگرد آلگونکوئین. بعد از بهم خوردن این محفل، پارکر برای کار سناریونویسی به هالیوود سفر کرد. موفقیت های پارکر در آنجا از جمله نامزدی جایزه آکادمی، به دلیل وارد شدن او در سیاست چپ گرایانه توقف خورد و او در لیست سیاه هالیوود قرار گرفت.
پارکر نسبت به استعدادات خودش کم عنایت بود و از شهرت خود به خاطر طعنه هایش نفرت داشت. اما نوشته های ادبی و شهرت او به خاطر ذکاوت بسیارش هنوز پا برجاست.
پارکر روز ۷ ژوئن ۱۹۶۷ در سن ۷۳ سالگی در اثر یک حمله قلبی در گذشت. او در وصیت نامه اش نوشت که املاکش به دکتر مارتین لوترکینگ داده شود. بعد از مرگ لوترکینگ، ملک او در اختیار انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان قرار داده شد.
در سال ۱۹۸۸، انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان مدعی بقایای پارکر شد و در یادبود او یک باغ در مقابل مقر خود در بالتیمور بنا کرد. بر روی لوح این یادبود نوشته شده است:
دراینجا خاکستر دوروتی پارکر آرمیده است. طنزنویس، نویسنده و نقاد. مدافع حقوق بشر و حقوق مدنی. او برای نوشته روی سنگر قبرش این جمله را پیشنهاد کرده بود: مزاحمت غبارم را ببخشید.
این باغ یادبودی است برای روح پرفتوح او که مبلغ وحدت بشریت و پیوندهای ابدی دوستی میان سیاهپوستان و یهودی ها بود.
تقدیمی انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان – ۲۸اکتبر۱۹۸۸