مادران و بازنشستگان خواستار تحریم انتخابات قلابی رژیم ملایان
تهران و دهها شهر دیگر ایران روز یکشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ شاهد اعتراضات اقشار مختلف از جمله مادران شهیدان قیام آبان ۹۸ بودند. معترضین خواستار حقوق، استخدام، و بهبود شرایط زندگی شان بودند. آنها همچنین به تحریم انتخابات قلابی ریاست جمهوری رژیم فراخوان دادند. شمار زیادی از زنان در همه این اعتراضات شرکت داشتند.
علاوه بر این، خانواده های قربانیان هواپیمای مسافربری اوکراین که در ژانویه ۲۰۲۰ به دست سپاه پاسداران سرنگون شد، نیز یک تظاهرات ضدحکومتی برگزار کردند.
اعتراضات و خیزش مستمر اقشار مختلف جامعه ایران از اراده سازش ناپذیر مردم ایران برای مقابله با یک رژیم نامشروع و جنایتکار خبر می دهد.
مادران شهیدان قیام آبان ۹۸
مادران شهیدان قیام آبان ۹۸ که به دست نیروهای سرکوبگر رژیم در جریان این اعتراض سراسری به قتل رسیدند، گرد هم آمدند و به تحریم نمایش انتخابات ریاست جمهوری رژیم فراخوان دادند. آنها به صورت دستجمعی اعلام کردند: «ما همه خواستار سرنگونی این حکومت هستیم. رأی ما سرنگونی است.»
یک مادر گفت: گناه کسانی که پای صندوق برن کمتر از گناه اونهایی نیست که با ما این کارو کردند. ما اصلاً نمی بخشیم. اگر کسانی از هموطنانمون پای صندوق برن و تو این انتخابات شرکت کنند، یعنی اندازه همونهایی که بچه هامونو کشتن جنایت کردند، خیانت کردند.
مادر دیگری گفت: رأی دادن خیانت به نسل های آینده مان است. خیانتی که هیچوقت جبران نمی شود.
یکی دیگر از مادران گفت: خدا نکنه هیچ پدر و مادری داغ بچه اش را ببیند. رأی ندهید. رأی دادن فقط آینده بچه هاتون رو خراب می کنه.
خانواده های قربانیان سرنگونی هواپیمای مسافربری اوکراین
برخی از خانواده های قربانیان سرنگونی هواپیمای اوکراینی در ژانویه ۲۰۲۰، روز یکشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ در مقابل سازمان قضایی نیروهای مسلح رژیم تجمع کردند. آنها شکایتی را علیه حسین سلامی فرمانده کل سپاه پاسداران، علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی، و محمدحسین باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح امضا کرده اند.
یکی از مادران داغدار فرزندانش را از رژیم طلب می کرد. «تنها چیزی که ما را آرام می کند این است که دوباره بچه هایمان را در آغوش بگیریم.»
مادر دیگری گفت: «نفرین به کسی که دستور شلیک به جگرگوشگان ما را داد.»
اعتراضات سراسری بازنشستگان و مستمری بگیران
بازنشستگان و مستمری بگیران بار دیگر روز یکشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ در تهران و ۱۴ شهر دیگر ایران دست به اعتراض زدند. آنها در مقابل سازمان تأمین اجتماعی شهرهای خودشان در تبریز، مشهد، کرمانشاه، خرم آباد، اردبیل، ایلام، شیراز، کرج، کرمان، اصفهان، اراک، اهواز، بروجرد و لاهیجان تجمع کردند. نیروی سرکوبگر انتظامی و مأموران لباس شخصی تلاش کردند مانع از شکل گیری این تجمعات شوند.
بازنشستگان و مستمری بگیران به وضعیت وخیم اقتصادی، حقوق زیر خط فقر، و پاسخ ندادن رژیم به مطالبات آنها اعتراض کردند.
روز سه شنبه ۲۱ اردیبهشت نیز، بازنشستگان بهداشت و درمان در تهران، اصفهان، کرمانشاه، رشت و مشهد در مقابل ساختمان سازمان برنامه و بودجه تجمع کرده و دست به اعتراض زدند و خواستار تراز کردن حقوق شان با شرایط موجود شدند.
اعتراضات معلمان
معلمان نیز به رغم تدابیر سرکوبگرانه در تهران، اهواز، ایلام و تبریز دست به اعتراض زدند.
آنها شعار می دادند:«تاحق خود نگیریم از پا نمی نشینیم» و «تا جواب نگیریم، از اینجا نمی ریم.»
همچنین در روز سه شنبه ۲۱ اردیبهشت، آموزگاران استان فارس و اصفهان در شیراز و زرین شهر دست به اعتراض زدند.
معلمان کارنامه سبز نیز که از شهرهای سراسر کشور در تهران جمع شده بودند، به مدت چهار روز متوالی از ۱۹ تا ۲۲ اردیبهشت در مقابل مجلس رژیم دست به اعتراض زدند.
اعتراضات دانش آموزان
دانش آموزان ایران نیز طی روزهای ۲۰، ۲۱ و ۲۲ اردیبهشت در شهرهای شیراز، ایذه، اهواز، مسجدسلیمان، خرمشهر، بروجرد، بابل و تبریز به اعتراضات خود ادامه دادند. دانش آموزان مقطع ۹ و ۱۲ دبیرستان نمی خواهند امتحانات خود را حضوری بدهند.