روز ۱۳ اکتبر به عنوان روز جهانی کاهش خطر مصائب و بلایای طبیعی در سازمان ملل به ثبت رسیده است. این روز برای آگاهی در رابطه با اهمیت مهار خطرات مصائب طبیعی جشن گرفته می شود.
امسال این روز بر روی مدیریت دولت ها و اقدامات مناسب آنها برای کاهش خطر مصائب و بلایای طبیعی متمرکز می باشد. با مدیریت خوب می توان در برابر خطر بلایای طبیعی ایستاد و تعداد افراد آسیب دیده در اثر بلایا و خسارات آن را کاهش داد.
مردم ایران سال ۱۴۰۰ را نیز مانند سالهای گذشته بی دفاع و بدون کمترین پشتوانه دولتی در برابر مصائب و بلایای طبیعی از جمله هجوم سیل و زلزله، آتش سوزی جنگل ها و خشکسالی می گذرانند. در عملکرد حکومت ملایان اثری از اهداف جهانی نیست.
مردم ایران به ویژه زنان ایرانی در حالی با مصائب طبیعی رو به رو می شوند که به دلیل شیوع هولناک ویروس کرونا در ایران تحت فشار شدید اقتصادی قرار دارند. رژیم غارتگر و فاسد ملایان در مصائب و بلایای طبیعی تمام مسئولیت های خود در قبال مردم را رها کرده است. هیچ کمکی به مصیب زدگان نمی کند مگر برای مصارف تبلیغاتی خودش.
زنان در میان این مصیبت زدگان اولین قربانیان سیاست های ضدمردمی رژیم هستند. در هر بحرانی از بی آبی گرفته تا سیل و زلزله با از دست دادن سرپناه و امکانات زندگی خود، با شرایط خاص بهداشت و تغذیه مواجه می شوند. در چنین شرایطی امکان یک زندگی سالم روزمره برای زنان غیرممکن می شود. بسیاری از این زنان همان مادرانی هستند که مسئولیت نگهداری و تغذیه و سلامت کودکان خود را برعهده دارند. بسیاری از این زنان، همان نان آوران خانه هستند که در مواجه با مصائب و بلایای طبیعی هیچ حامی، پشتیبان و فریادرسی ندارند.
سیل بزرگ ترین بلای طبیعی در ۴دهه حکومت ملایان
سیل بزرگ ترین بلای طبیعی کشور طی ۴دهه اخیر بوده و بیشترین مخاطره را برای زندگی مردم ایران داشته است. (روزنامه حکومتی همشهری – ۲ اسفند ۱۳۹۹)
بیشتر مناطق کشور در معرض تهاجم سیل های مخرب قرار دارند. ابعاد خسارات و تلفات جانی و مالی سیل در حال افزایش است.
تقریبا در تمامی ماه های سال ۱۴۰۰ تا کنون سیل در مناطق مختلف ایران به وقوع پیوسته است.
در سیل اردیبهشت ماه در استان سمنان تنها به بخش کشاورزی ۳۷میلیارد تومان خسارت وارد شد. (خبرگزاری حکومتی رضوی – ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۰)
سیل در تیر ماه ۱۴۰۰ از ۲۳ تا ۳۰ تیر، طی ۷روز ۵۷ شهرستان در ۱۵ استان ایران را درگیر کرد. استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، البرز، کرمان، فارس، سیستان و بلوچستان، سمنان، کردستان، اصفهان، بوشهر، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، مازندران، هرمزگان و یزد دچار سیل و آبگرفتگی شدند. (شبکه خبر حکومتی – ۳۰ تیر ۱۴۰۰)
در استان مازندران یک زن فوت کرد و ۲زن دیگر بر اثر صاعقه جان خود را از دست دادند. (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۲۶ تیر ۱۴۰۰) در کرمان یک مرد و یک زن جان باختند. (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۲۶ تیر ۱۴۰۰)
در مرداد ۱۴۰۰ استانهای شمال کشور، قزوین، آذربایجان شرقی، هرمزگان درگیر سیل شدند و تعدادی از مردم از جمله چند زن جان باختند.
در اثر این سیل روستاهای مازندران دچار خسارت شدند. یک پل ارتباطی فرو ریخت و ارتباط بین چند روستا را قطع کرد. (شبکه خبر رژیم – ۱۱ مرداد ۱۴۰۰)
سیل در قزوین ۶ کشته بر جای گذاشت. یک نوزاد ۵ ماهه مفقود شد (خبرگزاری حکومتی مهر – ۱۳ مرداد ۱۴۰۰) و در یک حساب اولیه ۱۲میلیارد تومان خسارت به این استان وارد کرد. پلها بین ۳۰ تا ۷۰درصد خسارت دیدند. (سایت حکومتی باشگاه خبرنگاران – ۱۳ مرداد ۱۴۰۰)
در استان آذربایجان شرقی در شهر کلیبر علاوه بر خسارات مالی ۳ نفر مفقود شدند. (شبکه خبر رژیم – ۱۸ مرداد ۱۴۰۰)
در بشاگرد از استان هرمزگان، ۳زن جان خود را از دست دادند. آنها هنگام عبور از رودخانه در سیلاب شدید گرفتار شدند. (شبکه خبر رژیم – ۲۹ مرداد ۱۴۰۰)
علاوه بر سیل هایی که طی ۶ ماهه اول سال ۱۴۰۰ ایران را در برگرفت، مصطفی فدایی فرد، رئیس کمیته تخصصی سیلاب در این مورد گفت، وقوع سیلاب های بسیار شدید و خسارت بار در پاییز و زمستان ۱۴۰۰ دور از انتظار نیست. (خبرگزاری حکومتی ایلنا – ۳۱ تیر ۱۴۰۰)
خسارات سیل جبران نمی شود
عملیات آبخیزداری می تواند خسارات سیل را به میزان ۷۰درصدکاهش دهد. (خبرگزاری حکومتی تسنیم -۲۴ شهریور ۱۴۰۰)
حال اینکه بی عملی رژیم آخوندی در برنامه های آبخیزداری موجب شده است، خسارات مالی و جانی فراوانی به کشور وارد شود. در این زمینه بیشترین صدمه به مناطق محروم و افراد دارای وضعیت اقتصادی- اجتماعی پایین تر وارد شده است.
فقدان اعتبارات مورد نیاز برای مدیریت حوضه های آبریز و به خصوص آزاد سازی بستر و حریم رودخانه ها و سیلاب دشت ها برای مدیریت سیلاب و کاهش خسارات از جمله عوامل خسارات شدید ناشی از سیل در ایران تحت حاکمیت ملایان است.
رژیم ایران نه تنها کاری برای پیشگیری از سیل انجام نمی دهد بلکه اقدامی برای جبران خسارات سال های گذشته نیز انجام نمی دهد.
به عنوان مثال در سال ۹۹ کشاورزان خوزستان در جریان سیل در این استان، بیش از ۷۰۰میلیارد تومان خسارت دیدند. دامداران و پرورش دهندگان ماهی نیز مانند کشاورزان به شدت خسارت دیدند. همچنین برای تصفیه آب شرب و حل مشکل خوزستان دست کم هشت دستگاه آب شیرین کن لازم است اما تا کنون تهیه نشده است. (شبکه خبر رژیم – ۲ مرداد ۱۴۰۰)
زلزله در سال ۱۴۰۰
زلزله مرگبارترین سانحه طبیعی است که تقریبا در هر شهری از ایران لرزش آن حس شده است. ایران ۶درصد تلفات مصائب و بلایای طبیعی جهان را به خود اختصاص داده است در حالی که فقط یک درصد جمعیت جهان را دارد.
خسارات و زیان های اقتصادی ناشی از حوادث و بلایای طبیعی در ایران سالانه به طور متوسط پنج میلیارد دلار است .(خبرگزاری رسمی ایرنا – ۶ مرداد ۱۴۰۰)
رئیس مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران از ثبت ۲هزار و ۶۱۹ زمین لرزه از ابتدای سال ۱۴۰۰ تا روز ۳۱ خرداد ۱۴۰۰ خبرداد. (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۱تیر ۱۴۰۰)
از بین این زمین لرزه ها ۵زمین لرزه با بزرگی بیش از پنج ریشتر و ۳۳زمین لرزه با بزرگی بین چهار تا پنج ریشتر و ۲۱۰ زمین لرزه با بزرگی بین ۳ تا ۴ ریشتر به ثبت رسیده است. زمین لرزه های سنگین بیش از پنج ریشتر در بندرگناوه استان بوشهر۲ بار، شوقان در استان خراسان شمالی ۲ بار، صالح آباد استان ایلام. در تهران نیز ۴۱زمین لرزه به ثبت رسید.
در تیرماه ۱۴۰۰ تعداد زلزله های ثبت شده ۶۷۷ زمین لرزه بود. (سایت رسمی ایرنا – ۶ مرداد ۱۴۰۰)
زلزله ای به بزرگی ۵.۲ ریشتر در تاریخ ۲۲شهریور ۱۴۰۰ مشهد مرکز استان خراسان رضوی را لرزاند. در شهرهای قوچان، نیشابور، درگز و چناران هم احساس شد.
خرابه های زلزله هنوز پابرجاست
در دوران ۴۲ساله رژیم آخوندی، شهرهایی که در ایران دستخوش زلزله شده هرگز بازسازی نشدند. مردم این مناطق رنج زندگی در کانکس را متحمل شده اند.
شهر تاریخی بم در کرمان به رغم گذشت ۱۷سال از زلزله ای که آن را نابود کرد، هنوز بازسازی نشده است. دختری که هم سن زلزله بود گفت: «شبی نیست که در خانه از زلزله حرف نزنند و من فرزند لحظه لحظه زلزله ام.»
در مطلبی که در سالگرد این واقعه تلخ به تاریخ ۶ دی ۱۳۹۹ در یکی از رسانه های حکومتی منتشر شد، خبرنگاری نوشت: «زلزله ۵ دی ماه ۸۲، حافظه بمی ها را پاک کرد! این یک حرف عوامانه نیست چون بعدها وقتی با متخصصان روانشناسی، مغز و اعصاب و حتی جامعه شناسان به گفت و شنود پرداختم آنها این حرف را یک اظهار نظری کاملاً علمی دانستند و گفتند وقتی بلا و مصیبتی مافوق تصور بشر بر او وارد شود ممکن است بخشی از حافظه یا حتی تمامی حافظه اش پاک شود و حتی ممکن است دچار برخی بیماری های ناشناخته شود.»
مردم در شهر بم هنوز در کانکس زندگی می کنند. بسیاری از خرابه های زلزله هنوز پابرجاست. مقامات رژیم برای مردم بم هیچ کاری نکردند. یکی از مردم گفت: «گویی مأموریت داشتند کاری که زلزله نتوانست با ما انجام بدهد را آنها انجام دادند.»
پیرزنی گفت آنها کاری کردند که مردم صحرای محشر را قبل قیامت ببینند.
«مسئولان رژیم تنها با ساختن چند ساختمان که عمداً ویترینی نگاه داشته اند شهر را طوری در محرومیت و خرابی نگه داشتند که در هر کوچه رد پای زلزله پس از ۱۷ سال دیده می شود.» (روزنامه حکومتی آفتاب یزد- ۶ دی ۱۳۹۹)
آتش سوزی جنگل ها
طی یک دهه اخیر، ۱۶۹ هزار میلیارد تومان خسارت بر اثر آتش سوزی به ۱۴۰ هزار هکتار از عرصه های طبیعی ایران تحمیل شده است. (روزنامه حکومتی همشهری – ۲۴ آذر ۱۳۹۹)
طبق آمارهای رسمی در طول ۸ سال (از ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹)، بیش از ۱۷هزار آتش سوزی در جنگل ها و مراتع ایران رخ داده که به ۱۶۲هزار هکتار جنگل و مرتع ایران خسارت زده است. (سایت حکومتی سلام نو – ۲۴ تیر ۱۴۰۰)
مرکز پژوهش های مجلس رژیم گزارش داد، در ۲۰سال اخیر روند آتش سوزی در جنگل ها و مراتع افزایش یافته است.
در سال گذشته(۱۳۹۹) ۲۱هزار هکتار از جنگل های ایران بر اثر حریق خاکستر شدند. بیشترین آتش سوزی ها در اراضی جنگلی به ویژه ناحیه رویشی زاگرس به وقوع پیوسته است. در ناحیه زاگرس بیشترین آتش سوزی ها در اراضی جنگلی و مکان هایی بود که زراعت در آنها تحت عنوان طرح کشت انجام می شود. (سایت حکومتی عصر ایران – ۲۲ خرداد ۱۴۰۰)
از سال ۹۰ تا ابتدای سال ۱۴۰۰ طی دوره ۱۰ ساله، به طور متوسط هر سال ۲هزار فقره حریق رخ داده که عدد میانگین آن برای هر سال ۱۸هزار هکتار بوده است. سالانه ۱۰۰هکتار درخت به طور کامل در آتش سوزی های منابع طبیعی نابود شده است. (سایت حکومتی سلامت نیوز – ۱۸ مرداد ۱۴۰۰)
در سال ۱۴۰۰ تقریبا روزی نبوده که خبری از آتش سوزی جنگل ها در رسانه های رژیم بازتاب داده نشود.
چند نمونه از آتش سوزی جنگل ها
در ۱۱ خرداد ۱۴۰۰ جنگل های زاگرس طعمه آتش شد. در این آتش سوزی بخش بزرگی از سرمایه ملی طی چند روز نابود شد. دامنه این حریق سهمگین، گستره های جنگلی استان های کهگیلویه و بویراحمد، کرمانشاه، خوزستان، بوشهر، فارس، لرستان و بهاباد در استان یزد را درنوردید. حتی تهران هم از این فاجعه بی بهره نماند.
در تیرماه ۱۴۰۰ آتش سوزی در جنگل های شبلیز در بخش پاتاوه شهرستان دنا، باعث نابودی ده ها هکتار از پوشش گیاهی این منطقه شد.
در مرداد ماه ۱۴۰۰ آتش در میانکاله در استان مازندران، گچساران از کهگیلویه و بویراحمد، هایقر فارس و کلیبر ارسباران به سوختن صدها هکتار درخت و مرتع منجر شد. جنگل های کلیبر در استان آذربایجان شرقی حدود ۵۰ساعت سوخت.
آتش سوزی در روستای سیوان شهرستان مرند باعث سوختن ۲۵۰هکتار از اراضی مرتعی این روستا شد. (سایت حکومتی سلامت نیوز – ۱۸ مرداد ۱۴۰۰)
سال ۱۴۰۰ به دلیل خشکسالی، یکی از بدترین سال ها از نظر آتش سوزی جنگل ها بود. هر روز گوشه ای از جنگل های بلوط زاگرس تا شمال غرب کشور درگیر آتش سوزی می شود. بر اساس گزارش ها از آغاز سال ۱۴۰۰ حدود ۲۷۰۰ فقره آتش سوزی در جنگل ها و مراتع ایران به وقوع پیوسته است. هزاران هکتار جنگل و مرتع از بین رفته است. ( خبرگزاری رسمی ایرنا – ۵ شهریور ۱۴۰۰)
مسئولان! غایبان صحنه مهار آتش سوزی جنگل ها
اصلی ترین دلیل شعله ور شدن آتش و سرایت آن به مناطق دیگر، ضعف عملکرد دستگاه های حکومتی در مهار به موقع آتش است.
نبود تجهیزات کافی و مؤثر برای مهار آتش و فقدان بالگرد آب پاش در همه استان ها باعث شده است تا با هر آتش سوزی، نیروهای محلی و مردمی با دست خالی و کمترین تجهیزات برای خاموش کردن آتش اقدام کنند. راه رسیدن به بسیاری از مناطق آتش گرفته صعب العبور است. این موضوع باعث می شود زمان مهار آتش از دست برود.
از دلایل آتش سوزی جنگل میتوان از مدیریت غیراصولی جنگل و دخالت و در هم تنیدگی مناطق شهری – جنگلی نام برد. این عوامل سبب ایجاد و افزایش دوره های جنگل سوزی شده است.
مسعود منصور، معاون وزیر جهاد کشاورزی و رئیس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری گفت طبق قانون باید ۱۰۰درصد درآمدهای منابع طبیعی صرف حفاظت و احیاء شود اما معمولاً ۳۰درصد باز می گردد. (خبرگزاری حکومتی تسنیم -۲۴ شهریور ۱۴۰۰)
البته این را باید در نظر داشت که رژیم هیچگاه آمار شفافی از بودجه و مصارفی که باید در جهت حفاظت از منابع ملی ایران به کار گرفته شود، ارائه نمی دهد.
در شرایط بی عملی دولت در مواجه با آتش سوزی ها و خسارات ناشی از آن مردم بدون هیچ چشمداشتی در این عرصه مشارکت می کنند.
۳۷۰ تشکل مردمی در سال ۱۳۹۹ برای حمایت از جنگل ها و مراتع فعالیت کردند. در این زمینه زنان نیز مشارکت فعالی دارند. (خبرگزاری حکومتی تسنیم – ۲۴ شهریور ۱۴۰۰)
تا ۶۰سال دیگر اثری از جنگل در ایران باقی نمی ماند
در ایران هر ۲۰ثانیه مساحتی به اندازه یک زمین فوتبال از جنگل های کشور نابود می شود. به چند آمار توجه کنید:
یک مقایسه آمار بین سال های ۱۳۳۵ و ۱۳۹۹ نشان می دهد که طی ۶ دهه اخیر یک و نیم میلیون هکتار از سطح جنگل های ایران کاسته شده است.
این یعنی هر ثانیه ۳۶۰متر از سطح جنگل ها و مراتع ایران تخریب شده است. سالانه یک و نیم درصد از سطح جنگل ها نابود شده و در هر ۵سال یک میلیون هکتار از جنگل های ایران حذف می شود.
اگر روند تخریب با سرعت فعلی ادامه یابد، تا سال ۱۴۶۰ اثری از جنگل های امروزی ایران باقی نمی ماند. (سایت حکومتی عصر ایران – ۲۲ خرداد ۱۴۰۰)
خشکسالی در ایران
روزنامه حکومتی همشهری در اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ گزارش داد، سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ یکی از بدترین سال های آب در ایران است.
در سال ۱۴۰۰ شاهد هستیم که دامنه پیشروی خشکسالی از استان های خشک و نیمه خشک فراتر رفته است.
آمارهای حکومتی نشان می دهد که خطر خشکسالی برای استان های سبز و پر بارش شمالی نیز وجود دارد. مرکز ملی خشکسالی و مدیریت بحران رسماً اعلام کرد خشکسالی در تمام ایران دیده می شود. خشکسالی بر کشاورزی، آب شرب و مسائل دیگر اثر می گذارد. از بین بردن جنگل ها در مناطق شمالی کشور و شستن خاک با ارزش در خشکسالی این مناطق تأثیر به سزایی دارد.
استاندار رژیم در استان گیلان اعلام کرد ۳۰درصد از مساحت خلیج گرگان خشک شده است. در صورت خشک شدن خلیج گرگان که وسعتی ۴۰۰کیلومتر مربعی دارد، نه تنها این اکو سیستم باارزش نابود می شود بلکه به یکی از بزرگترین کانون های ریزگرد در شمال کشور تبدیل می شود.
علاوه بر خشک شدن بخشی از خلیج گرگان، بر اساس آمار منابع طبیعی استان گلستان، ۳۰۰هزار هکتار از اراضی استان در معرض بیابانی شدن قرار دارد. (خبرگزاری حکومتی تسنیم – ۲۵ شهریور ۱۴۰۰)
تهران، کرج و ورامین و اطراف آن کاملاً خشک شده و اهالی این شهرها برای بقا ناچار به مهاجرت می شوند.
صد در صد مساحت استان های هرمزگان، کرمانشاه، همدان و چهار محال و بختیاری تحت تأثیر خشکسالی قرار دارند. مردم این استان ها با تبعات خشکسالی از قبیل وضعیت کشاورزی و دامداری تا آب شرب درگیر هستند. در این بین زنان بیش از هر زمان دیگر آسیب می بینند. خشکسالی در بخش کشاورزی با تأثیر روی کمیت و کیفیت محصولات و همچنین اختلال در معیشت و بیکاری های گسترده همراه است. (سایت حکومتی سلامت نیوز – ۶ مرداد ۱۴۰۰)
۳۰۰ شهر ایران درگیر تنش آبی خواهند بود. مصطفی فدایی فرد، پژوهشگر آب با اعلام این رقم تکان دهنده گفت: ایران از «بحران آب» عبور کرده و به «ورشکستگی آبی» رسیده است. تخصیص نامناسب منابع مالی و اعتباری، بی توجهی به گسترش رانت و فساد در کشور، نبود پاسخگویی مدیران و مسئولان و … سیاست هایی کلان در راستای تشدید بحران منابع آب هستند. (روزنامه حکومتی همدلی – ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۰)
برای جلوگیری از خشکسالی نیاز به ساختن سد می باشد. اما در ایران مدیریتی برای سد وجود ندارد. هر ساله باید دریچه های پایینی سدها را باز کنند تا گل و لای ها تخلیه شوند. اما این کارها اساساً انجام نمی شود. (سایت حکومتی اقتصاد آنلاین – ۱۶ مرداد ۱۴۰۰)
رژیم مسئولیت حل مشکل بی آبی و خشکسالی را از روی دوش خود برداشته است. مقامات مسئول در این زمینه با آوردن دلایلی همچون کم بارشی و قرار گرفتن ایران در کمربند خشک و نیمه خشک این بحران را لاعلاج جلوه می دهند. در حالی که متخصصان محیط زیست علت آن را مدیریت ضعیف منابع آب اعلام کردند.
برای ایجاد تغییرات در مناطق کویری و خشک باید بودجه و طرح مشخص داشت. به طور مثال کارخانجات صنعتی آب بر باید تأسیس شود. یا محصولات باغی پرورش دهند که به خشک شدن به شکل تدریجی کمک کند.
مسئولان این رژیم برای جبران بحران آب، هیچگاه برنامه ریزی اثربخشی نداشته و نخواهند داشت. رئیس سازمان محیط زیست رژیم از واژه «محو ایران» به دلیل کم آبی سخن گفته است.
ریزگرد ها و آلودگی هوا در ایران
معضل ریزگردها نزدیک به دو دهه است که در ایران وجود دارد. ریزگردها فقط محدود به استان خوزستان نیست. خشک شدن تالاب ها در اثر سوء مدیریت رژیم یکی از دلایل افزایش ریزگردها در ایران است.
در مقاطعی از سال حدود ۲۲ استان ایران را با شدت و ضعف های متفاوت گرفتار می کند. از سیستان بلوچستان واقع در شرق و جنوب ایران گرفته تا یزد و کرمان در مرکز، خوزستان و ایلام و کرمانشاه در غرب و جنوب غربی ایران هر ساله با این پدیده روبه رو هستند. ریزگردها زندگی ساکنان این استان ها را آسیب ها و چالش های بسیار جدی مواجه کرده است.
در لایحه بودجه سال ۱۴۰۰ حتی ردیف بودجه مشخصی برای مقابله با ریزگردها اختصاص نیافت. (روزنامه حکومتی جام جم – ۱۹ خرداد ۱۴۰۰)
وزش بادهای ۱۲۰روزه، پراکنده شدن ریزگردها و آلودگی بحرانی هوا برای مردم سیستان و بلوچستان معضلی همه ساله است. هر سال از اوایل اردیبهشت تا اوایل مهر ماه حدود ۱۸۰ روز درگیر طوفان های شدید هستند. وزش طوفان ها، پراکنده شدن ریزگرد و آلودگی بحرانی هوا را نیز به دنبال دارد.
مردم این منطقه عمدتاً به کشاورزی و دامپروری و صیادی مشغول بوده اند. پس از خشک شدن تالاب هامون با وجود ریزگرد های بستر این تالاب دچار بیماری های چشمی و تنفسی شده اند. تا کنون هیچ اقدامی برای رسیدگی به این بحران از سوی رژیم انجام نشده است. (خبرگزاری حکومتی تسنیم- ۲۲ شهریور ۱۴۰۰)
رژیم نه می خواهد و نه می تواند خطرات مصائب طبیعی را کاهش دهد
خسارات فاجعه بار مصائب و بلایای طبیعی در کنار نبود زیرساخت ها تنها یکی از هزاران معضلی است که رژیم آخوندی بر مردم ایران تحمیل کرده است. واضح است که این رژیم به عنوان یکی از فاسدترین حکومت های دنیا نه می خواهد و نه می تواند بحران مصائب طبیعی را که خود به وجود آورده مهار کند.
این را می توان در یک قیاس ساده از زبان یکی از مقامات خود رژیم بیان کرد. عیسی کلانتری، رئیس سابق سازمان حفاظت از محیط زیست اعتراف کرد طی این سال ها اگر هر دشمنی در این سرزمین حاکم می شد، این رفتار را با منابع طبیعی انجام نمی داد. (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۲۳ مهر ۱۳۹۶)