«کمک من کنید من دادخواهی کنم. کمک من کنید من انتقام بچه ام رو بگیرم. کمک من کنید من در مسیر دادخواهی بچه ام باشم. من به پژمان قول دادم تا ثانیه ای که نفس میکشم صداش باشم. صدای ما مادران باشید. صدای ما باشید. ما هیچی از شما ها نمی خواهیم. میگیم صدامون باشید. ما فقط صدا میخواهیم.»
اینها کلمات مادر داغدار پژمان قلی پور، شهید قیام آبان ۹۸، خانم محبوبه رمضانی است. پژمان در آبان ۹۸ به دست نیروهای امنیتی به گلوله بسته شد.
سخنان خانم رمضانی در رسانه های اجتماعی منتشر شده است. وی در این سخنان پرده از برخی از جنایات رژیم علیه خانواده های شهیدان آبان ۹۸ برمی دارد. او از هرکس که صدای او را می شنود خواست تا صدای مادران باشند، صدای مادران شهیدان آبان ۹۸ و همه قربانیان ستم و سرکوب رژیم طی ۴۲ سال گذشته.
خانم رمضانی فاش ساخت که چگونه رژیم در تحقیقات حول قتل پسرش سنگ اندازی کرد. وی گفت: «وقتی دنبال دوربین بالای سر بچه ام بودم و گفتم آقا این دوربین رو نشون من بدید که من متوجه بشم بچه من رو کی کشته؟ بعد از یازده ماه یه نامه دروغین برای من آوردند و گفتند شهرداری گفته ۲۶ ام رأس ساعتی که بچه من تیر خورده اون دوربین سوخته بوده!»
او همچنین درباره تهدید و اذیت و آزارهای سرویس های امنیتی رژیم صحبت کرد و اینکه چگونه از برگزاری مراسم برای پسرش ممانعت کردند. «دو روزه جایی که من میخواستم برای بچه ام مراسم بگیرم پرچم زدن به علت کرونا نمیشه مراسم گرفت. یعنی چی اینها؟ مگه تو نمیگی ما نکشتیم اشرار کشتن. پس چرا از گرفتن مراسم بچه های آبان پرهیز میکنید؟ چرا اینهمه هزینه می کنی یک دوربین را مستقیم میذاری روی سنگ مزار بچه من که ببینی کی میاد و کی میره؟ اینقدر بدبختید که از سنگ مزار بچه من هم می ترسید؟ اون هزینه رو؛ بینوا! بیچاره! برو خرج اونهایی بکن که تا ناف توی سطل آشغال دولا شدن دنبال غذا میگردند.»
خانم محبوبه رمضانی سپس خطاب به سران حکومت گفت: «ما هرجا حرف زدیم ما رو خواستن و تهدید کردن، پیغام فرستادن می بریمت جایی که اصلا نفهمن کجا بردنت. ببر! تو فکر می کنی فقط پژمان رو کشتید؟ شما یک خانواده رو نابود کردید. فکر میکنید نوید رو کشتید؟ خانواده نوید رو کشتید.»
مادر پژمان خطاب به او گفت: «تو خوب بودی که رفتی. چون خوب ها رو زدند. چرا یک دونه دزد و قاچاقچی و یک معتاد چرا اینها را نزدند؟ توی بچه های آبان بگرد ببین یه دونه آدم عوضی پیدا میکنی؟ همه مثل دسته گل همه سالم، همه درس خونده. همه محبت. چرا اینا رو زدید؟ اینا خطر داشتن برای شما؟ جوون ۱۸ ساله من چه خطری میتونست داشته باشه؟چه خطری داشت که با ۵ تا گلوله کشتینش؟ جوون ۱۸ ساله من چقدر جون داشت که با ۵ تا گلوله کشتینش؟ یه دونه هم می زدین موفق بودین!»
این مادر شجاع در پایان دوباره خطاب به رهبران رژیم گفت: «ولی نوبت ما هم میشه. نوبت ما هم میشه. ما شما رو گنده کردیم. ما شما رو بردیم بالا. ولی روزی میشه که ما خودمون شما ها رو بکشیم پایین. ما خودمون شما رو بردیم بالا خودمون هم می کشیمتون پایین. کاری نداره که این صفحه می چرخه و نوبت ما هم میشه.»